Eskiden... (Ladynoir)

İlizyon (26.Bölüm)

Öncelikle bu kadar geciktirdiğim için gerçekten çok özür dilerim. Okul, sınavlar, projeler ve bazı kişisel problemlerden dolayı bir süre ara vermek istedim ama şuan daha rahatım o yüzden çok sevdiğim miraculous dünyasına  geri dönmeyi denemeye karar verdim. Yazılarımda karakterlerin kişilikleri ve olay örgüsünde bazı çelişkiler olabilir çünkü gerçekten uzun bir zaman geçti ve ben doğal olarak unutmuş olabilirim ama yine de elimden geldiğince hızlı ve güzel bir şekilde sizlere bölümleri vermeye çalışacağım.
İyi okumalarr 💕💕 beni bekleyen herkese çok teşekkür ederim
__________________________________________________________________

*Geçmişe dönüş *
Kara kedi tek başına devriyeye çıkmıştı. Rena ona sadece bugün devriyeye çıkması gerektiğini söylemişti, herhangi bir şekilde ona katılıp katılmayacağını belirtmemişti. Özel olarak belirtmediğine göre gelmeyeceğini düşündü Kara kedi.

Çatılarda koşarak etrafı kontrol ediyordu. Sonra görüş mesafesinde birini gördü, etrafı gözlüyordu. Biraz uzakta olduğu için fiziksel özelliklerini çıkaramıyordu. Belki bir akumalıdır diye saklanarak ona yaklaşmaya başladı. Yeterince yakın bir duvarın arkasına sığındı ve çubuğunu hazır ederek ona bakmaya çalıştı.
Gördüğü şeyle şok geçirdi. Tuttuğu çubuğunu düşürdü. Yere çarpma sesiyle koyu saçlı kız sesin geldiği yöne döndü. Kız "Kedi?" dediğinde Kara kedinin gözleri doldu. Bu sesi uzun zamandır duymuyordu ve çok özlemişti. Duvarın arkasından çıktı ve kıza doğru yürümeye başladı. Hala aralarında 2-3 metre vardı. Evet gerçekten Uğur böceği karşısındaydı. Yaşlı gözleriyle birlikte yüzüne bir gülümseme yerleşti. Her şey bitmiş miydi? Artık burda mıydı? Uzun süredir onu çok özlüyordu. Her gün onun veda ettiği günü resmen tekrar tekrar yaşıyordu. Her gece uyuyana kadar ona olan özleminden dolayı ağlıyordu.

Aralarındaki sessizliği titrek bir sesle "Leydim" diyerek bozdu Kara kedi. Uğur böceği sadece gülümsüyordu. Kara kedinin uzun süredir olmayan gözlerindeki ışıltıyı gördükçe seviniyordu. Kara kedi ona doğru adım atmaya kalkıştı ama Uğur böceği geri adım attı. Neden böyle bir tepki verdiği anlayamamıştı. Olduğu yerde kaldı ve "Burdasın" dedi. "Evet" diye yanıtladı Uğur böceği. Kulağına gelen sesle birlikte gözyaşları artıyordu. Kalbinin ritmi çoktan bozulmuştu. "Seni özledim" dedi Uğur böceği aniden. Kara kedi kalbine bıçak saplanmış gibi hissetti. Aniden daha fazla dayanamadı ve elini ona dokunmak üzere uzattı. Ama eli tenine değer değmez Uğur böceğinin vücudu kaybolmaya başladı. Toz olur gibi havaya karıştı. Kara kedi "Leydim" diye bağırdı. Ne olmuştu öyle. Hayır onu kaybedemezdi. Yere dizlerinin üzerine çöktü. Şaşkınlıktan tek kelime edemedi. Gözlerindeki o ışıltı sönüverdi. Göz yaşları yanaklarından süzülüyordu. Kalbi yerinden sökülmüş gibiydi. Bu neden olmuştu? Bir akumalı mıydı yoksa bu bir ilizyon muydu?

Güçlükle ayağa kalktı ve çubuğunu aldı. Hawkmoth un onun duygularıyla oynayıp onun mucizesini almaya çalışması çok ihtimaldi. Etrafına bakındı her ne kadar acı çekiyor olsa da o an.
Arkasını döndüğünde karşısında Rena duruyordu, tilki kostümüyle. Yüzünde özür dilermişçesine bir ifade vardı. Kara kedi bir o halde ona bakmayı sürdürdü. Sonra neler olduğunu kavradı. "Amacın neydi senin!?" diye bağırdı ona. Rena ağzını açıp konuşacakken Kara kedi buna izin vermedi ve bağırmaya devam etti, "Benim duygularımla oynayıp tüm bunları tekrar yaşamamı sağlamak mı!??". Rena kendini suçlu hissetti ona bakan hayal kırıklığı ve öfke dolu gözleri görünce. "Ben sadec-", Rena cümlesini tamamlayamadan Kara kedi hızlı adımlarla onu görmezden gelerek çatının kenarına gitti ve oraya oturdu. Rena başta yanına gidip gitmemekte tereddüt etti. Birkaç dakika orda dikilip Kara kedinin öfkesinin biraz olsun geçmesini bekledi. Böylece amacını daha iyi bir şekilde anlatabilirdi.

Kara kedi omzunda Renanın elini hissetti. Ona bakmadı bile. Rena çaresizce "Amacım onu bir kez daha görebilmeni sağlamaktı. Belki iyi gelir diye düşünmüştüm. Yanılmışım özür dilerim" dedi ondan af bekleyerek. Kara kedi sessiz kaldı. Gözleri kapalı daha deminki anı düşünüyordu. Çok cılız bir sesle "Teşekkür ederim" dedi. Rena bunu beklemiyordu, belli bir tepki veremedi sadece sözüne devam etmesini bekledi. "Haklısın onu bir kez daha görüp sesini duymak kısa süreliğine de olsa iyi hissettirdi" diye devam etti Kara kedi. "Sadece gözlerimin önünde kaybolacağını önceden bilseydim çok daha iyi olurdu" dedi haber vermesi gerektiğini ima ederek. Rena "O zaman ona karşı olan hissettiklerin aynı olmazdı, gözlerindeki o ışıltı ve o gülümseme aynı olmazdı" dedi. Kara kedi cevap vermedi. Haklıydı sahte olduğunu bilseydi o an yaşadığı mutluluğu yaşayamazdı.