Κεφάλαιο 17ο

1.1K 159 10
                                    

*Να διαβάζετε πάντα το σημείωμα στο τέλος του κεφαλαίου

Lauren's P.O.V.

Η νύχτα πέρασε γρήγορα και ο ήλιος έχει πάρει πια την θέση του φεγγαριού.Εγώ βρίσκομαι στο κρεβάτι μου μέσα στην αγκαλιά του.

Ξύπνησα νωρίς μιας και δεν νιώθω καλά αλλα όταν τον παρατηρώ τα ξεχνάω όλα.

Είναι δέκα το πρωί και ακόμα κοιμάται.Δεν θέλω να τον ξυπνήσω,είναι τόσο γλυκός έτσι όπως τα μαλλιά του πέφτουν μέσα στο προσωπό του.Τα χείλη του μισάνοιχτα αφήνοντας μικρά ροχαλητά να ξεφύγουν,γελάω με αυτόν τον ήχο.

Βγαίνω απο την αγκαλιά του και πάω στο μπάνιο,δεν νιώθω πολύ καλά.

Μπαίνω μέσα και πλένω το πρόσωπό μουΗ μητέρα φύση φαίνεται να με εκδικείται.Βρίζω την ώρα και την στιγμή που πέρασε κιόλας ένας μήνας και κάνω τις απαραίτητες δουλειές.

Ο πόνος στην κοιλιά μου μεγαλώνει και το κεφάλι μου δεν έχει σταματήσει να πονάει.Νιώθω τον λαιμό μου να με καίει και η μύτη μου δνε βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση.

Η φύση με τιμωρεί που άφησα μόνο του εχθές τον Jamie στα γενέθλια του.

Πηγαίνω στην κουζίνα και παίρνω ένα παυσίπονο μήπως καταφέρει να απαλύνει την πόνο.Μόλις μπώ μέσα βλέπω τον Harry με το μποξεράκι να ετοιμάζει καφέ και πρωινό.

Γουρλώνω τα μάτια μου και νιώθω τον λαιμό μου να καίει ακόμη πιο πολύ.
Συγκρατήσου Lau,βαθιές ανάσες,σκέφτομαι καθώς προσπαθώ να διώξω τις βρώμικες σκέψεις μου.

Μάλλον οι ορμόνες μου δεν είναι σε καλή κατάσταση.

Ο Harry δεν με έχει καταλάβει ακόμα όμως ο βήχας μου τον κάνει να γυρίσει και να με δεί.

Με πλησιάζει και με φιλάει.Με οδηγεί στο τραπέζι και με βάζει να καθήσω.

''Καλημέρα''Μου λέει και μου χαρίζει το όμορφο χαμόγελο του.

''Καλημέρα''Λέω και μένω έκπληκτη απο την φωνή μου.

''Η φωνή σου είναι πιο βραχνή και απο την δική μου''Λέει και γελάει

Τον κοιτάω θυμωμένα και σταματάει να γελάει.

Σηκώνομαι και παίρνω το παυσίπονο μου καθώς νιώθω τα μάτια του να παρακολουθούν την κάθε μου κίνηση.

''Τι έπαθες?''Με ρωτάει

''Δεν είμαι και πολύ καλά''Απαντάω

''Το βλέπω αυτό,έλα εδώ''

Τον πλησιάζω και αυτός ακουμπάει τα χείλη του στο μέτωπο μου

''Lau δεν θέλω να σε στεναχωρέσω αλλα έχεις πυρεττό''

''Όλα σήμερα βρήκαν να έρθουν''Ρωτάω

''Γιατί τι άλλο ήρθε?''Ρωτάει χαμογελώντας

''Harry,σταμάτα''

''Κάποια είναι στις μέρες της''Λέει και μου χαμογελάει.

Κατεβάζω το κεφάλι μου καθώς νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν.

''Έλα τώρα μην ντρέπεσαι,είναι φυσιολογικό''Λέει και με φιλάει στα μαλλιά

''Κάθησε να φάμε,είδες τι ετοίμασα για εσένα?''

Μου λέει και εγώ υπακούω.Τρώμε ήρεμα και μιλάμε για διάφορα θέματα,όμως όχι για εμάς,μπορεί αυτά που είπε εχθές να τα είπε μονο και μόνο για να του μιλήσω

Μπορεί να μην θέλει να μιλήσουμε γι αυτό τώρα

Μπορεί να είμαι εγώ τρελή και να δημιουργώ σενάρια

Μήπως ο πυρεττός με πείραξε?

Μετά απο λίγες ώρες ο Harry φεύγει και με αφήνει μόνη.Είναι ευκαιρία να πάρω τηλέφωνο τον Jamie και να του ζητήσω συγγνώμη.

καθώς πάω να πάρω τηλέφωνο μου έρχεται ένα μήνυμα

''Μην νομίζεις οτι θα σε αφήσω μόνη σου και άρρωστη,το απόγευμα θα έρθω για να σε φροντήσω και να κοιμηθούμε μαζί''

Χαμλογελάω στο πόσο γλυκός είναι ο Harry και ύστερα του απαντώ

''Δεν χρειάζεται να έρθεις,θα τα καταφέρω!''

''Θα σε δώ στις πέντε,φιλάκια xxx''

Γελάω και συνεχίζω να διαβάζω το βιβλίο μου.

Τι θα γίνει τελικά μεταξύ μας?

Θέλω στ'αλήθεια τον Jamie?

Γεια σαςςςς! Τι κανετε?

Εγω διαβασμα,ΠΟΛΥ διαβασμα αλλα ηθελα να γραψω κεφαλαιο και βγηκα λιγο εκτος προγραμματος!

Πατηστε VOTE και ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ θα χαρω πολυ

ΔΙΑΔΩΣΤΕ την ιστορια
Πειτε μου την γνωμη σας!

Διαβαστε τις αλλες μου ιστοριες DIFFERENT,DISASTER,SPACES

Μεχρι την επομενη φορα

φιλακια
Νασια xxx

HumanWo Geschichten leben. Entdecke jetzt