Chapter 31

2 0 0
                                    

WOUNDS.

I stayed in the house for the night.

Madalas kapag dito ako nagpapalipas ng gabi ay hindi ako makatulog.

From: Chrysan
Gusto mo balik ako diyan?

Matagal bago ako nakasagot. Hindi na siya nakapaghintay kaya ay tinawagan niya na ako.

"Huy," unang salita niya pagkasagot ko sa tawag.

"Ano?" tanong ko sa kaniya.

"Babalik ba ako diyan?" tanong niya naman.

"Huwag na. Gabi na. Baka mapaano ka pa sa daan," sagot ko.

She said her good nights and ended the call.

Dumiretso naman ako sa kusina para kumuha ng tubig.

I also locked the doors before going upstairs.

Nakabukas pa ang ilaw sa kwarto ni Mama kaya ay dinaanan ko muna ito.

She was sitting at the end of the bed.

She was not crying, but I know she is not thinking about happy thoughts right now.

*
"Nak," tawag niya nang makita ako.

I was taken aback.

I know she speaks words now, but they were mostly murmurs.

"Halika," she said and gestured her hand as if she wanted me to come near her.

My knees are wobbling. For real.

I am not even joking. I purposely bent down in front of her, so she won't notice my trembles, and so I could prevent myself from literally falling down.

Wala akong lakas na tumayo sa harap niya.

"Ma," naiiyak kong sabi.

My tears are a snap away from falling but I want to prove myself right. Na kaya kong harapin si Mama nang hindi nasasaktan. Ayokong kaawaan siya.

Kasi alam ko naman na malalapasan niya ito lahat.

"Huwag kang umiyak," dagdag niyang sabi.

At that, my tears fell. Like waterfalls doubled because of the current.

She hugged me sideways.

Bakit ba ako naiiyak? I should be happy, right?

Because now, she can talk straight. Because she's almost back to her normal state.

"Nak," tawag niya muli kaya ay humarap ako sa kanya.

She smiled. A sad smile.

"Si Milleth," paisa-isang sabi niya.

Si Milleth? I've never heard about her after what happened.

I wanted so bad to reconnect with her but I don't even know where to start.

"Siya, ni-rape ng Papa," she said in the best way she can.

I was astounded. Ashamed.

Sa lahat ng tao na pwede niyang gawin iyon, sa malapit na kaibigan ko pa.

Oo, hayop siya! Pero hindi ko alam na pinanindigan niya ang pagiging hayop niya! Ang baboy niya! Galit ako sa kanya! At habang-buhay akong magagalit sa kanya!

"Ma, huwag niyo po ipilit. Pwede naman po natin iyan pag-usapan kapag medyo okay ka na po." nanginginig ang boses ko... nahihirapan akong tignan siya ng diretso.

Sa kabila ng galit na nararamdaman, ay mas inuna ko ang kumalma.

Mama's feelings right now are as fragile as thin glass. Kaya kung ano man ang sasabihin ko, kailangan kong pag-isipan iyon ng maigi.

Belonging Season (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon