Anime Yandere One Shot

Yandere! Sanemi Shinazugawa

Warning: Aşağılama, Nsfw, Kirli Konuşma, Sert Sex!!

Zayıf olmanın nasıl bir his olduğunu neredeyse unutmuştun.

Bir iblise dönüştüğünüzde toprakla birlikte güç de geldi: her şeyi kapsayan, baskıcı, yemediğiniz her saniye açlıktan ölüyormuşsunuz gibi. Görünüşe göre açlığınızı diğer iblislerden daha iyi kontrol edebiliyorsunuz, pek çok kişiyle tanıştığınız için değil - aslında, sizi dönüştüren dışında hiçbiri. Size kontrollü olmanızı söyleyen, dikkat çekmek yerine gözden kaçmayacak bir avı gizlice avlamakla iyi yaptığınızı söyleyen oydu. Sana iblis avcılarından bahseden oydu.

O sırada bu fikre neredeyse gülüyordunuz. İblislere direnmeye çalışan bir grup insan mı? Onları öldürmeye mi çalıştın? Nasıl? Dönüştüğünüzden beri karşılaştığınız her insan -çoğunlukla ormanda yiyecek bir şeyler arayan avcılar- size karşı zavallı bir şekilde zayıftı. Bir iblis olarak hayat basittir. Gölgede kaldığınız ve güneşten kaçtığınız sürece korkacak bir şeyiniz yok.

Bazen bir köye gidip karnınızı doyurmanın hayalini kuruyorsunuz ama açlığı o kadar da umursamıyorsunuz. Artıklarla geçinebilirsin. Ayrıca seni dönüştüren iblis, aşırıya kaçmaman konusunda seni uyardı. İnsanların dikkatinden uzak durmasını söyledi - bazı insanların kendilerine "iblis avcısı" deme tehdidi sizi rahatsız ettiğinden değil. Ne kadar güçlü olduğunu biliyorsun; bunu kanınızda, kaslarınızda, kemiklerinizde hissedebilirsiniz. Etten kemikten bir insanın bunu nasıl tehdit edebileceğini anlamıyorsun.

Anlayamazsın… onunla tanışana kadar. Rüzgar Hashira. İblis avcıları hakkındaki uyarıları dinlemeliydin.

Acı.

Tadı acıdır ve kendinizi o tada, çimenlerin, çiğlerin ve toprağın keskin, acı-ıslak tadına dayandırmaya çalışırsınız çünkü avcı yüzünüzü kire ve bakırı ısırdığınız yerden dudağınıza sokar. ve sesinizin sesini geri tutarak. Muhtemelen umursadığından değil. Ama o sikinin şeklini amına oyurken bir insan için inilti duymayı kaldırabileceğini düşünmüyorsun.

Buraya nasıl geldin? Yüzüstü, dirsekleriniz üzerinde zar zor ayakta duruyorsunuz, sırtınız kavisli ve kimononuz kalçalarınızın üzerindeyken göğsünüz ve karnınız çimenlere itiliyor… Kahretsin, dövüşü, yeteneğini, seni toprağa gömdüğünü ve ittiğini zar zor hatırlıyorsun. ağırlığını sana veriyor ve kılıcını kendi koluna götürüyor ve...

— kanı o kadar zengin, yoğun ve tatlı ki, kokusunu hatırlamak bile içinize bir sıcaklık dalgası gönderiyor ve nefesinizin altından sızlanıyorsunuz. Açlık, hissettiğin diğer her şeyi alt ediyor, ama sadece bir saniye önce, elinin bir seğirmesiyle Hashira kılıcının ucunu boğazının hassas derisine getiriyor. "Ah-ah," sesi ağır ve gergin olsa da hıçkıra hıçkıra gülüyor. "Neydi o? Beğenmeye mi başladın?"

"S-Seni öldüreceğim, ben seni öldüreceğim," diye hırladın ama sen ve o, tehdidin boş olduğunu biliyorsunuz. Denedin. Ve başarısız oldun.

"Siktiğimin iblis fahişesi," diye tükürdü ve bıçak boynunuza saç incecik bir kırmızı çizgi çekecek kadar kayar ve sizi kesmesine izin vermekten korktuğunuz için artık hareket etmeye cesaret edemeseniz bile sizden bir çığlık koparır. Daha derine. Hareketsiz kaldığınızda, homurdanıyor ve çimlerde pozisyonunu değiştirdiğini, kalçalarınızı yukarı kaldırdığını ve böylece horozunun tekrar battığını duyabiliyorsunuz. “Bunu istemek… siktir…”

"Ben-nngh-ah, ahhh, s-dur-yapamazsın-" Sözlerin gevezelik ediyor, zar zor anlaşılır ama bu onun hatası. Rahminizi yukarı doğru itiyor, kısa, hızlı hamlelerle dışarı çıkıyor ve sikini amınıza öyle sert ve sert bir şekilde çarpıyor ki sanki ciğerlerinizin nefesini kesiyormuş gibi. Acıtıyor, göbeğinizde derin bir ağrı ve ona acıdan nefret ettiğinizden daha fazla nefret ettiğiniz bir sıcaklık ve gerilim eşlik ediyor, çünkü bu onun haklı olduğu anlamına geliyor. Sen -hayır, senin vücudun, ona bu kadar kolay teslim olan hain, zavallı, zayıf bedenin - bundan hoşlanmaya başlıyorsun.