Tangoja e Fundit

43

*Niko*
-Suprizee!
Karla bashkohet me ata e teksa jepej kenga e ditelindjes, ajo kendonte e duartrokiste me te tjeret. Syte i shkelqenin, me shihte me buzet vesh me vesh dhe zemra me behej mal. Vendi ishte zbukuar tere merak, embelsira dhe koktejl ngado por jo, mua ma terhiqte vemendjen vetem ajo, trendafili qe erdhi e lulezoi fatmiresisht ne jeten time.
- Gezuar ditelindjen Nikoo.
Therriten te gjithe teksa qeshja dhe me perqafonin nje nga nje. Ishte dhe Eli bashke me te klases. E perqafova si nje mikesh te njohur prej vitesh, si nje moter qe do e doja shume ta kisha. Karla ishte e fundit dhe teksa e rrembeva vet para se te me hidhej ajo e mar ne krahe dhe e rrotulloj aty mes klases, veprim qe u pasua me te brohoritura dhe kengen e ditelindjes. Muzika u ul dhe po shihja rreth e qark gjithcka te pergatitur, me siguri ishte plan i pergatitur nga Karla.
Niko: Nuk di si t'ju falenderoj, nuk e prisja fare. U munduat shume.
Ina: Te kemi profesorin me te mire e meritoje kete gje.
Niko: Ju jeni nxenesit me te mire qe kam patur ndonjehere. Faleminderit per te gjitha keto.
Ana: Merita i takon Karles, ishte ideja e saj dhe ajo na pyeti nese mund ta ndihmonim dhe sigurisht nuk mundem te thoshnim jo.
Megi: Ajo na organizoi dhe ja sic e shikon.
Niko: Pra vogelushe...(thash teksa e rrembeva prej beli teksa qeshte me faqet e skuqura)
Karla: Kjo mund te te shpjegoj arsyen e thirrjeve te humbura dje. A me fale tani?
(Une qesha teksa tunda koken dhe e pitha ne buze per here te pare ne sy te klases dhe ata duartrokiten. Ajo shkeputet nga une teksa nuk shihte dot asnje nga klasa nga sikleti qe e kaploi. Sa mire e njihja ate vajze une)
Enea: Kohaa e dhuratave.
Niko: Dhurata? C'dhuratash? A nuk ishte kjo nje dhurate?? E paskeni tepruar me shume nga çe mendoja.
Dorald: Nje kemi si ty jo 100.
Niko: Pse nuk me that?
Karla: (teksa rrinte mbeshtetur tek une) Sepse nuk do quhej suprize. Dhuraten time do e kesh ne fund.
Niko: Edhe ti?
Karla: Edhe mami po deshe.
Niko: Ohoo e kam une fajin qe ta tregova. Me mire mos e dije nuk do beheshin tere keto gjera.
Karla: Pse cfare ka? Po te toleroj sot se ke ditelindjen neser ta ndreq une per keto qe po thuaj. (Bente gjoja e nevrikosur e qeshte)
Enea: Niko kjo eshte dhurate nga klasa jone.
Ishte nje pako mesatare dhe e hapa. Ishte nje trofe e personalizur me nje mashkull qe dukej sikur kercente dhe posht me shkrimin "per profesorin me te mire" , ishte dhe nje stilolaps i personalizuar me inicialet e emrit tim N.D . Ishin shume te bukura vertet dhe vertet u amocionova shume.
Niko: Ju falenderoj, nuk di ca te them jane te teperta fjalet. Nuk e prisja kete gje.
(Ata qeshen dhe ktheva koken nga vogelushja ime me dhuratat e saj. Kur erdhi e perkedhela ne faqe)
Niko: Nuk kishe pse e beje. (Thash me ze te ulet nderkohe qe Enea hapi muziken dhe te tjeret fillonin te kercenin per ta lene Karlen me pak te sikletosur nga vemendja e tyre)
Karla: Jam e gatshme te bej gjithcka per ty. Merri dhe shikoji tani nese do.
Niko: Nuk me pritet sa te jemi vetem prandaj ti hap tani.
Marr njeren prej pakove dhe e hap. Ishte si sunduk thesari. Shoh nga Karla qe rrinte duke me pare e buzeqeshur dhe kthej shikimin perseri nga sunduku. Kishte nje celes ne krahe te varur ne forme varseje. E marre dhe e hap teksa shikoj disa foto be mesatare katrore dhe i marr ne dore.
Niko: Fotot tona?
Karla: Po jet, ato ne pogradec.
Niko: Hahaha paske bere e kete foton qe jam nisur te te kafshoj. Sa te bukura duken keshtu.
Shikoj te senduku qe kishte e letra te mbeshtjella tub me fjongo. I hap ngadale dhe shikoj fraza te ndryshme dashurie qe Karla mi thot shpesh. E puth ne ball dhe ajo me struket ne kraharor.
Niko: Faleminderit vogelushe, eshte dhurata me e bukur qe kam marr.
Karla: Te pelqen vertet?
Niko: E adhuroj trendafil.
Karla: Me gezove shume, kisha frike semos nuk do te te pelqente.
Niko: Po kjo pakoja tjeter?
Karla: Hape dhe ate.
E hap dhe ishte nje liber.
Niko: Te kam thene se i lexoj librat?!
Karla: Jo tamam po me erdhi nje zog me peshperiti.
Niko: Qenka liber i Sigmund Freud. Me pelqejne veprat e tij.
Karla: Edhe mua, kam disa prej botimeve te tij nese i do.
Niko: Dhe une i kam por kete liber nuk e kisha. Me pelqeu shume dhe kjo dhurate. Faleminderit dashuri, te dua.
Karla: Dhe une te dua jet. Jam e lumtur qe u gezove nga supriza jote. Te kemi marre e torte. Ate e ke dhe nga Eli.
Niko: Edhe ajo qenka munduar per mua.
Karla: Donte vet te te merrte dicka.
Niko: S'para jam mesuar me keto lloj suprizash. Faleminderit sinqerisht. Jam i lumtur me ty dhe me te gjithe.
Karla: Jemi ne me fat qe te kemi ty.
E putha ne buze teksa po lekundeshim ashtu, vetvetiu ashtu sic na thith pasioni pas levizjeve rimtike me muziken, u zhyten te dy nen nje kercimi te lehte romantik, fiks ne momentin e duhur per te perjetuar nje cast vetem ne kuptimin e plot te fjales permes muzikes. Ajo na largonte te dy nga ai realitet, e pse momenti qe po jetonim ishte i lumtur. Por te largohesh larg, ne nje domension ku askush nuk te gjen dot bashke me vajzen qe dashuron, eshte nje nder dhuratat me te bukura qe nuk te falen dy here ne jete.