წვიმის ხმა

XVI

ისევ და ისევ დო იუნმა შეწყვიტა ეს ორივესთვის ასეთი სასიამოვნო მომენტი. შურისძიება... ეს იყო რაც მის თავში ტრიალებდა და სიამოვნებისგანაც კი წყვეტდა. ამ გრძნობას სიამოვნებაზე მეტად გრძნობდა. ეს ის გრძნობა იყო რომელზეც ვერ იტოდი მისთვის უარყოფითი მხარე იყო თუ დადებითი.
ჯონქუქს ყურში ვნებიანად ჩასჩურჩულა "სხვა დროს გავნაგრძოთ". ყურის ყვეშ აკოცა და იქვე აღზნებული დატოვა.
მსხვერპლთან მივიდა და შურისძიების გრძნობას სრული თავისუფლება მიანიჭა.
სრულ მანიაკს დაემსგავსა სახის გამომეტყველებით და ბიჭს მოურიდებლად დაუახლოვდა. ხელი მხარზე მოუსვა და წინ დაუდგა, წასასვლელი გზა გადაუკეტა.
ბიჭმა გაუღიმა. მოიხიბლა. გოგონა მიხვდა რომ ბიჭი უკვე მის ხელში იყო. 
-ვიცეკვოთ.- ჩასჩურჩულა დო იუნმა ვნებიანად და ტუჩებთან ახლოს გაჩერდა. ბიჭი საკონცნელად გამოიწია მაგრამ დო იუნმა ამის უფლება არ მისცა. მსხვერპლს გოგონას საქციელი უჩვეულოდ მოეჩვენა და ესიამოვნა კიდეც. დო იუნს ხელები წელზე მოჰხვია და ახლოს მიიკრა აგრესიულად. გოგონამ სპეციალურად ხმადაბლა, მაგრამ ვაჟის გასაგონად ამოიკვნესა და თმები უკან გადაიწია. კისერი გამოაჩინა. ბიჭს ხელი ჩასჭიდა ოთახისკენ გაუძღვა. მსხვერპლიც დიდი სიამოვნებითა და ხალისით აედევნა მას.
ჯონქუქს სისხლი აუდუღდა იმდენად გაამწარა დო იუნის საქციელმა. თუმცა ხელი არ შეუშლია. როგორ არ სიამოვნებდა მისი ეშმაკური მზერა ბიჭისადმი. მათი სიახლოვე (ფიზიკური). ხელი სხეულზე. მომაჯადოებელი ღიმილი. საშინლად გამწარდა. როცა ოთახისკენ გასწიეს ჯონქუქი უკან გაჰყვა. მეტს ვერ მოითმენდა. მეტი რომ მომხდარიყო ამას არ დაუშვებდა. დო იუნი მხოლოდ მას ეკუთვნოდა. ჯონქუქმა ეს ფიქრი შეცვალა სიტყვებით დო იუნი მხოლოდ თავის თავს ეკუტვნოდა. 
მას ვერავინ ფლობდა და ვერც ვერავინ შეძლებდა მის დაუფლებას. ის ქალი იყო. ნამდვილი ქალი, რომელიც ყველაფერს აკონტროლებდა მის გარშემო. რომელიც ყველაფერს საკუთარ თავზე იღებდა და არასოდეს მარცხდებოდა. ის გოგონა იყო, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ თავის თავს უსმენდა რადგან იცოდა მხოლოდ და მხოლოდ ის ლაპარაკობდა სიმართლეს. მხოლოდ და მხოლოდ ის იღებდა სწორ გადაწყვეტილებებს.
იშვიათობა იყო მისი გადაწყვეტილება არასწორი აღმოჩენილიყო. და თუ ასე იყო მაშინ ის ამას აღიარებდა არც მალავდა. ამიტომ ვერავინ ზევიდან ვერ უყურებდა. ის საუკეთესო იყო. საუკეთესო საუკეთესოთა შორის. 
ოთახში შესულებს კარი არ ჩაუკეტავთ. 
დო იუნმა მსხვერპლი სკამზე დასვა. თვითომ მშვენიერი მუსიკა ჩართო და ცეკვა დაიწყო. სიამოვნებით არხევდა საკუთარ გვერდებს, სწევდა ხელებს მაღლა. იცინოდა, კისკისებდა. ბიჭს უახლოვდებოდა, წრეს უვლიდა, შორდებოდა, ატკბობდა. 
ბიჭი წამოდგა ხელი გოგონას საჯდომისაკენ გასწია როდესაც უსიცოცხლოდ დაეცა. ჯონქუქმა პირდაპირ შუბლში ესროლა. 
დო იუნს გაეღიმა. ჯონქუქის გამომეტყველება იმდენად სერიოზული და სექსუალური იყო, რომ დო იუნი მხოლოდ ამითაც ტკბებოდა. 
ჯონქუქმა გვამი ფანჯრიდან გადააგდო, უკანა ეზოში. ერთ ან ორ საათში ახალი მკვდრის შესახებ გაიგებდა ქალაქი. 
დო იუნმა ჯონქუქი საწოლზე დააწვინა.
-ნება მომეცი გასიამოვნო.- უთხრა ბიჭს.
დო იუნი ჯონქუქს გადააჯდა. მისკენ დაიხარა და ყელში აკოცა, ხელებს მის ფართე მხრებზე დაასრიალებდა. იმ აბრაშუმის მაისურშიც გრძნობდა ჯონქუქის კუნთებს, თითოეულ ჩაღრმავებას, დაჭიმვას, პულსის კიდევ უფრო აჩქარებას. ტუჩებს დაეწაფა, მთლიანად აითვისა. ჯონქუქი დო იუნის სხეულზე ხელებს დააცეცებდა. გოგონამ უკან დაიწია. თმები ცალ მხარეს გადაიწია და ჯონქუქის საროჩკის ღილების შეხსნა დაიწყო. ნელნელა ხსნიდა, ჯონქუქის მოთმინებას ცდიდა. აწვალებდა. ის კი ღრმად სუნთქავდა. გოგონას სწრაფად გახადა კაბა. ერთი ხელის მოსმიტ გააძრო საცვალი და ზევიდან მოექცა.
-დო იუნ...-ჩაეცინა.- ნუთუ ჩემს გამოცდას ცდილობ.
ტუჩებში აგრესიულად აკოცა. ნელ-ნელა ქვევით დაუყვა. მისი მკერდი პირში მოიქცია. გოგონა კვნესას იკავებდა. არ უნდოდა ეს ჯონქუქს გაეგო. ტუჩზე იკბინა. ჯონქუქს საშინლად აღიზიანებდა. 
-ვნახოთ თითები თუ აგალაპარაკებს.
უკვე გაშიშვლებულ დო იუნს, რომელიც მის ქვეშ იწყვა, კიდევ ერთხელ დახედა. სურდა მასზე სრული კონტროლი მოეპოვებინა. ამისათვის აღარაფერს დათმობდა. აქ დომინანტი თავად იქნებოდა. დო იუნს ამის ნებას არ მისცემდა. ამ საღამოს განზრახული ჰქონდა მისი სიამოვნებად დაღვრა. გოგონა მის ხელებს შორის იწვა, ერთი ნაბიჯიღა ჰქონდა დარჩენილი, დო იუნი სრულად მისი გახდებოდა.
თითებით ვაგინას გაეთამაშა. დო იუნმა პირზე ხელი აიფარა. შეასრიალა. გოგონამ სხეულში ბიძგები იგრძნო. ჩუმად ამოიგმინა, ისე რომ მიფარებული ხელიდან ხმა დაბალზე მაინც გამოვიდა. ჯონქუქმა გოგონას ორივე ხელი მის ცალ ძლიერ ხელში მოიქცია და დო იუნის თავის მაღლა ასწია. გოგონა კვნესას ვერ იკავებდა. ამიტომ მისი ხმა მთელს ოთახში ისმოდა. ჯონქუქს სიამოვნებდა ეს ფაქტი და უფრო გულდასმით აგრძელბდა საქმეს. 
დო იუნმა პიკს მიაღწია. ჯონქუქსაც აცნობა. მისი შარვლის ღილს ეცა, რათა უფრო სწრაფად შეეგრძნო მომავალი სიამოვნება. ჯონქუქი არ ჩქარობდა. ჯადოსნურ სიტყვებს ელოდებოდა. დო იუნი კი მის ქვეშ იკლაკნებოდა და კატასავით კრუტუნებდა. ჯონქუქის შარვლის ღილს ვერაფრით ხსნიდა. ბოლოს როგორც იქნა მოახერხა. 
-ჯონქუქ... გთხოვ... მეტი აღარ შემიძლია.
ჯონქუქს სახეზე გამარჯვების ღიმილი დასთამაშებდა. არც დაუყოვნებია. დო იუნს ლავიწებზე დაეწაფა და როგორც იქნა გოგონაში შეაღწია.
დო იუნს გააკანკალა, დაბურძგლა. უსასრულო ვარდნაში გადაეშვა. ორივენი იმ დიდი სიამოვნების მორევში იყვნენ, რომელიც თითქოს საუკუნოდ გაგრძელდებოდა. ორივესთვის ეს გრძნობა ახალი და საინტერესო იყო. აქამდე არცერთს მსგავსი რამ არ გამოუცდია. მთელი ცხოვრების მანძილზე ამ მომენტს (როგორც სხვა დანარჩენს) ელოდენოდნენ და აი როგორც იქნა დადგა ისიც. თითოეული მოძრაობით, რხევით, წამით ტკბებოდნენ, მაგრამ მეტის და მეტის სურვილი უჩნდებოდათ და არ ჩერდებოდნენ. დო იუნმა ხელები ჯონქუქის წელზე აასრიალა, ფრჩხილებით დაკაწრა, რადგანაც ტკივილი იგრძნო სიამოვნებასთან ერთად. გული უთრთოდათ, პულსი უთამაშებდათ და გრძნობები უმტკიცდებოდათ. ამ ყველაფრით ნასიამოვნები რამდენიმე წუთში, ორივენი, სუნთქვა გახშირებულნი, ერთმანეთის გვერდით იწვნენ. ოფლი სდიოდათ, ხანგრძლივი მუშაობის გამო. 
ჯონქუქი ახალი გადაწოლილი იყო, რომ უკვე მეორე რაუნდზე ფიქრობდა. თითქოს ეს მისთვის მოთელვა ყოფილიყო. 
დო იუნი ჯერ კიდევ გაბრუებული და ოფლიანი იწვა საწოლზე. ვერაფერზე ფიქრობდა და დიდი სიამოვნების გარდა ვერც ვერაფერს გრძნობდა.  დაფიქრდა... არ ეყო, უნდა გაეგრძელებინა. ჯონქუქს ვნებიანმა შეხედა და ზევიდან მოექცა. ბიჭს გაეღიმა, ისიც ამას ელოდებოდა. ხელები გვერდებზე დაადო, მოუჭირა და მეორედ შეიგრძნო დო იუნი, რომლის მკერდიც ზევით-ქვევით დარბოდა, თავი უკან გადაეგდო, მაქსიამულ სიამოვნებას ღებულობდა. 
ბევრი ტრიალისა და ერთმანეთის სრული შეგრძნების შემდეგ, ცოტა რომ შეისვენეს, წამოდგნენ. სახლში უნდა დაბრუნეულიყვნენ. დო იუნმა ტელეფონს დახედა. ბიძამისისგან და მისი შვილისგან გამოტოვებული ზარები, რომ დაინახა ანერვიულდა. წერილი მისწერა, რომ ჯონქუქთან ერთად იყო და დღეს მასთან რჩებოდა. უპასუხო ზარები კი დამჯდარ ტელეფონს დააბრალა. ჯონქუქს გახედა, რომელიც მანქანის კართან ელოებოდა, თბილად გაუღიმა და მანქანაში ჩაჯდა.
-დღეს უნდა ვიბანაო.-თქვა ჯონქუქმა მას შემდეგ, რაც მანქანაში ჩაჯდა. დაქოქა და სახლისაკენ გასწია.
რომ გამოდიოდნენ, პოლიცია შეამჩნიეს. დო იუნს გაუკვირდა ასე უცბად გვამი როგორ იპოვეს. 
-არა ჯერ მე შევალ. ეხლა ყველაზე მეტად ცხელი შხაპი მინდა. ძალიან დავიღალე. მთელი დარჩენილი ენერგია შენ შემოგალიე.- ჯონქუქმა ლოყაზე რბილად უჩქმიტა და ხელზე ხელი მოჰკიდა.- წინ იყურე და ნელა იარე. ნუ გავიწყდება რომ დალიე.
-ერთი ჭიკა ვისკის დალევას დალევას ეძახი?
-ახლახანს თავადვე იგივე ქენი.- დო იუნმაა ფანჯარას ჩამოუწია. ესიამოვნა ცივი ქარი, რომელიც მის ცხელ კანს აგრილება. თვალები დახუჭა და გაეღიმა.
ჯონქუქმა მუსიკა ჩართო. მუსიკა, რომელიც ორივეს ძალიან უყვარდა. სახლამდე ჯერ კიდევ დრო იყო. კიდევ ბევრს იმღერებდნენ. ორივენი ენერგია გამოცლილები მღეროდნენ. მღეროდნენ, რადგან ამ სიმღერას ტუჩები თავისით ჰყვებოდნენ. მღეროდნენ, რადგან ამ სიმღარას სხვანაირად გვერდით ვერ ჩაუვლიდნენ. დო იუნი ოდნავ ნასვამიც იყო. თვალებიც ეხუჭებოდა და უკვე ალაგ-ალაგ ენაც ებმოდა. ეძინებოდა, ჩაეძინა კიდეც. 
სახლში მისვლისას ჯონქუქმა ფრთხილად გადმოიყვანა მანქანიდან ხელში აყვანილი და ბინაში აიყვანა. საწოლში ფრთხილად ჩააწვინა. კაბა გახადა, რადგან ღამე გააწვალებდა. შეცდა, დო იუნს ამ ღამე ვერაფერი შეაწუხებდა რადგან ღრმა ძილში ეძინა. ბიჭმა მაისური აღარ გადააცვა, ეგონა გააღვიძებდა. ასე დატოვა საცვალის ამარა. საბანი გადააფარა, თვითონაც გამოიცვალა და გოგონას გვერდით მიუწვა.