Tangoja e Fundit

4

Niko

Une nuk do e le. Hipa ne makinen time. Per nje moment u stepa. Çfare dreqin po bej? Niko mblidh veten. Te beri nje femer me mask qe ti te fiksohesh e te shkosh pas saj? Zot sa posht po bie. Femrat fiksohen pas teje jo ti pas tyre. Por...ajo ishte ndryshe. Dreq o pune. Ndeza makinen dhe e ndoqa makinen e tyre. Shkova deri te lagjja e tyre. Ato parkuan makinen dhe dalin. Shikoja kembet e bukura te asaj hirusheje te kuqe qe levizte plot fines. Floket qe i derdheshin ne kurrizin e zbuluar i shkonin pa mase. Buzeqesha me vete dhe doren grusht e vendosa para gojes. Kush mund te ishte kjo vajze qe me luajti mendjen me nje kercim? Kush? Ato u futen brenda pallatit. Une u ktheva perseri ne ballo. Te pakten pallatin ja dija. Nuk do me shpetonte. Pershendeta djemte dhe shkova ne shtepi. Per habin time me balloja nuk po me terhiqte me pas largimin e saj. Shkoj ne shtepi dhe nderrohem. Me dukej sikur ende kisha ne trup aromen dhe frymemarrjen e saj te thelle. U shtriva i lodhur por dhe i emocionuar pas asaj mbremjeje. Nuk e mendoja kurre se gjerat do shkonin keshtu! Te nesermen ne mengjes u zgjova heret. Me duhet te shkoja ne nje akademi. Drejtoresha e adakemise pranoi kerkesen time per te bashkepunuar ne nje klase me vajza, pasi une kisha nje klase djemsh. Pra une jam koreograf dhe kercimtar profesionist. Zonja Dagllas eshte nje tip i veshtire. E kam njohur qe ne vogeli dhe ajo rralle mund te pranoje oferta te tilla, perveç rasteve kur spikat nje talent te vertete. Shkoj ne akademi me djemte. Me duhej te paraqitesha ne sekretari fillimisht per te hedhur disa firma. Djemte i lash qe te shkonin te shikonin neper klasa. Trokas ne dere.
-Hyni.
Niko: Miremengjes.
-Miremengjes. Me se mund t'ju ndihmoj?
Fytyra e vajzes me dukej e njohur, por nuk isha shume i sigurt.
Niko: Jam Nikolas Derulo, koreografi qe do bashkepunoj me klasen e vajzave.
-A po, me lajmeroj zonja Dagllas. Me prisni nje moment. Alo! Pershendetje, po Elia jam, koreografi mberriti!
Elia???? Elia ishte emri i vajzes qe ishte shoqeruar me kercimtaren time misterioze. Tani po me kujtohej ku e kisha pare kere vajze.
-Po, duhet ta çoj ne klasen e vajzave. Patjeter! (Mbyll telefonin) Zoti Derulo do ju çoj ne klasen e kercimit te vajzave.
Niko: Me therrisni thjesht Niko. Me falni por dua t'ju bej nje pyetje. Jemi pare diku bashke?
-Nuk ma merr mendja pse?
Niko: Ju quheni Elia?
-Po!
Niko: Ju keni qene ne ballon e mbremshme? Mos jeni motra e asaj kercimtares se bukur me te kuqe?
Ajo buzeqeshi. Bingoo e gjeta!
Elia: Ajo eshte motra ime, shoqja ime e ngushte me sakte por jemi rritur bashke. Perse pyesni? Apo jeni ndonje admirues i saj?
Niko: Kush eshte ajo? Une jam ai qe kerceu me te mbreme, dua ta njoh kush eshte.
Ajo hapi syte dhe per nje moment u mendua.
Elia: Ju koreografi i famshem Niko ishte djali me masken e zeze.
Niko: I teri dhe i beri. Kush eshte?
Elia: Duhet te flas me te fillimisht, nuk mund t'ua tregoj per moment.
Niko: Mos me torturo keshtu.
Elia: Me vjen keq. Tani shkojme.
Shkuam ne klasen e vajzeve. U merzita qe nuk me tregoi emrin e saj. U njoha me koreografen e tyre Karla. Ishte nje vajze teper e lezetshme dhe me terhoqi shume. Ishte e embel dhe e dashur.
Niko: Zonjusha Karla mund te bej nje deklarate ju lutem?
Karla: Me therrisni thjesht Karla.
Une buzeqesha dhe pash syte e saj. Zot! Ishin njesoj si te vajzes qe kerceva. Por prap nuk po bindesha ajo ishte kaq e gjalle ne kercim, ndoshta do e kuptoja pas deklarates nese eshte Karla apo jo. Teksa po e sodisja me sy po vereja nje ngjashmeri te tmerrshme me vajzen e mbremshme. Gjithsesi ate qe kisha ndermend do e beja.
Niko: Vajza te nderuara. Ndihem i privilegjuar qe do shkrij klasen time e tuajen. Ju prezantoj djemte e klases sime.(vajzat buzeqeshen dhe shumica u skuqen). Keta djem kane te njejtin pasion si ju, kercimin. Prandaj le te behemi nje familja e madhe dhe te vazhdojme te zhvillojme pasionin e te kercyerit.
Te gjithe filluan trokiten. Dhe Karla gjithashtu. Gishtat e sa te holle ngjanin me ate dore qe me dogji kraharorin mbreme. Me duket se ishte ajo.
Niko: Gjithashtu dua te me ndihmoni me diçka. Mbreme ishte nje vajze qe kerceu nje tango te lehte ritmik, me nje fustan te kuq me te zeze. Ajo kerceu me nje djale me maske te zeze qe isha une. Dua ta di a e njeh njeri kete vajze?
Te gjithe u habiten nga ajo qe thash. U menduan dhe vajzat filluan te mohonin me koke. Djemte shikonin mos dallonin ndonje gje por perseri hiç.
Niko: Karla e pe vajzen e mbremshme?
(Po e shikoja thelle ne sy.) Kush eshte ajo a e di ti?
Karla: Dhe une e pelqeva por jo nuk e njoha se kush ishte.
Niko: Ajo vajze kisha disa elemente qe do me ndihmojne qe ta gjej. Gjithsesi faleminderit shume. Fillojme nga puna.

Karla
Mesimi mbaroi. Mezi prisja te mbaronte. Shkova dhe u nderrova ne banjo. Rrembej telefonin dhe marr Elian.
Karla: Eliaaa zott duhet te vdes te shpetoj nje here e mire. Niko eshte...
Elia: Djali me maske qe kerceu me ty e di e di.
Karla: Ku e more vesh ti?
Elia: Erdhi ne sekretari. Me degjoi emrin, dhe me njohu. E dinte mos isha motra jote por i thash qe nuk do i tregoja se kush ishe.
Karla: Mire bere. O zot ai me pyeti nese e njihja vajzen e mbremshme i thash jo. O zot kam shume emocione. Kam flutura ne bark e me perzihet.
Elia: Ai me duket se ka rene brenda me vajzen me maske.
Karla: Nuk e di, nuk dua ti tregoj me duket sikur do zhgenjehet.
Elia: Thuaja me mire. Edhe ty te ngeli ne mendje e te pelqeu. Thuaja.
Karla: Nuk mundem! Me pelqen dhe mua, menyra si kercente, me bente te ndihesha e tij te betohem por jo nuk mundem.
Elia: Ti e di shoqe.
Karla: Po iki tani, u lodha shume sot.
Elia: Kam disa pune ne zyre tani, flasim me vone. Puç.
Mbyll telefonin dhe nderrohem. Dal ma nje pa dy na klasa. Ne momentin qe kyç klasen ndjej nje arome, nje arome qe nuk e ngaterroja me asnje ne bote. Ajo arome me dehu ne nje kercim, dhe po me dehte perseri. Zeri i tij, ndjeva zerin e tij.
Niko: Ç'kemi Karla.
Karla: Ç...ç'kemi Niko. Me fal po nuk e kisha mendjen.
Niko: Nuk ka problem. E fundit del nga klasa gjithmone?
Zeri i tij depertonte brenda lekures sime. Se kuptoja si po marrosesha me disa ore pas tij. Por ai, ai kishte mendjen tek vajza me maske.
Karla: Si mesuese qe jam, e fundit. Pastroj klasen dhe dal.
Niko: Eja te te percjell per ne shtepi.
Karla: Jo faleminderit, nuk jam larg.
Bera gati te ikja por dora e tij, ajo dore qe preku belin tim ne nje refren kengeje me preku perseri dhe me zgjoi mornicat ne trup. Zot me ruaj! Po me ikin mend.
Niko: Eja pime diçka, te diskutojme per klasen.
Karla: Hem...ne rregull.
U ulem tek nje lokal prane akademise. Une porosita nje uje dhe ai mori kafe.
Karla: Pra per çfare do qe te bisedojme? E kam fjalen per klasen.
Niko: Doja nje shkrirje klase sepse konkursi i madh qe dua une te konkurojme realizohet me partnere femra pra çift. Zonja Dagllas eshte njeri i veshtire dhe besoja tek ajo. Ajo me drejtoi tek ju. Tha qe je nje talent dhe besoj se mund te mbeshtetem tek ti.
Karla: Po po sigurisht.
Niko: Por...
Karla: Por?
Niko: Por dua te gjej vajzen qe kerceva mbreme. Ishte fenomenale. E ndjeva shume ne ato momente. Levizste aq lehte sa dukej sikur kercente ne ajer e jo ne toke.
U pertypa fort. Me la pa fjale. Nuk dija çfare ti thoja. Me shikonte ne sy sikur donte te thoshte " a je ti" ose te pakten keshtu me dukej mua. Nuk mund ti thoja qe isha une. Shyqyr qe porosita vajzat ne mengjes qe mos ti tregonin kujt qe isha une.
Karla: Shpresoj qe ta gjesh kush eshte.
Ai me pa ne menyre zhgenjyese.
Niko: Ti me ngjan me te.
Karla: Une nuk di aq mire sa ajo vajza, kushdo qofte.
Niko: E kam per bukurine. Je aq e bukur sa ajo.
U skuqa ne faqe dhe buzeqesha lehte. Ai buzeqeshi dhe mu afrua me shume afer meje.
Karla: Hem...epo faleminderit.
Niko: Ndoshta ti mund te me ndihmosh ta gjej. Ti ngjan shume me te, ndoshta e njeh. Ke syte e saj. Madje i njejti shkelqim.
Karla: Nese do kuptoj diçka do te te them. Me duhet te iki tani. Mami po me pret. Shihemi neser. Mire u pafshim.
Pa e pare mora çanten dhe ika. Nje buzeqeshje u stampua ne buzet e mia derisa shkova ne shtepi. Mamit i kisha treguar gjithçka dhe i tregova se ai ishte koreografi ne akademi. Ai nuk e dinte se kolegia e tij ishte vajza me maske.
Kaluan dy jave dhe veprimet e tij tregonin se ende kerkonte ate vajze, por dhe shpesh here syte tane ndesheshin dhe kercenin bashke, njesoj si ate nate. Por ende se kuptoja, si me shikonte ashtu kur ai kerkonte vajzen me maske? Isha konfuze. Fillova ta pelqeja me shume ate djale, ishte i talentuar dhe kete e shfaqte ne te folur dhe ne kercim. Ai me terhiqte çdo hormon timin. Po filloja ta dashuroja ne heshtje. Elia e kuptoi dhe kembengulte ti tregoja une. Ajo me thoshte se ai shkonte çdo dite ne zyren e saj dhe i kerkonte emrin tim.