Anime Yandere One Shot

Yandere! Hisoka Morrow

İki: Yandere temaları, aleyhte, dubcon, limon, zımni ölüm, toksik ilişkiler. 18 yaşından küçükseniz veya bu içeriği rahatsız edici buluyorsanız lütfen devam etmeyin.

Kendi kendinize kıvrılırken ağrıyan bacaklarınız titriyor. Yapışkan sıvı, uyluklarınızın arasına damlıyor ve aşağıdaki çarşafların üzerinde birikiyor.

Yazık, onları değiştirmişsin.

Bina öfkenizi bastırıyorsunuz, bunun yerine yavaş, sabit nefesler alıyorsunuz.

(içeri, dışarı, içeri, dışarı).

Pencerenizin dışındaki nemli asfaltta hız yapan arabaların sesini dinliyorsunuz. Gecenin esintisinde ağaç dallarının hışırtısını dinliyorsunuz. Hatta dışarıda çiftleşen tilkileri bile dinliyorsunuz, biraz aklınızın karışmasına izin verirseniz, vahşice öldürülürken çığlık atan birini hayal edebiliyor gibisiniz.

Bu yüzünüze küçük bir gülümseme getiriyor.

Çarşafları daha sıkı tutuyorsunuz, yumuşak liflerini hissedebiliyorsunuz, tek tek yüzünüze yapışan tüyleri hissedebiliyorsunuz, hissedebiliyorsunuz-

Vücudunuzun kıvrımlarını takip eden keskin parmak uçları.

Ve aynen böyle, gerçeğe geri döndürülürsünüz. Sırtınıza yapışmış sıcak bedeni görmezden gelmek imkansız, tıpkı formunuzda tembelce koşan eller gibi. Bakışları sırtınızda delikler açarken kıpırdamadan yatıyorsunuz ve bir an için, eğer hala yeterliysen, senin uyuduğuna inanacağını ve seni rahat bırakacağını düşünüyorsun.

(Şişman şans, seni daha önce ne zaman yalnız bıraktı?)

Tırnakları, omurganızın altındaki hassas noktayı sıyırıyor ve dokunmadan titremeden edemiyorsunuz. Cevap olarak hafifçe kıkırdar.

"Aşkım, görmezden gelinmekten nefret ettiğimi biliyorsun, değil mi?" Alçak sesle fısıldıyor, tonu aldatıcı bir şekilde yardımsever, üstü kapalı bir uyarı taşıyor.

"Ve bu kadar uzun süre ayrı kaldıktan sonra, şimdi birlikte zamanımızın boşa gitmesine izin vereceğimi düşünüyor olamazsın, değil mi?"

Sanki ne düşündüğünü hissedebiliyormuş gibi. Önceki tahrişinizin kabardığını, üzerine bir kapak koyamadan taştığını hissedersiniz.

"Bu değil mi?" Daha iyi düşünmeden önce patlarsın.

"Hm?"

"Zaman-", aptalca devam ediyorsun, "ikimiz için de zaman kaybı, yani, kabul edelim - bütün bu düzenleme artık hiç eğlenceli değil." Sözleriniz sonunda hafifçe kesilir, yanlış adımınızın ağırlığı sonunda tüm gücüyle size çarpar. Odadaki atmosfer neredeyse anında değişir.

"Eğlence?" Biraz gergin olsa da sesi hala açık, diye soruyor.

Başka biri olsaydınız, ses tonunda şakacıdan canlıya geçişi fark etmeyeceğinizi düşünürdünüz. Bununla birlikte, kelimenin tam anlamıyla başka biri olsaydınız, buna gerek kalmazdı.

Bazen, onu yanlış okuyarak, yanlış anlayarak kaç kişinin sonunu bulduğunu düşünüyorsun. Bunun seni özel kıldığını, onun hastalıklı arzularına ve işleri çok çabuk bozma eğilimine karşı bağışık olduğunu düşünerek bununla gurur duyardın.

Ah, ne kadar yanıldın.

Onu okumayı öğrenmek, sizi onun sürekli değişen ruh halinden ve kaprislerinden kurtarmaya pek yardımcı olmuyor; bir zamanlar hem ilginç hem de canlandırıcı olan, şimdi yorucu ve bazen düpedüz ürkütücü olan bir şey.