You Know I'm The One(Vkook)

Ep29-Ben O Değilim

Dün gece Taehyung ile birlikte kalmıştım.Eğer onu o halde bırakıp eve gitseydim rahat edemezdim.Onu şarkı söyleyerek uyutmuştum.Tıpkı bir bebek gibi sıvışmıştı.Saçlarını okşayıp bir yandan da sıralı uzun kirpikerini inceliyordum.Uyumaktan şişmiş dudakları aklımı kaçırmama neden oluyordu.

Dün geceyi düşününce,onun adına çok üzgünüm.Bir insanın sevgilisini kaybetmesi feci birşey.Nasıl hayatta kalabildiğine hayret ediyordum,üstelik kalbi rahatsızken.Tüm bu acıları tek başına kaldırabilmiş bir adamın önünde eğilmek gerekirdi.Ben olsam dayanabilir miydim bilmiyorum.Taehyung'dan önce başka birinden hoşlanmamıştım .Sevgilim olmamıştı ancak içimde öyle bir boşluk vardı ki,sanki daha önce olmuş da kaybetmişim gibi hissediyordum.Taehyung hayatıma girdiğinde o boşluğun yavaş yavaş dolduğunu hissetmeye başladım.Varlığına kısa zamanda öylesine alışmıştım ki onu bırakmam artık imkansızdı.

"Günaydın" Sıralı kirpiklerinin arasından ışıl ışıl gözlerini görmüştüm.Önce biraz şaşkındı,daha sonra kendine gelip "Günaydın " dedi boğuk sesiyle.Bu adamın sesi sabaha kadar konuşsa duymaktan bıkmayacağım,ömrüm boyunca duymak isteyeceğim en güzel tınıydı.

"Oh!Ne zaman geldin?" Dün gece çok içmişti sanırım bu yüzden burada kaldığımı hatırlamıyordu. "Hiç gitmedim ki meleğim" şaşırmış gibi dirseğinin üzerine çıkıp .Elini kabarık saçlarıma attı ve okşadı. "Jeonguk b-bu sen misin?" Saçlarımın mavi boyası akmış çoğunluğu siyaha dönüşmüştü.Belki de bu yüzden o sanıyordu. "Ha-hayır meleğim benim Sanha" üzüntüyle önüne döndü.Biliyordum,onu kendime aşık etmem ve Jeonguk'u unutturmam çok zordu ancak vazgeçmeyecektim.Hislerine saygım vardı ve bir gün beni de kalbine alabileceğini umut ediyordum.

Saçlarından öpüp "Birlikte kahvaltı hazırlayalım mı?" Biraz düşünüp başıyla onayladı.Bana birdenbire Jeonguk diye seslenmesi sanırım o öldükten sonra geçirdiği travmadan kaynaklanıyordu.Ama onu iyileştirecek yaralarını saracaktım.

Banyoda rutin temizliklerimizi yaptıktan sonra benden önce mutfağa gitmiş ve işe koyulmuştu bile.Onu uzaktan izlemeye karar vermiştim.Çok acemi görünüyordu.Sanırım mutfakta pek iyi değildi.Birşeyler kesmeye çalışırken birden "Ahh?" Deyince "Taehyung!" koşarak yanına gittim.İşaret parmağını tutuyordu "Ahh acıyorr!" Kesiğe baktığımda minicikti.Ama Taehyung on dikişlik yaraymış gibi  abartıyordu.Elini avcuma alıp işaret parmağını öptüm,bebek gibi mızmızlanıyordu "Çok mu acıyor güzelim?Dur bir bakayım" Elbette biliyordum acımadığını ancak benim meleğim öyle narindi ki ona ayak uyduracaktım. "Ecza dolabın nerde?"Odasını gösterdi.Koşarak yukarı çıktım.

Odasına girdiğimde şok olmuştum.Dün gece dikkat etmemiştim fakat şimdi gözüme çarpan fotoğraflarla tuhaf hissetmiştim.Odanın içi Jeonguk'un fotoğraflarıyla doluydu.Onu sadece içinde değil odasında da yaşatıyordu.Biraz incelemek istemiştim.Jeonguk dediği çocuk bana gerçekten de haddinden fazla benziyordu.Kayıp ikiz kardeşim gibiydi.Çoğu resimlerde tek başınaydı.Bir resimde Taehyung'un bileğindeki bilekliğin bir değişiğini görmüştüm.Sanırım diğerinin eşiydi.

Birinde yatakta Taehyung göğsünde uyuken çekilmişti.İçim gitmişti.Taehyung'un onun çıplak göğsünde yatması beni huzursuz etmişti.Bir çoğuda Jeonguk uyurken çekilmişti.Bu fotoğrafları daha fazla incelemek istesem de vakit kaybettiğimi farketmiş ve yarabandını bulduğum gibi alıp,aşağı inmiştim.

Taehyung bana tuhafça bakıyordu. "Bulmakta zorlandın mı?" Başımı aşağı yukarı sallayıp "Ahh evet gözümün önündeki şeyi aradım bir saat" Yalan söylemiştim.Ona söyledeğim ilk yalandı bu.

Resimleri gördükten sonra bir ağırlık çökmüştü üzerime.Bir enkazın altında kalmış gibiydim.Jeonguk'u görünce bu kadar kötü hissedeceğim aklıma gelmezdi.Sonra toparlanıp parmağını sardım ve onu kucakladığım gibi tezgaha oturttum. "Sen dur bakalım.Acemisin daha" sinirli gibi görünmeye çalışıp "Hiç de acemi değilim ben.Jeonguk yemeklerimi çok severdi" Yine ve yine Jeonguk.