Same (Tom Holland FanFiction)

4

Het was 6 uur en ik sliep nog steeds in Luca zijn armen. "Luca, maak jij haar wakker? We gaan eten." vroeg Zendaya en Luca knikte. Hij boog een beetje naar mijn oor. "Wakey wakey." fluisterde hij in mijn oor. Ik reageerde niet. "Wakey wakey." zei hij dit keer wat harder. Ik werd langzaam wakker, maar reageerde niet. "Wakey wakey." zei hij nog wat harder en ik glimlachte. "Uh." mompelde ik en hij begon te lachen. "Oke, Lucy, ik weet dat je wakker bent." zei hij. "Nee." mompelde ik. "Lucy, we gaan eten." zei hij. Ik wreef in mijn ogen en keek hem aan. "Is dit het schattigste wat ik heb gezien van die 2?" vroeg Jara. "Nee." lachte Tom zacht. "Wat weet jij wat wij niet weten?" vroeg Luca die hem hoorde. "Wat weet wie wat wie niet weet?" vroeg ik. "Hij weet iets wat wij niet weten en wij weten best veel van jullie." zei Jara en Tom pakte zijn telefoon. Hij scrolde een paar foto's terug en pakte de foto die hij had gemaakt toen we samen sliepen. Hij liet hem aan Luca zien en hij begon zacht te lachen. Jara zag hem ook en glimlachte. 

(Like this, but then in a bed.)

"Wat heb je van ons?" vroeg ik en ik probeerde op te staan. Jara gaf de telefoon door aan ons en we keken Tom aan. "AVG wet." zei ik en ik gaf de telefoon terug. Hij begon te lachen en ik glimlachte. "Het is cute, wanneer heb je die genomen?" vroeg Luca. "Uhm, 23 augustus." zei Tom toen hij naar de datum keek. "Still AVG wet." zei ik. "Je hebt mijn achternaam, dus niks AVG wet." zei hij. "Oh." zei ik zacht en we begonnen te lachen. "Guys, eten." zeiden Zendaya en een vrouw. "Wie is dat?" fluisterde ik in Luca zijn oor. Ik zag 2 kinderen opstaan en naar de keuken rennen. "En wie zijn hun?" fluisterde ik weer. Luca begon te lachen en hielp me met opstaan. Ik verloor een beetje me balans en Luca ving me op. "Blijven staan." lachte hij en ik glimlachte. Ik liep voorzichtig naar voren en Luca liep achter me aan. Ik ging aan tafel zitten en Luca zat voor me. "Waarom eten we eigenlijk pannenkoeken?" vroeg het meisje. "Omdat Lucy nog nooit pannenkoeken heeft gegeten." zei Zendaya. "Wie is Lucy?" vroeg het jongetje. "Het meisje met 1 arm." zei Luca. "Die 12 minuten ouder is dan de jongen." zei ik. Hij begon te lachen en ik wreef in mijn ogen. "Oke, maar wie zijn jullie?" vroeg ik en ik keek naar de 2 kinderen en de vrouw. "Susan, de vrouw van Robert." zei de vrouw. "Exton." zei de jongen. "Avri." zei het meisje. "Lucy." zei ik zacht. "Maar heb je nog nooit pannenkoeken op?" vroeg Avri en ik schudde nee. "Sowieso kan ik niet met links eten." zei ik en Luca begon te lachen. "We know." zei Jara. "Wat heb je gedaan met je arm?" vroeg Susan. "Iets doms." zei ik en ik keek om me heen. "En wat is iets doms?" vroeg Exton. "Ik bewoog hem, toen hij al dik was en toen brak mijn pols 2 keer en toen haalde ik de ring van mijn vinger en toen kreeg ik een scheur in mijn arm." zei ik. "En waarom is je bovenarm in gegipst?" vroeg Downey. "Ja daar ben ik zelf nog niet achter gekomen." zei ik en iedereen begon te lachen. "Mag ik op je gips tekenen?" vroeg Avri. "Jara heeft er al op getekend." zei ik. Ze keek Jara aan. "Wat heeft ze getekend?" vroeg Downey. "Spider-Man x Iron Man." zei Jara. "Die wil ik zo zien." zei Downey en ik begon zacht te lachen. Ik kreeg een pannenkoek en keek Jara aan. Ze begon te lachen en hielp me. Ze stopte een stukje in mijn mond en Luca keek me aan. Ik keek hem aan en we begonnen te lachen. Ik at het langzaam op en proefde de smaak. "En?" vroeg Exton. "Wacht waarom kijkt iedereen mij aan?" vroeg ik. "Omdat je nog nooit dit op hebt, maar geef antwoord." zei Jara. "Het is oke." zei ik en Jara stopte nog een stukje in mijn mond. Ik nam een slok water en Jara gaf me langzaam de stukjes. "Maar waarom kan je niks met je linkerhand?" vroeg Susan. "Ja nou kijk, op me linkerhand verlies ik de grip, dus bijvoorbeeld een glas kan ik opeens laten vallen." zei ik. "Hoe houd je hem nu dan vast?" vroeg ze. "Jara heeft hem ook vast." zei ik en ze zagen het. Ze begonnen zacht te lachen. "Waarom breek je niet gewoon je linkerhand?" vroeg Jara. "Of geen hand." zei ik. Iedereen begon zacht te lachen en Jara at zelf ook. Ik keek Jara aan en ze deed een beetje poedersuiker op me hand. Niemand lette echt meer op ons en aangezien Niall naast me zat was dit me kans om hem te irriteren. Ik deed mijn arm om zijn nek om mijn hand op zijn wang te slaan. Ik raakte hem in een keer, zonder dat hij wegdook en iedereen begon zacht te lachen. Niall keek me aan en veegde de poedersuiker weg. "I'll get you back." zei hij. "Wanneer? Wanneer je grijs en oud bent? Je krijgt me nooit te pakken." zei ik. "Hmm sure." zei hij en we aten weer verder.