Kook
"Ailemizin dağılmasının tek sebebi sensin."
"Uzun zamandır yorgun görünüyor. Bedeni dayanamamış en sonunda."
"Senin yüzünden birbirlerini yıpratıyorlar, görüyor musun?"
"Fiziksel bir yorgunluktan bahsediyoruz değil mi?"
"Görüyorum, ama ben daha çocuk değil miyim abi? Ben onlara ne yaptım ki?"
"İkisi de; fiziksel ve ruhsal olarak yorulmuşa benziyor. Ancak, tam bu noktada söylememiz gerek bir şey daha var."
"Doğdun Jungkook. Bu bile onların çökmesine yetti."
"Nedir doktor? Lütfen bizi daha fazla endişelendirmeyin. Zaten telefondaki o sesini duyduğum an gözlerimin önünden gitmiyor. Resmen ağlıyordu. Ama farkında değildi."
"O zaman neden benim doğmama izin verdiler? Keşke doğmasaydım. Bensiz mutlu mu olurdunuz?"
"Muhtemelen bu söyleyeceklerim sizler için yeni şeyler olacak ama Bay Jeon bu tür bayılmaları yıllardır dönem dönem yaşıyormuş. Hastane kayıtlarında..."
"Ne demek dönem dönem yaşıyormuş? Biz burada neciyiz? Bizim neden haberimiz yok?"
"Sakin ol Jimin. Hastanede olduğumuzu unutuyorsun. Bağırış çağırışın sırası değil. Bırak da doktor konuşsun."
"Sensiz mutlu olurduk Jungkook."
"O zaman... Ben... Gideyim mi abi?"
"En iyisi gitmen. Okuluna başka bir yerde devam edersen, belki bu aile toparlanır. Mutlu bir aile oluruz."
"Kendisi bir ara sıkça hastane ziyaretlerinde bulunmuş. Rutin kontrolleri temiz çıkıyormuş ama doktor raporunda bunun fiziksel ve ruhsal oluşu da kayıtlara geçmiş. Terapi seanslarına katılmış."
"Terapi mi?"
"Peki, kavgaları bittiğinde... Düzeldiklerinde geri gelebilir miyim abi?"
"Evet, terapi. Birkaç... İlaç da kullanmaya başlamış. Vücudundaki çeşitli kas zorlanmaları için ah, bir de... Antidepresanlar."
"Hayır Jungkook. Eğer geri gelirsen tekrar kavga ederler. Kavga etmelerini mi istiyorsun? Senin yüzünden evlilikleri mi bozulsun?"
"Hayır abi hayır! İstemiyorum. Gideceğim. Gideceğim ve gelmeyeceğim. Ama... Onlarla en azından telefondan bile mi konuşamam?"
"Tabii ki telefonla konuşabilirsin ama kısa tutmalısın. Yoksa birbirleriyle tartışmaya başlarlar Jungkook."
"Peki... Kaslarından bahsettiniz. Durumu tam olarak nedir?"
"Orası biraz karışık aslında. Şöyle özetlemek gerekirse, kasları çok aktif olduğundan bazı yırtılmalar gerçekleşmiş. Birkaç ameliyat geçirmiş ancak şimdi durumu iyi. Yine de kendisini zorlamaması ve ilaçlarını alması gerekiyor. Yaptığımız testlerde, ilaçlara rastlayamadık. Uzun zamandır içmiyormuş. Uyku sorunu da olduğundan ve onun için olan ilacını bile almadığından günlerdir uykusuz kalmış. Endişelenecek bir şey yok ancak ilaçlarını aksatmamasını öneririm..."
"Ben onların tartışmasını istemiyorum ki. Onlar hiç kavga etmesin, bağırmasın. Ben senin de üzülmeni istemiyorum abi. Senin için gideceğim. Sen mutlu ol diye..."
Peki ya ben?
Göz kapaklarım titreyerek aralandı. İlk başta tepemde yanan beyaz florasan görmemi engellese de yavaşca ortama alıştım ve etrafımda oluşan minik çemberin konuşmasına, fark ettirmeden dahil olmaya başladım.
