Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öz için;
∝
Günümüz
İstanbul
POLİNA EVOİD
Elimdeki kahve bardağını çevirmeyi bırakıp camdan dışarıya bakmaya başladım. Şu anda bir kafe de oturmuş unutmayı bekliyordum. Sahil kenarındaki bu güzel kafe bile içimdeki katliamı bana unutturamıyordu. Uykusuz gecelerimi, kabuslarımla kan ter içinde kalktığım sabahlarımı, saatlerce akıttığım göz yaşlarımı, yıllarca katlandığım işkenceleri, kardeşimi. Unutamıyordum.
O sırada küçük mavi gözleri olan bir kız çocuğu olduğum yere doğru kırmızı balonuyla yaklaşmaya başladı. Çocukları sevmezdim, insanları sevmezdim, anneleri sevmezdim.
"Merhaba, ben Marin, senin adın ne?" Mar... Marin... Marina...
"Konuşamıyor musun?" Çocuğun sorusuyla beraber dakikalarca ona baktığımı yeni fark ediyordum.
Yavaşça öksürerek kendime gelmeye çalıştım, "Bir arkadaşımı bekliyorum, hadi annenin yanına dön" Annenin yanına dön küçük, annenle geçireceğin zamanları benimle konuşarak harcama.
"Ama daha adını öğrenemedim." Öğrenme.
"Adım, Pelin." Git artık. Ona çok benziyorsun, git.
"Gözlerin çok güzeller, aynı benimkiler gibi." Sus artık.
Kafamı kahve bardağına çevirdim ve çocuğa bir cevap vermedim. O da cevap vermeyeceğimi anlamış olmalı ki bir süre sonra yanımdan uzaklaştı. Ayağa kalktım, çantamı aldım ve kasaya doğru hesabı ödemek için yürümeye başladım. Ne kadar normaldi değil mi her şey, Sıradan insanların yanında azılı bir suçluydum ve kimse beni fark etmiyordu. Etmelilerdi ama bu gün değil.
Hesabı ödeyerek kafeden çıktım.
Sığınağın girişine geldiğimde, içeriden bağırışıma ve kavga sesleri geliyordu. Koridoru aşıp ortak alana geldiğimde, Efsan ve Baran'ın kavga ettiğini gördüm. Lalin onları ayırmaya çalışıyor, Polen ise öylece izliyordu. Salaş'lar ise ayırmaya çalışmıyordu çünkü dayak yiyeceklerini biliyorlardı.
Salaş'lar Yersizlerin gitmediği saha görevlerine çıkıyordu Yersizler kadar güçlü olmasalar da benim liderliğimde iyi iş çıkarıyorlardı. Bazen benim de uzun süreli gitmem gereken görevler oluyordu, bu zamanlarda Salaş'lar devreye giriyor benim hazırladığım plana göre hareket ediyorlardı. Onları benim olmadığım zamanlarda kendi kendilerine organize bir biçimde hareket edebilmeleri için eğitmiştim.
