Talking To The Moon ||Taekook||

28

Bölüm çok kötü oldu, özür dilerim. 😭

***
Beyaz duvarlar, etrafta ağlayan insanlar, etrafta koşan insanlar ve kötü hastane kokusu... Hastane kokusu her zaman nefret ettiğim kokulardan biriydi. Buna rağmen sıklıkla uğradığım bir yerdi hastane.

Yüzük meselesi, iki defa bayılmam ve şimdi de Taehyung için.

Taehyung'u öyle gördüğümde ödüm kopmuştu. Ne hissedeceğimi şaşırmıştım. Taehyung beni aradığında çok mutlu bir şekilde açmıştım telefonu. Dedikleri kafamı karıştırmıştı ama ona güveniyordum ve dediğini yapmıştım. Yoongi hyung bana numarayı atmıştı. Beni aradıklarında da hiç beklemediğim bir şey olmuştu. Telefonda konuşan adam babam şirketteyken şirketi yakan kişinin kim olduğunu söylemişti bana.

Bu olaylardan haberim vardı. Küçükken annemin günlüğünü bulup okumuştum ve olayları öyle biliyordum. Tarhyung'un suçluyu ortaya çıkarmak için o şirkette işe girdiğine inanamıyorum. Kendini tehlikeye atmıştı. Demek ki işe girdiğinde annesiyle asla kavga etmeyen adamın annesiyle tartışması bu yüzdendi.

Onu da yalnız bırakmaya karar vermiştim. Evimizde olacağını ve birkaç işi olduğunu söylemişti ama içime kötü bir his düşmüştü. Sonra ise Soojin bana mesaj atmış ve Taehyung'un başının belada olduğunu söylemişti. Taehyung'un yerini biliyorsam direkt gitmeliymişim. Ona inanmamıştım ama içimdeki kötü his büyüyordu. Ben de aceleyle evden çıkıp evimize gitmiştim.

Seokjin hyung'un arabasını almış ve hızla gitmiştim eve. Otoparka girdiğimde ise beynimden vurulmuşa dönmüş ve arabayı ortalığa bırakıp Taehyung'un yanına koşmuştum.

O çok kötü gözüküyordu. Benim bebeğime çok kötü vurmuşlardı. Adamların bindiği arabanın plakasını almıştım. Adamlar çok kalabalıktı. Taehyung bu yüzden kendini koruyamamıştı. Yoksa korurdu kendini.

Şimdi ise hastanedeydik. Kimseye haber verememiştim. Çok korkuyordum. Her şey benim yüzümden olmuştu. Doktor kafasını çok sert yere vurduğunu ve bu yüzden bir hasar olabileceğini söylemişti. Pansuman da yapılmıştı.

Taehyung'u hiç böyle görmemiştim. O, benim yanımda her zaman çok güçlü biriydi. Sadece fiziksel olarak değildi güçlü olması ama anladığım kadarıyla sadece rolmüş güçlü olması.

Kaç saattir buradaydık. Taehyung daha uyanmamıştı. Ben de ağlıyordum sadece. MR'a girmişti ve sonuçları bekliyordum. Doktor, acil olduğunu söylemişti.

"Jeongguk." Duyduğum sesle durduğum camın önünden ayrılıp arkamı döndüm. Doktor Kim karşımda duruyordu.

"Sonuçlar çıktı. Odama geçelim mi?" dedi.

Başımı sallayıp doktoru takip ettim. Odasına girdiğimizde o, koltuğuna geçti ve ben de karşısına oturdum.

"Açık olacağım. Başını çok kötü çarpmış. Onun etkisiyle bayılmış zaten." dedi. Kalbim göğüs kafesimi zorluyordu.

"Bir de vücuduna aldığı darbeler çok kötü. Karnında kocaman bir morluk var. İç organlarına zarar vermiş olabilir diye baktık biz de." diye devam etti.

"Neyse ki korkacak bir şey yok. Ne beyninde ne de vücuduna bir zarar yok." dedi. Derin bir nefes aldım.

"Ama başka bir şey bulduk." dedi. Kaşlarım çatıldı.

"Ne buldunuz?" dedim korkarak.

"Küçükken hiç herhangi bir hastalık geçirdi mi ya da travma kaynaklı kriz geçirdi mi?" dedi.

"Bildiğim kadarıyla hayır." dedim.

"Bilmediğin kadarıyla geçirmiş." dedi doktor Namjoon.

"Ne?" dedim şaşkınca.