Same (Tom Holland FanFiction)

14

We liepen naar binnen en Niall en ik gingen op de bank zitten. Langzaam kwam iedereen bij ons en gaven ons een knuffel. We glimlachten maar, om er vanaf te komen. Iedereen ging in de woonkamer zitten en ik legde mijn hoofd tegen Luca zijn hoofd. "Well, you see, I'm still not dead." zei ik en hij begon te lachen. "Niet grappig." zei hij. "Hmm, your laughing." zei ik. "Hmm true." zei hij en we begonnen weer te lachen. "Wel cute, mijn brees is van gips." zei ik en ik tilde mijn hoodie een beetje op. "Cute?" vroeg Niall. "Kogelvrijvest wat gratis is." zei ik en iedereen begon te lachen. "Oke, ik weet nu al dat we aankomende maanden zo veel ruzie krijgen met jullie 2, maar jullie moeten nu rusten als we vanavond kerstavond willen vieren." zei Zendaya. Niall en ik keken haar gelijk aan. "We hebben net in het ziekenhuis 3 uur wakker gezeten en letterlijk niks gedaan." zei ik. "En daarna in de auto deden we ook niks." zei Niall. "En nu doen we ook niks." zei ik. "Jullie doen wel wat tho." zei Tom. "Jullie praten, en krijgen prikkels binnen." zei Downey, "En I bet, als jullie op bed liggen slapen jullie." zei Susan. Niall en ik begonnen na te denken over iets om erop terug te zeggen. "Oke, fine, vandaag gaan we nog niet van jullie winnen, maar wacht maar." zei ik. "Hmhm." humde Niall instemmend. Tom en Downey hielp ons met opstaan en gaf ons onze krukken. We liepen naar onze kamers en ik ging op mijn bed zitten. Ik deed mijn schoenen uit en Tom hielp me met liggen. Hij legde de deken over me heen en ik voelde me moe worden. Hij gaf een kus op me voorhoofd en bleef bij me tot ik sliep.

Hij liep weer naar de anderen. "Let me guess, ze gaat niet slapen." zei Zendaya. "Ze slaapt." zei Tom en iedereen keek hem aan. "Hoe?" vroeg Luca. "Gewoon, ik hielp haar om goed te liggen en deed de deken over haar heen en ze was gone." zei Tom. "Ik zei toch, ze is in 1 keer weg." zei Susan. Downey kwam ook in de woonkamer. "Let me guess, Niall slaapt ook gelijk." zei Zendaya. "Jup." zei Downey. Iedereen begon te lachen en weer hun eigen dingen te doen.

Ik werd na 2 uur wakker. Ik rook een klein beetje dat er eten werd gemaakt en ik ging voorzichtig zitten. Ik pakte mijn krukken en deed mijn capuchon op. Ik liep naar de keuken. "15 minuten geleden was je nog niet wakker." zei Zendaya verbaast. "15 minuten geleden rook ik nog geen eten." zei ik en ik pakte een beetje eten. "Right." zei Zendaya lachend. "Wat? Ik heb gewoon honger." zei ik. Niall en ik liepen voorzichtig naar de woonkamer en gingen op de banken zitten. We zagen dat de meeste bezig waren met de kerstboom te versieren en ik ging iets dichter tegen Niall aanzitten. "Hij moet iets meer naar links." zei ik. "Wat?" zei Tom lachend. "Duw hem iets meer naar links." zei ik en ze deden het. "Kijk, nu staat hij beter." zei ik en ze gingen kijken. "You right." zei Downey. "I know." zei ik en ze rolden met hun ogen. "Nee, die kerstbal moet 1 hoger." zei ik. "En dat lichtje moet iets naar beneden." zei Niall. "Jij snapt mij." zei ik lachend. Niall en ik begonnen mee te bemoeien met hoe ze de kerstboom versierden en ze begonnen zich langzaam aan ons te irriteren. "Dat jullie in principe geen kerstboom kunnen versieren, betekent niet dat jullie ermee moeten bemoeien." zei Tom. "Anders gebeurt het niet goed." zeiden we tegelijk. "Wanneer gaan jullie samen wonen?" vroeg Downey moeilijk. We begonnen te lachen. "Ze zijn nog maar 15, kom op." zei Zendaya die binnen kwam lopen en van niks wist. "Bijna 16 tho." zei Niall. "Oke, jouw beurt, hang een kerstbal op." zei Tom. Ze pakte een kerstbal en hing hem op. "Nee! Iets meer naar links." zeiden Niall en ik tegelijk. Ze deed hem iets meer naar links. "Nu naar beneden." zei ik. Ze keek ons aan met een serieus en we knikten. Ze hing hem op en we glimlachten. "Kijk, zo moeilijk is het niet." zei ik. "Oke, wanneer gaan jullie samen wonen?" vroegen Zendaya en Susan. "Never, ik ga nooit met haar samen wonen." zei Niall. We begonnen zacht te lachen en iedereen liep naar de eetkamer.

De rest van de avond waren we alleen maar aan het lachen. Niall en ik waren doodmoe, maar we probeerden het niet te laten merken. Uiteindelijk toen het half 10 was merkten Tom en Downey dat het stiller was dan normaal. Ze keken op en zagen Niall en mij tegen hun aan slapen. Ze begonnen zacht te lachen en tilden ons op. Ze legden ons in ons eigen bed en liepen weer weg.