His Silent Agony (COMPLETED)

05

Dominic.

Anim na taon. For 6 years, Drea do changed a lot. But she's still the woman I'm praying for.

Sa anim na taong hindi sya ang kasama ko ay walang kahit sino man ang pumalit sa pwesto nya.

She's my everything. From her beauty, her attitude, the way she take care of me, of us, all of her. That made me love her even more.

Our relationship was perfect. No words could explain how lucky I am and how much I love her. I even wanna settle with her that time.

Sobrang perpekto ng relasyon namin. Corny man pero ayoko na talaga syang pakawalan dahil alam kong sya lang ang gusto ko. Sya lang ang nakikita kong papakasalan ko.

Not until I was diagnosed with stage 3 cancer.

After knowing that I have that shit inside of me, I don't know what to do. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya kasi alam kong mahihirapan din sya.

Sobrang gulo ng isip ko ng mga panahon na yon. Umuwi ako sa condo namin ni Drea at masaya nya akong sinalubong habang bitbit ang isang maliit na bagay.

She showed me a positive pregnancy test. Ramdam ko ang sayang nararamdaman nya nung mga panahon na yon.

Gusto ko syang buhatin at sabayan sya sa pagsasaya pero hindi ko ginawa. Pinigilan ko ang sarili kong yakapin sya.

Kasi nung mga panahon na yon isang bagay lang ang gusto kong gawin at alam kong makabubuti sa kanya.

“Maghiwalay na tayo Dre,” yan ang eksaktong sinabi ko. I really manage not to stammer or not to take back my words.

Natigilan si Drea. Tulala syang tumingin sa akin na parang gusto n'yang ibahin ko ang sinabi ko.

Then her smile fade away. Parang sulat lapis na mabilisang nabura ang mga ngiti nya dahil hindi ko man lang binawi ang mga sinabi ko.

Gusto kong ipaliwanag sa kanya ang totoo pero hindi ko ginawa, dahil ayokong maawa sya sa akin at mag alala.

Iniwan ko si Drea nung mga araw na kailangan nya ako at kailangan ko rin sya. Pinili kong talikuran s'ya. Dahil kapag hinayaan ko lang na nasa tabi ko sya habang nilalabanan ko ang sakit ko ay madadamay sya sa paghihirap ko.

Yes I'm selfish to decide alone but I just can't take it seeing her suffer as I suffer too. Lumayo ako kasi alam kong lalo ko syang mapapahirapan.

As I was fighting that battle hindi ko alam kung anong nangyari. Dumating ako sa punto na walang wala na, nauubosan na ako ng pag asa.

I was too thin and barely breathing dahil sa hirap ng kalagayan ko. Hindi ko na nga rin marinig sila mama, kahit ang pang dama ko sa katawan ay wala na.

I was physically and mentally exhausted at dumating sa puntong nawalan ako ng malay.

Nang mga panahong yon ay napanaginipan ko si Drea. Nakaupo sya sa isang picnic blanket at may kargang bata. Tinatawag niya ang pangalan ko.

‘Dominic. Dominic umuwi ka na.’

Papalapit na sana ako sa kanya ngunit naalimpungatan ako.

Then I found out na kalahating taon akong na comatose. My body was recovering daw as I was sleeping lang.

My doctor says it's a miracle. Kasi kahit ako ay hindi din makapaniwalang gumaling pa ako. I recovered and finally beat that shitty cancer.

Apat na taon akong nag hirap, apat na taon kong tiniis na hindi sya makita, apat na taon kong pinigilan ang sarili kong tingnan ang litrato niya kasama ang anak namin.

After I recover, I searched for Drea again. Gusto kong bumalik sya sa akin, I'll do everything kahit pa malaman kong kinasal na sya.

But good thing she's still single by the time I found her again.

And if you're asking about Aurora, she's just my made up girlfriend. Aurora is my private nurse dati na naging kaibigan ko. She's helping me with my plans.

Right now I'll focus on taking back what is supposed to be mine.

Hindi ko man alam kung paano ako magsisimula pero sa pagpunta ni Drea sa opisina ko ay parang alam ko na kung paano.

»»

“Ano ba Dominic!” tinulak nya ako matapos nya akong halikan pa balik.

Uh-huh she kissed me back.

“Baby, you kissed back. Come on let's just finish what we started” I teased her.

Kahit tunog confident ako ngayon ay kinakabahan ang buong sistema ko. Andrea Laurel is standing infront of me. My baby.. She's.. stunning..

Hindi maipinta ang mukha ni Drea. Nakatitig sya sa akin na parang hindi makapaniwala sa mga ginagawa ko.

Shit baby don't look at me that way. I have bedroom inside my office. — tanging ang isip ko lamang ang nakakarinig ng mga salitang iyon.

Tumayo nalang ako at kinorner sya sa mesa. I can't take her to my bedroom right now, hindi pa pwede.

First, I want to be in good terms again with her parents. Second, I want her permission.

I still respect her.

Hinaplos ko ang buhok nya. Halos tumingala na sya dahil sa laki ng pagkakaiba ng tangkad namin.

Pinakatitigan ko Drea. Wala s'yang ibang reaksyon kundi ang gulat sa mukha nya.

“Baby I'm sorry.” I utter full of regrets, “I missed you a lot, your eyes; tantalizing as always, your nose that I love to play with as we cuddle, and your lips-

Natigilan ako nang dumapo ang tingin ko sa mga labi nya. Red and wet. God! Her lips are calling me.

Drea looked away at hindi nya siguro napansing kinakagat nya na ang ibabang labi nya.

“Baby, you're turning me on by just biting your lip. I can help you with that though-

Nagulat ako at natikigilan as she cut my words,

“God!” Drea look frustated, “Please Dominic! Let us talk formally please! You're also turning me on but can we atleast talk formally right now?! Please?” she is almost shouting.

Gulat ngunit napakagat labi ako sa sinabi nya. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko.

I cleared my throat, “O-Okay baby chill. I'll behave na, sit here.” I offer her my office chair.

She roll her eyes at me bago umupo. And I still cant help it but to smile.

My baby is turned on.

——\
»»»»»
——/