Tangoja e Fundit

68

"Bej ate qe te duket me e mira, trruri im doli jasht loje tani" dhe mjaftoi ky mesazh qe Elia te "pervishte menget"
Elia: Mari e di qe Doraldi ka qene bullafiq kur ka qene i vogel ja keshtu.
(dhe frynte faqet dhe bente me duar rreth fytyres se saj sikur te ishte ndonje topolake e hapte syte me bisht. Maria qeshte dhe plaste duart)
Keshtu ke qene dhe ti mesa mbaj mend fotot.
Maria: Poo dhe une me faqe te medha, Dori do ti shikosh fotot e mia?
Dori: Me gjithe qef vogelushe.
Dhe kaq mjaftoi qe ne te futeshim edhe me thelle ne ate qe menduam. U ndjeva i qet per faktin se me Elien kuptoheshim pa plan, nese njeri e niste tjetri e mbyllte, dhe ne nje moment me ndaloi e dridhura e duarve. Ishte moment i veshtire ama e dija qe sa te kisha jete nuk do i harroja keto ndjesi. Maria vjen me nje album te madh dhe ecen sa andej ketej duke qeshur ajo, dhe ne bashke me te. U ul te prehri im dhe Marta po na shikonte ngultazi, a thua se do gjente dicka midis nesh?
Marta: Çudi sa e afruar Maria me Dorin. Eshte e dashur por jo kaq shpejt.
Maria: Dori me do shume dhe une e dua shume, me duket sikur e njoh shume kohe.
(Marta dhe Arbeni pane njeri tjetrin me habi pastaj ne)
Dori: E ka se i shkoj pas mendjes mbase.
Arbeni: Me quani te cuditshem po te doni po dhe une kisha ate ndjesi me ty, dhe Marta e ka.
(vura re qe Eli po qeshte nen vete)
Eli: Dori eshte tip qe i afrohen njerezit, eshte njeri pozitiv e mua kjo gje me ka terhequr shume tek ai.
Dori: Sa bukur ketu, edhe ketu si princeshe, apo keshtu je ti harrova une. (flisja me Marien teksa ata te tre na shikonin e qeshnin.)
Marta: Ka qene nje topolake e vertet, vetem te pinte dinte. Mezi ja hoqa gjirin se nuk me linte.
Dori: Maria ka qef dhe cokollatat shume dhe une do i ble shume.
Maria: Bliji Elit, ate e ke nuse apo jo?
Dori: Hahaha po e kam nuse, nuse shume te bukur, njesoj si ti.
Arben: Maria e lodhe djalin duke te mbajtur.
Dori: Jo, e kam per kenaqesi vet. Si ke dal me kete kapelen si franceze e vogel. Po ketu?
(vazhduam te komentonim fotot derisa u shfletua nje faqe dhe gjeta foto bardhe e zi)
Dori: Nuk me dukesh ti ketu Maria...
Marta: Jo nuk eshte Marta.(stomaku im pati peshtjellime dhe fuqite po me iknin)
Elia: Sa femi i bukur qe eshte.
Marta: Keshtu thoje qe e vogel ti per te.
Dori: Me lejoni t'ju pyes kush eshte?
Arben: Jane te vjetra keto fotot...ah mor bir sa e veshtire eshte te jesh prind.
Marta: Ky eshte djali yne. (mu erresua gjithcka para syve dhe se dija qe pse arrija te shikoja vetem Marien)
Dori: Pr...pra...Mar..Maria...ka nje vella...apo jo?
Arben: As ne se dime (thote tek heq syzet dhe te ferkoji syte mbase prej loteve)
Marta: Kishim nje djale, si rreze dielli ishte, donim ti vinim emrin Kejan.
Dori: Cfare ndodhi me te?(pyeta rrufeshem teksa po dridhesha dhe dora e Elit me shtrengoi timen.
Marta: Na i rrembyen qe te vogel, ishte kohe trazicioni, rrembimet ishin perhapur, ne na ra per pjese gjithashtu. Kerkuan shume leke, i gjetem ato leke dhe ua dhame ama ne na thane qe mund te jete dhe vrare femija.
Dori: Ku e rrembyen?
Arben: E kishim ne karroce pastaj e vendosem ne nje shport, aty teksa une ika te merja ushqim per Marten. Marta donte ta ushqente djalin, dhe une shkova qe te hante ajo. Marten i kishin vene qetesues dhe djali nuk ishte me aty. Na kishin lene adresa, numra telefoni dhe kerkuan para. Parat si llogaritem fare, direkt i kemi hedhur ku na i kerkuan, ne nje llogari zviceriane. Veshtire per tu zbuluar nga kush ishte kjo, kerkova me polici dhe e vetmja gje qe me thane eshte se gjetem qe jane cuar jasht dhe me mundesi nuk jeton me.
Marta: (duke qare e duke rrefyer) Peng e kemi, peng do e kemi gjithe jeten, thame ne nje moment qe nuk do gezonim me femije, kishim shume frike prej femijeve. Shume kohe vuajtem, Beni me ndihmoi shume, po mos ishte forca e tij nuk e di ku do kisha perfunduar.
Arben: Po te mos kisha nje grua kaq te fort sa ti nuk do ja kisha dal per asnje gje.
(ata u perqafuan dhe une u pash me Elin teksa te dy na dilnin lot qetesisht, pa ze, plot dhembshuri e dhimbje. E putha te koka ate dhe Marien qe po hante nje kek te vogel. E pafajshmja, nuk dinte ende asgje nga te zezat e botes se ndyre)
Marta: Me falni patem moment dobesie, shikoni fotot e tjera.
Maria: Ky i pa te gjitha, po ti Dori e ndonje foto te na i tregosh?
(shoh nga Elia dhe ajo me tund koken lehte, ne shenje pohimi lart e posht, duke me vertetuar dhe me shume qe atere ishte momenti i duhur.)
Dori: Teksa po e mendj, me duket se e kam nje fotografi te vogel.
Me dridhen duart teksa hap portofolin dhe nxjerr foton ashtu te vjeteruar, copa copa por qe shtyhej sa per tu pare me vemendje dhe per te uleritur per gjithe vitet e munguar larg prinderve. Maria u habit. Marta tentoi te afrohej bashke me Arbenin per te pare foton. Teksa dora me dridhej dukshem tashme, ua zgjata avash foton dhe ata te dy e pane dhe shtangen.
Arben: Kjo foto eshte...
Dori: Une jam, une jam ne ate foto. (Thash dhe lotet mu bene ujevare)
Eli: Marta, me sa duket shoku im i jetes, qe ndoshta prej vitesh e kam kerkuar, e kam nisur mbase tek familja e vet. (i tha teksa i shtrengoj duart e ajo qe ende vazhdonte e rrinte sy hapur. Vendosi njeren dore ne goje)
Marta: Nuk ka mundesi! Jo nuk eshte e mundur!!!