Chapter 32

2 0 0
                                    

CHICKEN.

I want to scream internally.

Of all people, bakit siya parati?

"Okay ka lang?"

Those words are his always when he's talking to me.

I faced him and shook my head.

Asking me if I am okay costs him nothing but also leads him to nothing.

Noon pa man parati na niyang tinatanong iyan.

And I always answer him with a nod... except for today.

For years I have been so strict with my emotions. I always say I am okay even when carrying the burden was such a heavy load.

And I promised myself not to let my feelings get visible to other people.

Never, in my entire life I showed my weakness to anybody... sa kanya lang.

And today is no exception.

Gusto kong sumabog. Gusto kong ilabas lahat dahil sobrang bigat na.

I want to release everything that's causing me the heaviness. I don't care if he knows about it. As if I'll care about his opinion.

I was about to walk away from him when I felt my knees wobble.

The whole speedy treadmill thing was such a bad idea.

Now I'm exhausted, my head is spinning, my lower extremities are feeling the sore and my whole body is sweating.

Napapikit ako.

Agad naman akong itinayo ni Zyden nang matumba ako. I know it's him, even if I won't open my eyes. It's his scent that's lingering my system.

"Ayan, bakit kasi ang tigas ng ulo," sabi niya habang karga ako.

I tiredly opened my eyes.

Nagawa pang magreklamo! Edi iniwan niya ako doon!

Wala namang ibang nakakita kaya hindi niya mamasamain na hindi niya ako tinulungan!

My brows furrowed.

Tinignan niya rin ako.

Now I'm conscious! Kagagaling ko lang sa treadmill at butil-butil pa ang pawis ko sa katawan. I know I smell like crap right now!

I rolled my eyes.

If only I'm not feeling dizzy, kanina pa ako umalis dito.

Inupo niya ako sa bakanteng bench sa malapit.

He opened his water jug.

I sighed in disbelief. Kahit tubig wala akong dala.

"In a scale of 1-10, gaano kabigat?" tanong niya habang inaabot ang tubig sa akin.

"15," I answered him.

10 is an understatement.

Eh, hindi ko nga alam kung ano ang ibig niyang sabihin. I just answered. Though my answer applies to all aspects right now.

Mabigat lahat. Hindi masaya. Walang magandang pangyayari.

Sa school? Wala, kasi kulang nalang lagnatin ako sa dami ng kinakailangang ipasa. Kailangan ko pang aralin ang mga ituturo ko araw-araw.

Sa kaibigan, hindi rin. Oo andyan sina Chrysan. Naging kaibigan ko na rin si Nurse Izy. Pero nakatatak pa rin sa isip ko si Milleth, at kung paano ko nakayanan na hayaan siyang mawala sa buhay ko nang hindi inaalam ang rason.

Belonging Season (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon