Yersizler Efsanesi +18

11. Bölüm "Acının Emaresi"

Okur sayısı çok az artık eğlencesine yazmaya başladım.

Ama okuyanlar da varsa...

Sizleri seviyorum.

Öz için;

ACININ EMARESİ

POLİNA EVOİD

Nefes al, nefesini 24 saniye tut, nefesini bırak.

24 yaşımdayım.

Sona yaklaşıyorum. Öldüğümü görenler var mı?

Ben ölüme bu kadar yakınken sadece 24 yaşımdayım.

"Bırak kolumu ne saçmalıyorsun?" Büyük gözlerini korkuyla yüzümün her karesinde gezdiriyordu.

"Çok güzel yalan söylüyorsun... Ancak benim kadar iyi değilsin." Gülerek sarf ettiğim sözler gerilmesine sebep olmuştu.

"Baban kim?" Sorumla gözlerini kaçırdı.

"Bana bak Artemis. Sana bir soru sordum." Yutkundu.

"Öz kardeş değiliz. Yani... Kardeş bile değiliz. Arya benim öz annem değil." Sözleri düşünmeme sebep oldu.

"Öğrendiğim bilginin yanlış olması mümkün değil. Öz annen olarak görülüyor." Derin bir nefes aldı ve saçlarını savurarak kafasını kaldırdı.

"Yanlış değil zaten. O dönemlerde annen hamile kalmış. Tecavüz ile. Sonra bebeği doğarken ölmüş ancak eğer bebeğin öldüğü öğrenilirse kötü şeyler olurmuş bana anlatmadı... Sadece tehdit edildiğini biliyorum. O sıralarda ben de doğmuşum bebekleri değiştirmişler." 

Bir bebek daha olduğunu biliyordum.

Ancak ya ölmediyse?

"Evet, sana anlatılan bu." Diye düşünceli bir sesle mırıldandım.

"Ne dedin?" Duymamıştı.

"Beni tanıdığın halde neden tanımıyormuş gibi davrandın?" Duraksadı.

"Bir nedeni yok," Diye mırıldandı. "Bilmiyorsun sanıyordum. Ben de anlatma gereği duymadım."

"Yalanlardan hoşlanmam Artemis." Diye konuştum.

"Yalanlar benim en yakınımdadır, yalanlar benim, yalan olan benim. Sen ise bana, beni satmaya çalışıyorsun. Cesaretin takdir edilesi... Aynı zamanda acınası." Diye devam ettim.

Kolunu bıraktım. Kafamı dikleştirdim, "Eğer Polina Evoid'e yalan söyleyebilecek kadar aklını kaçırmışsan, bu senin için hiç iyi değil demektir." Gözlerime korkuyla bakıyordu, ne saklıyordu?

Adımlarımı kapıya çevirdim ve çıkmadan önce, "Sanırım bir perintoloji uzmanına gözükmeliyim." dedim.

"Evet... Öyle yapmalısın." diye çıkmadan önce zorlukla konuşan bir ses duydum.

Onun hakkında beni şüphelendiren şeyler kardeşim -öz olmayabilir- olması değildi. O kızın Barlas ile bir olayı vardı.

Az önce Barlas'a ağzından benim adımı kaçırmıştı ancak Barlas o kadar telaş yapmıştı ki adımı duymamıştı bile.