Tangoja e Fundit

37

Niko: Nisemi avash avash vogelushe?
Karla: Po jet per pak fillon erret.
Niko: Eja. (Nisemi drejt makies. Futemi brenda dhe nisemi. Ajo skuqet nga faqet nga nxehtesia e makines)
Niko: Hiqe xhupin vogelushe eshte vap ketu.
Karla: Po ja tani. (ajo heq xhupin nderkohe qe ne dolem nga korca. U afruam ne pogradec nderkohe qe kendonim me muziken ne maksimum. Une kendoja si nje trap i vertet por Karla insistonte se e pelqente zerin tim ne te kenduar dhe i beja qefin. U afruam ne pogradec dhe ndaluam ne nje dyqan peshku)
Karla: Mos me thuaj qe do marresh gjera te tjera? Kemi plot ketu.
Niko: Jo jo prit ketu. (shkoj ne nje dyqan peshku dhe marre si ai peshku qe hengrem ne restorant dhe futem ne makine)
Karla: Cilen pjese te fjales kemi plot ketu nuk e kupton ti qe te ta shpjegoj une.
Niko: I mora per mamin, me the se e pelqente dhe e kisha menduar qe me para ta beja keshtu.
Karla: Po tallesh besoj? Nuk kishe pse e beje e ke idene sa ne siklet po me ve keshtu?
Niko: Se marr vesh pse duhet te ndihesh ne siklet kur une po e marre vet e para? E dyta a me quan e mua familje ti?
Karla: Sigurisht do jesh pergjithmone familja ime.
Niko: Atehere s'ke pse e merr si te zorshme vetem se familjari yt morri disa peshq. Se kush te degjon se na turperove (thash duke e bere te qeshte e te tundte koken)
Karla: Do ma hash shpirtin keshtu mua ti. Mos ndalo me tani ikim ne shtepi.
Niko: Jo nuk do ndalojme me. Ne fakt do ndalojme e pak me posht.
Karla: Po pse? Seriozisht nese ndalon une do dal na makina e do arratisem. E nuk do me gjesh me e mua do me vrasin e gjithe jeten do te te vrasi ndergjegjia qe pse dole nga makina. (tha teksa mblodhi turinjt duke u mbeshtetur ne sendilje dhe kryqezoi duart ne kraharore dhe qe une qesh me ato qe flet ajo)
Niko: O zot cfare skenari te pjell ajo mendje. Ti do rrish ketu dhe do presesh sa te vij une edhe do ikim mire?
Karla: Jo.
Niko: Po dhe pike.
Karla: Jo dhe presje.
Niko: Vogelushe do marre dicka per veten.
Karla: Keshtu po ik dhe po te pres ketu. (tha duke qeshur e me puthi ne qaf. Une tund koken edhe dal na makina dhe shkoj blej disa bidona te asaj pije qe na pelqeu te dyve. Kthehem me vrap ne makine)
Niko: E sheh vogelushe su vonova. Ikim tani se me duket sikur do nis te bjeri debore.
Karla: Ma jep qesen ta vendos mbrapa
Niko: Mora disa pije per te shpia.
Karla: Hajde mire u pafshim. (beri ta hapte makinen por une si i zgjuar e kyca me butonin ne deren time)
Niko: He he he ku do vesh tani.
Karla: Po pse ben keshtu se marr vesh?
Niko: Po kam hall se do dalesh do humbesh do te vrasin e mua do me mbrej ndergjegjia per gjithe jeten pse te lash te dilje nga makina.
Karla: Je shumee i ligg. (tha duke rrudhosur turinjt e me nxjerr gjuhen)
Niko: Edhe une te dua shume vogelushe.
Karla: Nuk thash ate.
Niko: Ca nuk the?
Karla: Qe te dua shume.
Niko: O te vdes dhe une te dua shume prap vogelushe.
Karla: Ti do vrare me puthje. (Tha teksa qeshte nga moserioziteti im)
Niko: Mezi pres te me vrasesh me puthje.
Karla: A ca je ti.
Niko: Ca jam une?
Karla: Pse se di?
Niko: Ne fakt po.
Karla: Ca je?
Niko: Nje i marrosur pas teje.
Karla: Te dua shume jet. (tha teksa mbeshteti koken ne krahun tim nderkohe qe kaluam dhe pogradecin dhe po niseshim drejt tiranes)
Niko: Merr cokollatat e haji se do shkrijne fare nga i nxehti ketu.
Karla: I kam lene mbrapa. Ja ti marre dhe hame te dy. (ajo kthehet ti marre cokollatat dhe shoh te pasmet e saj me pisht te syrit me formen e tyre teper por teper coroditese. E prek atje dhe leshoj psheretim te lehte dhe degjoj te qeshuren e saj. Ajo ulet perseri sic ishte dhe me sheh.
Karla: Pse u skuqe dashuri?
Niko: Ee...nga i nxehti eshte bere shume vap ketu. (thash per te shmangur emocionet qe lexoheshin me teprice tek une. Ajo ze rehati ne ndjenjese e me merre doren dhe e vendos mes kofsheve te saj.)
Niko: Ohh...nuk ndihem mire keshtu. Mos me bej te ndaloj makinen dhe ste leshoj me pastaj. (ajo qesh)
Karla: Ikim ne shtepi dhe atje shohim c' mund te bej te te sjell ne vete. (une qesh me fjalet e saj gjoja sikur ishte e shkathet. Une e dija sa turp i vinte asaj, ja njihja ate fytyre)
Niko: Deri ne shpi u treta une.
Karla: Epo c' do bejme do e heqesh doren pastaj.
Niko: Jo se u mesova me kaloi ceshtje momentale ishte.
Karla: hahaha ah ti ti.
Niko: Ah une une. (them duke qeshur te dy. Rruga ishte e qete dhe nuk u vonuam shume pasi nuk kishte shume trafik. Bie telefoni i Karles)
Karla: Alo? Po mami? Ja per pak erdhem. Jo jo ne tirane u futem ne. Mos u bej merak? Hahaha ja nuk e leme te ftohet darka. Mire se per 5 minuta jemi aty. Mire te gjetsha! Mori mami ne telefon. Tha a ishim larg se po shtronte darken.
Niko: Ja erdhem vogelushe. Me lindi nje ide.
Karla: Cfare?
Niko: Ti blejme mamit trendafil meqe une si nje i dashur xhentil qe jam t'ja coj te me mari me sy te mire. (Ajo qesh me ze) Pse qesh?
Karla: Po nuk e tregon trendafili xhentilllekun tend po rri se kaq gjera shume kemi marre.
Niko: Do ja marr nje prit se qenka nje dyqan lulesh ketu.
Karla: Ty nuk te merr vesh koka.
Niko: Semos te merr ty, ndaj jemi bere per njeri tjetrin ne.
Thash dhe shkova te blija nje trendafil te fresket per mamin e Karles. Doja ti lija pershtypjet me te mira. E marr trendafilin qe me pelqeu me shume dhe shkova ne makine.
Karla: Qenka shume i bukur.
Niko: Te thash vogelushe, por shiko.
Ajo merre trendafilin dhe sheh qe pas tij gjendej e nje trendafil tjeter me nje pusull qe shkruante "trendafil per trendafilin me te bukur" . Ajo e perkedhel pusullen me duart e saja te holla dhe me hidhet ne perqafim duke psheretir lehte dhe e lumtur.
Karla: Te dua dashuri. Faleminderit! (Dhe me rremben nen buzet e saj)