Yersizler Efsanesi +18

FİNAL "Son Nefes, Son acı."

FİNAL BÖLÜMÜ

Çok duygusalım, çok ağladım bölümü yazarken... Aslında bu bölüm daha önceden yazılmış bir bölüm, yani finali daha önceden yazmıştım ancak tekrar düzenleme yaparken gözyaşlarımı tutamadım.

Bana destek olan, kitabımı severek okuyan herkese çok teşekkür ediyorum.

Sizleri seviyorum.

Bölüm şarkısını açmayı unutmayın.

Son bölümümüze oy vermeyi unutmayalım :)

Öz... Senin için;

SON NEFES, SON ACI

POLİNA EVOİD

Hava kararmıştı. Ve biz aptal çocuklar gibi içeriye girmek yerine burada donarak belki de üşüyerek ısındık. Çünkü benim başım onun omzunda onun başı ise benim başıma yaslıydı. 

Artık hissettiğim acı farklıydı. Ellerim uyuşmaya başlamıştı, ayaklarımı hissedemiyordum. Organlarım parçalanıyordu. Son beni çağırıyordu.

Bacak aramda hissettiğim ıslaklıkla bakışlarımı indirdim. Kan... Kan vardı.

Bebeğim. 

Benden vaz mı geçmişti?

Yoksa beni de yanına mı çağırıyordu?

"Barlas..." Diye fısıldadım zar zor çıkan sesimle. Benim sesim böyle değildi ki...

Kafasını bana doğru çevirdiğini hissettim. Kanı görmemişti. Hava karanlıktı sadece evin bahçesinde yanan ışıklar vardı. 

Bakışlarımı o büyülendiğim ela gözlere çevirdim. 

"Beni odama taşır mısın?" Duraksadı ne dediğimi anlamıştı. Halim olmadığını da anlamıştı. Ancak onun da hali yoktu. Görüyordum.

Yavaşça doğruldu bir elini bacaklarımdan diğer elini ise sırtımdan geçirip beni kucağına aldı. Ancak bir adım bile atamadan durdu. Bacağımdan geçirdiği elini yüzünün hizasında kaldırdı ve kana bulanmış elini gördü. 

"N- Ne oluyor? Bu normal mi?" Sesi titremişti. Uğruma mahvolan adamın sesi bebeğinin kanıyla bulanmış elini izlerken titremişti. 

"Sana bıraktığım intikam yerini buldu Barlas. Elinde bebeğimizin kanı var sevgilim." 

Mermer zeminde yan bir şekilde oturuyordum o ise karşımda dizlerinin üzerinde çökmüş acıyla feryat etmişti. 

Nefesim kesiliyordu. 

Bitiyor muydum? 

"Görüşürüz sevgilim. Sanırım artık gitme zamanım."

Barlas Evoid

Korkmak. Basit bir düşünce yapısı. Bir köpekten korkabilirsin, karanlıktan korkabilirsin, yüksek yerlerden korkabilirsin. Bu basittir. Ancak kaybetmekten korkmak vardır bir de. Kaybetme korkusu. Buram buram hissettiğim şeyin adı kaybetme korkusu. Bu diğer korkular gibi değil. Çok acıtıyor.

Kollarımın arasında acıyla inleyen kadın. Hayran olduğum kadın. Gitmekten mi bahsediyordu? İntikamını almıştı. Evet, beni bitirmişti. Ve şimdi ise tüketmek istiyordu.