Belonging Season (COMPLETED)

Chapter 35

SIBLING?

She hugged me so tight. I did not even flinch. 

Tinignan ko si Milleth sa gilid ng aking mga mata. She looked like she's sorry. She looked like she wanted so something but just chose to keep her mouth shut. 

Nang bumitiw siya ay nakita ko ang mga luha sa mga mata niya. 

She's crying? Yes I know she is. But... for what reason? 

"Teacher ka na pala?" masayang tanong niya sa akin. 

I stiffed a laugh. Please tell me I am wrong. 

Hindi ko siya sinagot. Pinahid niya ang kaniyang mga luha gamit ang kanyang mga kamay. 

I can't believe her! I struggled all my life to get here— to where I am right now. I even have to pay the price of being her daughter, na hindi naging madali para sa akin.  Tapos ngayon, lalapit siya sa akin dahil sa teacher na ako? 

I fucking lived a life of hell because of them. So I can't blame myself for reacting this way! 

Tumunog ang wind chime at napatingin silang dalawa roon. 

May batang lalaki ang papalit sa amin. He has the eyes... the same as mine. 

Eliz whispered something to him which made him walk closer to me and hugged my thighs. 

Eliz was 16 years old when she gave birth to me. Iyan ang sinabi ni Papa. Kaya kung anak niya man ito, hindi ako magugulat.

 Kaya siguro hindi niya rin alam kung paano ako alagaan. Kaya siguro pinili niyang takasan ang mga responsibilidad niya sa akin noon. And now she still has the nerves to show up. 

Because I cannot face someone that I owe so much, just like that. 

She wanted, bars, boys, games, and having me, as a responsibility, means all of her desires will have to come to an end. 

"Nak, siya si Miggy. Kapatid mo siya." Pakilala ni Eliz. Hindi ako nakatingin sa kanya. Kay Miggy lang na nakatingala sa akin. He's still young. I think he's just 3 years old, more or less. 

How is she so fond of sex but not the subsequent responsibilities that comes after it? 

I know this is his son. Kapatid ko ito. Kasi parehas kami ng mata. Katulad na katulad sa mata na mayroon si Eliz. May isang beses rin noong papalabas ako mula sa school pauwi, may lumapit sa akin na isang high school student at sinabing anak siya ni Eliz. Babae. She looked just like me, only that itim ang mga mata niya. Kami ni Miggy ang magkatulad ng mata pero hindi kami magkamukha. 

It's very complicated to understand genetics but you cannot deny it. 

"Ano ba ang kailangan mo?" Tanong ko sa kanya, hindi pa rin nakaupo. 

Hindi siya sumagot. Tumingin lang siya sa akin. Si Milleth naman ay pinipigilan ang sarili na magsalita. 

"Pera? Magkano?" dagdag kong tanong. Yumuko siya. 

"Ezra!" tawag sa akin ni Milleth. 

"Ano?" tanong ko naman sa kanya. Did I crossed the line? Bakit kapag sila naman ang mali hindi naman ako ganiyan mag-react? 

"Nanay mo siya," she said in a sad tone. 

"Nagpapakananay ba siya sa akin?" Those words just came out of my mouth. 

I do believe when they say don't say anything when you're angry. 

Hindi ako mabait. Pero ayaw ko ring makasakit. Before I could say worse, I decided to just walk out. I got my bag and went straight to the door. 

"Ez," tawag sa akin ni Milleth. 

Hindi ko siya tinignan. Bakit pa niya pinapunta iyon doon? She knew how bad our relationship was. Alam niya iyon! 

She held my arms. "What now, Milleth?" Tanong ko sa kanya. Because these stunt doesn't amaze me at all. 

"What are you up to?" Dagdag na tanong ko sa kanya. 

"Why did you walked out?" Tanong niya. 

"Basic decency, huwag mong sagutin ng tanong ang tanong." kalmadong sabi ko sa kanya. 

"I just want to help you guys. Gusto ko lang tumulong na magkabati kayong mag-ina," mahinang sagot niya. 

"Hindi siya ang nanay ko, Milleth! Dahil kahit kailan hindi ko naramdaman na naging ina siya sa akin," I fired back. 

Bakit niya naman gagawin iyon? All of a sudden? Sa unang araw na nakita ko siyang muli sa loob ng mahabang panahon? Just a while ago, all I felt was guilt and repentance. Now, I don't even know how to feel. 

"Nanay mo pa rin siya! She gave birth to you—" 

"Hindi ko ginusto ang binuhay niya ako! I will never be thankful to her for what she did!" I really can't contain my emotions right now!

Natigilan siya sa sinabi ko! 

"You don't even know what she went through!" She said, getting even. 

Parang sasabog ako! "Eh, ako? Alam niya ba ang mga pinagdaanan ko? Did she even knew what I had to go through? Alam niya lahat ng iyon?" I answered back. 

Hindi siya sumagot. 

"Alam mo lahat iyon! You were there when I had to face all of that! Bakit mo iyan sinasabi sa akin ngayon? You were there! Nakita mo lahat iyon! Narinig mo lahat iyon!" 

"Alam ko," mahinang sabi niya. 

Ako naman ang hindi nakasagot. 

"But I think you have to hear her side," 

"Ngayon pa? Bakit hindi niya iyan nagawa noon pa? Alam niya naman na nandito lang ako. Alam niya naman kung saan ang bahay ko. Bakit ngayon pa? Sagutin mo nga ako, bakit ngayon lang?" I questioned her. 

Because, really, hindi ko siya maintindihan. 

My life is not happy, but at least more comfortable compared to my life before. I may not be at peace but at least it's not chaotic. 

Tapos ngayon magpapakita siya sa akin? 

Word of the chapter: repentance
n. the action of repenting; sincere regret or remorse.

P.S. I've been so busy with school. It's draining me so I am very much sorry if I haven't published longer updates for this story. I still hope you liked it!