Same (Tom Holland FanFiction)

27

"Lucy?" zei Luca zacht toen hij mijn gewicht in zijn armen had. Hij keek me aan en zag dat ik wit was en me ogen dicht waren. "Lucy stop it, je maakt me bang." zei hij zacht. Ik reageerde nog steeds niet. Hij kreeg tranen in zijn ogen en wist niet wat hij moest doen. "Pap?" riep hij en Tom kwam eraan gelopen. "Wat is er?" vroeg hij en hij zag mij. "Wat is er gebeurt?" vroeg hij. "I don't know, ik gaf haar een knuffel en dit gebeurde." zei hij zacht. "Leg haar op bed." zei Tom zacht en Luca legde me op zijn bed. "Heeft ze moeite met adem halen?" vroeg Tom. "Nee." zei Luca zacht en keek Tom aan. "I don't know, ik zeg ook maar wat." zei hij zacht en Luca begon zacht te lachen. "Blijf bij haar oke, ze word vanzelf wakker." zei Tom en Luca knikte. Tom liep weer weg en Luca ging naast me zitten. Hij pakte zijn MacBook en ging YouTube kijken.

Na een kwartier werd ik langzaam wakker. "What happend." vroeg ik zacht. "Je was ÷ flauwgevallen." zei Luca zacht. "Ohw." zei ik zacht. "Ik ga water halen." zei ik zacht en ik stond op. Ik liep naar beneden en Tom keek op. "So you just decided to sleep." zei hij lachen. Ik gaf een sarcastisch lachje en pakte een glas water en paracetamol. Ik liep naar de bank en ging naast Tom zitten. "Papa?" vroeg ik zacht. "Ja?" antwoordde hij zacht. "I have trouble breathing." zei ik zacht en hij merkte het op. "What do i need to do?" vroeg hij, nu wat serieuzer. "I don't know." zei ik. "Wat is er?" vroeg Downey. "I have-" begon ik maar ik kreeg steeds slechter adem. "Bel 112." zei Downey gelijk en Tom belde 112. Downey kwam bij me en liet me iets rechter zitten. Ik begon te hoesten en Downey keek me onderzoekend aan. Hij keek naar me arm, waar ik een soort pleister heb waarmee ik mijn medicijn via een prik kan nemen en zag dat het rood was. "Wanneer is dit vervangen?" vroeg Downey en Zendaya keek op haar telefoon. "Vorige week." zei ze. "Hmm, weird." zei Downey en we hoorden sirenes. Tom deed de deur open en Niall kwam naar beneden gelopen. "Dad." zei hij zacht en hij viel. Downey keek op en rende naar Niall toe. Niall begon te trillen en ambulance broeders kwamen mijn kant op. 2 gingen bij Niall kijken en ik kreeg een zuurstof masker op. "Yup, je hebt een infectie." zei de vrouw en ze pakte mijn arm. "Let's fix this." zei ze en ze haalde de soort pleister uit mijn arm. Ik begon te huilen en Zendaya kwam bij me. "Shhtt." zei ze zacht en anderen hielden de andere uit de woonkamer. "Let me be her." hoorde ik Luca zeggen en ik kreeg weer pijn in me arm. "Hij heeft moeite met ademhalen, zuurstofmasker en naar het ziekenhuis, asap." zei een man en ik keek op. "Lucy stay." zei de zuster en ik keek haar aan. Ik zag in mijn ooghoek Niall worden weggebracht en op mijn arm werd een nieuwe pleister geplakt. "Oke, wat je nu op hebt is een zuurstof masker. Er gaan waarschijnlijk meerdere momenten per zoveel tijd zijn dat je moeite krijgt met ademhalen, dan moet je hem gaan dragen. Voor nu hou hem op, tot je gaat slapen. Ik zorg dat er binnen 5 dagen een inhaler bij de apotheek ligt voor als je op stap gaat ofzo." zei ze. Ik keek Zendaya aan en ze sloeg haar armen om me heen. De zuster ging weg en ik begon zacht weer te huilen. Ik haalde het masker van me gezicht af en Zendaya keek me aan. "Ik wil naar Niall." zei ik zacht en ze gaf een kus op me hoofd. Ik deed het masker weer op en ze tilde me op. "I'll go with her." zei Tom zacht en Zendaya knikte. Tom kreeg me van Zendaya en zette me in de auto. Ik keek naar buiten en Tom deed de gordel bij me om. Ik had nog steeds tranen in me ogen en Tom reed zo snel hij kon naar het ziekenhuis. Ik zag Downey staan en rende naar hem toe. "Slow down. Niall word nu onderzocht." zei Downey en ik begon weer te huilen. Downey merkte dat ik zwak in me benen werd en tilde me op.

We liepen naar binnen en wachtte in de wachtkamer. Na een half uur werden we geroepen. We liepen naar Niall toe en Downey en Susan kregen alle informatie. Ik deed het masker af, omdat ik ondertussen wel genoeg adem had en ik klom op het bed. Niall sloeg zijn armen om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn borst. "What is happening?" vroeg ik zacht. "I have heart problems." zei hij zacht. Ik keek naar zijn arm en zag dat hij dezelfde 'pleister' had als ik. "When are you coming home?" vroeg ik. "Tomorrow." zei hij zacht. "Niall ik moet je nog 1 ding vertellen." begon de dokter. Niall keek op en ik hield me hoofd op zijn borst. "Je bent gediagnosticeerd met een vorm van eating disorder." zei hij. Niall keek hem aan. "Wacht wat?" vroeg hij. "Je hebt een licht ondergewicht en we hebben een paar dingen gecontroleerd en het lijkt erop dat je wat moeite hebt met eten." zei de dokter. Niall bleef stil en ik sloeg mijn arm om hem heen. "Als je er met iemand over wilt praten kan het." zei de dokter. "I'm fine." zei Niall zacht. "Can i be alone?" vroeg Niall zacht en de dokter knikte. "Do you want me to leave?" vroeg ik zacht. Hij sloeg zijn armen om me heen. "Nee." zei hij zacht en ik glimlachte. Ik wreef over zijn buik en hij speelde met mijn haar. "I don't have that much trouble eating." zei Niall zacht. "You are eating less than before, but you also eat enough." zei ik zacht. "Exactely." zei hij zacht en ik glimlachte. "I love you." zei hij zacht. "I love you to." zei ik. "I'll be your feed coach." zei ik zacht en hij begon te lachen. "I would love to." zei hij zacht.