Lauren
Προχωράω στους σκοτεινούς δρόμους της πόλης ψάχνοντας ένα μέρος να μείνω.
Δεν θέλω να φορτωθώ στην Jesy μιας και είναι φορτωμένη με πολλές υποχρεώσεις λόγω του γάμου.
Η μόνη μου επιλογή είναι ο Jamie.Ξέρω οτι δεν έχουμε καλές σχέσεις και οτι πάω μόνη μου στο στόμα του λύκου αλλά κάτι μέσα μου με τραβάει σ'εκείνον.
Βγάζω το κινητό απο τη τσάντα μου και ψάχνω το τηλέφωνο του.
Καλώ το νούμερο και ύστερα απο δύο χτυπήματα ακούω τη γνώριμη φωνή του.
''Lauren;''Απαντάει φανερά ξαφνιασμένος απο τη κλήση μου.
''Εγώ είμαι,συγγνώμη που σε πήρα τηλέφωνο''
''Δεν πρέπει να ζητάς συγγνώμη Lauren,ξέρεις οτι θα είμαι εδώ για εσένα για πάντα,θα είμαι δίπλα σου αλλά πές μου τι έγινε τέτοια ώρα;''
''Ψάχνω ένα σπίτι να μείνω και σκέφτηκα εσένα,γίνεται να έρθω;''
''Φυσικά Lau,δεν έπρεπε να πάρεις κάν τηλέφωωνο,έρχομαι να σε πάρω''
''Δεν χρειάζεται έχω το αυτοκίνητο μου''
''Άστο κάπου και πάρτο αύριο,θα έρθω εγώ''
''Εντάξει''Λέω και αφού του πώ που βρίσκομαι κλείνω το τηλέφωνο.
Περιμένω στο αυτοκίνητο μου μιας και φοβάμαι να είμαι μόνη έξω.
Είναι αργά το βράδυ και δεν υπάρχει κόσμος στους δρόμους,τα κακά της Αγγλίας σκέφτομαι και ξεφυσάω.
Ακούω θόρυβο απο πίσω και τρομάζω.
Γυρνάω αργά το κεφάλι μου ελπίζοντας οτι δεν με περιμένει κάποια δυσάρεστη έκπληξη και όντως ο θόρυβος ήταν ο Jamie.
''Με τρόμαξες''Του λέω καθώς ανοίγω την πόρτα
''Συγγνώμη δεν το ήθελα''Γελάει με το ύφος μου.
''Σταμάτα να γελάς,δεν είναι αστείο''Παραπονιέμαι
''Εντάξει,εντάξει πάμε ''Μου λέει και προχωράμε στο αυτοκίνητο του.
Μόλις μπώ μέσα ανοίγει την μηχανή και ξεκινάμε.Αυτό το γνωστό άρωμα τριαντάφυλλο που γεμίζει τα ρουθούνια μου κάθε φορά που μπαίνω στο αυτοκίνητο αυτό με κάνει να χαμογελάσω.
Η διαδρομή είναι μικρή και με την παρέα του Jamie δεν καταλαβαίνω πότε πέρασε η ώρα και φτάσαμε.
Ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε στο γνωστό αυτό σπίτι που είχα να επισκεφτώ τουλάχιστον ένα εξάμηνο.
''Νομίζω ξέρεις τα μέρη,δεν χρειάζεσαι ξενάγηση''Γελάει και τον συνοδεύω και εγώ.
''Μην φοβάσαι,ήταν δεύτερο σπίτι μου''Απαντώ και πηγαίνω στον ξενώνα.
Αφού αλλάξω ρούχα αποφασίζω να πάω στο σαλόνι με τον Jamie γιατί πρέπει να παραδεχτώ οτι παρόλο που ξέρω οτι κρύβει κάτι κακό μου έλειψε.
''Έλα κάθισε μαζί μου,έκανα μακαρόνια''Λέει και χαμογελάω
''Πώς με ξέρεις τόσο καλά''Γελαω και παίρνω το πιάτο μπροστά μου.
Κλείνω το κινητό μου για να μην χαλάσει η διάθεση μου απο τυχόν κλήσεις και απολαμβάνω τη ταινία που επιλέξαμε.
Η ώρα είναι τέσσερις το ξημέρωμα και εμείς βρισκόμαστε ξαπλωμένοι στον καναπέ δίχως δυνάμεις να πάμε στα δωμάτια μας.
Κοιμόμαστε στον καναπέ παρέα μέχρι το επόμενο πρωί.
Ανοίγω τα μάτια μου και ένα πλούσιο πρωινό με περιμένει στο τραπεζάκι απέναντι μου.
''Σου έφτιαξα πρωινό,χυμό και τηγανίτες μιας και ξέρω οτι προσπαθείς να μην πίνεις καφε''
''Καλημέρα και σε εσένα,ευχαριστώ αν και δεν ήταν ανάγκη''Γελάω και ξεκινάω να τρώω.
Μπαίνω στο γραφείο μου και κάθομαι στη καρέκλα μου και αρχίζω την δουλειά.
Θσ μείνω στον Jamie για κάποιες μέρες και σκέφτομαι να του ετοιμάσω ένα δείπνο για να τον ευχαριστήσω για την γλυκιά του κίνηση.
Είμαι κολλημένη στη δουλειά και δεν καταλαβαίνω την παρουσία ενός νευριασμένου Harry στο γραφείο μου.
''Γιατί πήγες στον Jamie εχθές το βράδυ;''
ΧΕΛΛΟΟ
ΑΡΧΙΚΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ,ΨΗΦΙΣΕΤΕ,ΣΧΟΛΙΑΣΕΤΕ ΤΗ ΝΕΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ escape.
https://www.wattpad.com/story/70290168-escape-h-s-fanfiction
ΣΕ ΠΟΛΥΥΥ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΤΟ 1ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΣΤΟ Human ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ.
ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ,ΨΗΦΙΣΤΕ
ΦΙΛΑΚΙΑ ΡΟΥΦΙΧΤΑ
