The God Has Fallen

Episode 69

Episode 69

WHAT THE HELL WAS THIS?

I couldn't believe my eyes as I was looking at the face of the little girl in front of me. She looked like Clio, my imaginary daughter.

Yes, I can still remember that child... that precious child. Even though I already accepted the fact that she wasn't real, I still couldn't forget her. And I had no plans of forgetting her.

She was a part of me. Clio, my imaginary precious daughter was my savior in my darkest moments. I was lost and she found me when no one else could. She was the one who saved me when depression and anxiety almost beat me. I owed her my life.

And I was glad to see her again today. I didn't give a damn even if this was just a hallucination for not taking my meds this morning. I was able to see Clio again, iyon ang mahalaga. Damn, I missed her. I missed my baby.

Hindi ko namalayang nangingilid na ang luha sa aking mga mata habang nakatitig sa kanya. "Baby..."

Ang magkaibang kulay na mga mata ng batang babae ay nabasa na rin ng luha habang nakatingin sa akin. Bumuka ang kanyang mga labi at narinig ko ang basag niyang boses. "D-Daddy..."

Ngumiti ako sa kanya. "I miss you, Clio—" Hindi ko na natapos ang pagsasalita dahil bigla niya akong nilundag ng yakap.

Muntik pa nga akong ma-out of balance dahil nabigatan ako sa kanya. Mas mabigat siya ngayon kaysa dati. Napatanga ako. Paanong hindi ko lang siya basta nakikita, kundi nararamdaman ko rin siya? Isang beses pa lang naman akong pumalya sa gamot. Bakit sobrang hallucination na agad ang nararanasan ko ngayon?

And I could also feel Clio's heartbeat. How was this possible?

Mahigpit pa ring nakayakap sa akin ang munting mga braso ni Clio habang nakatulala ako nang lapitan kami ng dalawang guwardiya. "Sir, kilala niyo po ang bata?" halos sabay na tanong nila sa akin.

Nagpalingon-lingon ako sa paligid, walang ibang bata rito maliban kay Clio. So si Clio ang tinutukoy ng guwardiya?

Napatigagal ako sa dalawang guwardiya. "Y-you can see her?"

"Sir, iyong bata, kilala niyo po ba?" Imbes na sagutin ang tanong ko ay inulit lang ng isa ang una nilang tanong. "Muntik niyo na pong masagasaan kanina kaya tinatanong namin kung kilala niyo," may iritasyon sa boses habang sinisita ako.

Tila hindi nila ako namumukhaan na ako si Rogue Saavedra. Siguro dahil sa ayos ko. Shirt and jeans lang ang suot ko. Nakasuot din ako ng itim na cap.

"P-please, answer me. Can you really see her?" I repeated my question too. Hindi na ako makahinga sa lakas ng kabog ng aking dibdib sa mga sandaling ito.

Nagkatinginan ang dalawang guwardiya sa tanong ko at parang lalong nairita.

Umalis naman si Clio sa pagkakasubsob sa akin at masungit na nilingon ang mga ito. "He's my dad!"

Mabilis naman naniwala ang mga guwardiya kay Clio.

"Sorry, Sir!" Napakamot ng ulo ang isa. "Bigla po kasing nanakbo ang anak niyo palabas ng exit. Hindi na po namin nahabol."

"S-so you're really seeing her," usal ko at isa-isa nang pumapatak ang mga luha mula sa aking mga mata.

"Sir, ano pong sabi niyo?" Sinilip ng isang guard ang mukha ko. Hindi niya narinig ang sinabi ko dahil sa sobrang hina ng boses ko.