Planet Acelatoria

Chaptah Forti

Erased~

Your majesty?

Inangat ko ang aking tingin sa chopper na kakalapag lang sa harapan ng Eros palace kung nasaan din kami ngayon. Lumabas na sa loob ng spaceship sila Mom at Dad na nakatunghay na rin dito.

Your majesty emerged from it. He walked fastly towards us with obviously knitted brows like he is in a bad mood. Nang makalapit ay pinakatitigan niya muna ako pati ang mga magulang ko at sila Zain bago nagsalita.

"Inside." he shortly said before he continued his fast pacing.

Lumingon muna ako kila Mom at Dad bago naglakad at hinila ang aking maleta pabalik sa loob ng palasyo. Naramdaman kong sumunod sila sa'kin at gayun na rin ang aking mga kaibigan.

Nang makapasok na kami sa loob ay sumalubong sa'min si Xavier na kasalukuyang kaharap ang kan'yang lolo. Mr. Lincoln and Lt. Neud is behind him standing with posture. When he noticed our presence, his eyes immediately laid on me and I can still see the delight it reflects.

"Grandfather," he lightly hugged your majesty upon greeting him but, the latter's straight and serious face didn't changed a bit.

"Xavier, we have to talk." matigas na sabi ng kamahalan sa apo.

"Alright, grandfather." tumango siya at saka muling tumitig sa'kin.

"Mr. Lincoln, get their luggages and bring to it to their respective rooms. And Lt. Neud, escort them to the conference room then, summon all the royals there as well. We have an important announcement to make."

Kaagad sumunod ang dalawa sa kan'yang utos. Mr. Lincoln asked us to put our luggages at the side, and so we did. While Sore eyes gaze on us before he made a gestured to follow him. Binigyan niya pa ako ng masamang tingin saka tumalikod.

Kung wala lang ako ngayon sa harap ng kamahalan, baka inirapan ko siya. Halata namang dismayadong-dismayado siyang hindi natuloy ang pag-alis ko. Sa kabila noon, sumunod na lang din ako sa kanya kasama ang aking pamilya at mga kaibigan. Hindi nakatakas sa paningin ko ang labis na pagkunot ng noo ng lolo ni Xavier. Sa totoo lang, kinakabahan ako dahil ngayon alam na ng kamahalan na nandito ang mga kaibigan ko pati sila Mom at Dad. Baka iyon pa nga ang rason kung bakit mukhang mainit ang ulo niya.

Patuloy lang kaming bumuntot kay Sore eyes hanggang marating namin ang tapat ng isang double door room dito sa pang-apat na palapag ng palasyo. This is the first time I set my feet here in this floor and well, it's not that different from the other three. Maybe just a little bit more empty since it seems like it is not usually used.

Binuksan niya ang mga pintuan at pinatuloy kami sa loob. Pagpasok ko doon ay bumungad ang isang mahaba at malaking kahoy na mesa sa gitna. Meron ding mga cushioned na upuan ang nakapaligid dito. I roamed my eyes around and saw all the curtains down. The room is so enclosed that no sunlight can pass through it.

Naupo kaming lahat sa isang banda ng mesa habang si sore eyes ay muling lumabas ng silid.

"Parang lilitisin tayo dito bes ah," Zain said as she suit herself on the sit beside me.

"Huwag naman sana." I whispered.

Matagal-tagal din kaming naghintay bago may muling nagbukas ang silid. Nagsunod-sunod sila Greg, Lucas, Xanthal, at Samantha na pumasok sa loob. They sat on the sit opposite to us. A minute after, Tito Cranstan also entered, taking the seat at the middle. Silenced ensued the atmosphere inside the room. Nakikipagtinginan lang kami nila Zain sa aming mga katapat samantalang ang mga magulang ko naman ay walang kibo.