Crescendo

32 Finał (3/6)

Katherine

Musiałam upewnić się, że Greg na spotkanie z potencjalnym klientem, którym był dziadek Landon, przyjdzie sam. Postanowiłam więc zająć trochę czasu Alanie, która zachowywała się jak wspólniczka Grega. Po wskoczeniu w swój ukochany kostium na akcje takie jak ta, czyli elastyczne czarne spodnie i moja ukochana ramoneska, wybrałam się do domu Kinga i Alany. Wiedziałam, że jego tam nie zastanę. King był w swoim biurze, pod nadzorem chłopaków Astera.

Planowałam zapukać, ale gdy dotknęłam drzwi, otworzyły się. Weszłam do środka i udałam się do salonu, gdzie zazwyczaj przebywała Alana. Zamiast niej zastałam tam jednak Grega, który siedział na sofie z drinkiem w dłoni i czuł się jakby był u siebie. Zobaczył mnie i posłał mi swój podstępny uśmiech, a mi adrenalina momentalnie skoczyła.

- Katherine James - powiedział. - Cóż za miła niespodzianka.

- Chciałabym móc powiedzieć to samo, ale rodzice nauczyli mnie, że nie wolno kłamać - odparłam i posłałam mu taki sam uśmiech jak on mi.

- Zadziorna - stwierdził, upijając łyk szkockiej na lodzie. - Nic dziwnego, że mężczyzna taki, jak nasz Kai ma do ciebie słabość - dodał, po czym wstał i wolnym krokiem ruszył w moim kierunku.

- Widocznie ma dobry gust - odgryzłam się, obserwując każdy jego ruch. - A ty co tutaj robisz? Przyszedłeś odwiedzić swój typ kobiety? Czyli taki z dzieckiem w drodze? - spytałam, krzyżując ręce na piersiach, gdy nagle mnie olśniło. - A może przyszedłeś odwiedzić matkę swojego dziecka, hm? - dodałam, a Greg momentalnie spoważniał. Stał już kilka centymetrów ode mnie i pożerał mnie wzrokiem w bardzo negatywnym znaczeniu tego słowa.

- Uważaj na słowa, Katherine - zagroził, machając mi drinkiem przed nosem. - Kiedyś możesz się nimi sama sparzyć.

Jego reakcja dała mi do myślenia, ale w tej chwili miałam misję. Odwróciłam się od niego i ruszyłam w kierunku wyjścia.

- Myślisz, że wszystkich rozgryzłaś, James, ale tak się składa, że nawet nie wiesz z kim sypiasz - krzyknął za mną.

Zatrzymałam się przed drzwiami i odwróciłam przodem do niego.

- Teraz będziesz mnie nastawiał przeciwko mężczyźnie, którego wychowałeś jak własnego syna i któremu dałeś swoje nazwisko? - prychnęłam.

- Tak się składa, że odwieczny przyjaciel twojej rodziny, pan Laurent, przekazał mi pod opiekę coś więcej, niż twoją bliźniaczkę - rzucił dumnie.

- W co ty grasz, King? - wyrwałam nerwowo, robiąc krok z powrotem w jego kierunku. - Rozmawiałam z Kaiem o Laurencie. Nie jest jego synem ani wnukiem. Powiedział mi.

- To chyba zapomniał wspomnieć o tym, że jego biologiczny ojciec jest synem brata Laurenta. Mojego najlepszego przyjaciela, który zginął z rąk twojego dziadka - mówił.

- Kai nie wie, kto jest jego biologicznym ojcem - mówiłam, chociaż sama co raz bardziej zastanawiałam się nad sytuacją rodzinną Kinga.

Greg wybuchł śmiechem.

- Nie? A nie przedstawił cię przypadkiem szanownemu państwu Riano, gdzie miał stawić się z narzeczoną Alaną? - spytał, tymi słowami zadając mi cios prosto w serce.

Przypomniałam sobie to, jak traktowali go państwo Riano. Ugościli nas najlepiej jak potrafili, błagali go o pomoc i pani Riano traktowała go zupełnie jak... syna. Gwałtownie zrobiło mi się duszno.

- Kai jest -

- Synem Riano, tak - Greg mi przerwał. - A stary Riano jest synem Dominica Laurenta, brata Nicholasa. Nazwisko przejął po matce, ale gwarantuję ci, że gdyby dowiedział się, że jesteś od Romero, nie pozwoliłby ci mówić na siebie "teściu."