Talking To The Moon ||Taekook||

3

Taehyung.

Benim tam tamına 23 yılım. Annelerimiz arkadaştı bizim. Onun annesi hamile kaldığında benim annem yardım etmiş ona ve hep yanında olmuş onun. İki hamileliğinde de yanındaymış annem. Benim annem hamile kaldığında ise o hep yardım etmiş. Doğumlarında bile tek bırakmamışlar birbirlerini. Annelerimiz de çocukluk arkadaşıydı. Ölene kadar demişlerdi.

Ölene kadar.

Taehyung'un bana dün mesajda dedikleri geldi aklıma. Aslında ona kızamıyordum. Kız arkadaşı vardı ve o kızı seviyordu. Sanırım? Yine de ben ona hiçbir şey yapmamıştım ki. Bana bu kadar kötü davranmasını hak edecek hiçbir şey yapmamıştım ben.

Ben doğduğumda çok heyecanlıymış o. Beni kardeşi gibi görmüş. Birlikte oyunlar oynardık. Bana sataşan büyük çocukları döverdi o hep. Benimle dalga geçtiklerinde hep yanımda olur beni teselli ederdi. Benim annem onu, onun annesi beni oğlu gibi görürdü. Bu yüzden hep iki oğlumuz var derledi her yerde ama bu Taehyung'un abisini dışladıkları anlamına gelmiyordu. Bizi daha çok ikiz gibi görürlerdi. Düşüncelerimiz de hep aynıydı. Tek beden gibiydik. Bir de annelerimizle biz yakındık. Tarhyung'un abisi babalarımızla yakındı. Babalarımız demişken onlar da arkadaştı. Ne kadar annemler sayesinde tanışmış olsalar da çok iyi arkadaşlardı.

Annem ve babamın durumunu biliyordum. Bana para göndermezlerdi bu aralar. İkisinin de işleri iyi gitmiyordu. Birkaç hafta önce telefonda konuştuğumuzda annem ağzından kaçırmıştı. Ben de iki işte birden çalışıyordum. Biri bir bardı. Biri de kafe bar tarzı bir yerde çalışıyordum. Derslerim yoğun olduğu zaman oranın sahibi olan -Taehyung'un abisi- Seokjin hyung beni idare edebileceğini söylemişti. Bu konuda bana yardımcı olması güzeldi. Yine de orada da maaşım aksamıştı ve ben para istemeye çekiniyordum açıkçası.

Kenarda biriktirdiğim para ise hayallerime ulaşmak için küçüklüğümden beri bir kumbaraya aldığım harçlıkların bir kısmını atarak para biriktirdim. Bu yüzden evde çok fazla kumbara vardı. Bankaya yatırdığım anda annemlerin haberi olurdu ve bana kızarlardı onlardan sakladığım ve böyle çocukça bir şey yaptığım için. Yine de kendime engel olamıyordum.

Sıkıntılı bir nefesi dudaklarım arasından bıraktım ve bir saat önce Taehyung'un attığı mesaja tıklayıp bir defa daha okudum mesajı.

Taehyung:

Ben eve geliyorum, çıkma bir yere.

Başka bir şey dememişti. Ona onaylayan birkaç kelime yazmıştım o zaman ve telefonu kilitlemiştim ama görüldü bile olmamıştı. Bir şey mi olmuştu acaba? Neden daha gelmemişti ki?

Belki de yine Soojin çağırmıştı onu. Beni de unutmuştu. Soojin çok güzel bir kızdı. Çok sempatik gelirdi ilk bakışta ama o resmen Taehyung'u sömürüyordu. Taehyung üniversiteden mezun olmuştu iki sene önce ve bir yerde çalışıyordu. Çalıştığı yerde de maaşı o kadar fazla değildi ki ama Soojin inatla ondan bir şeyler istiyordu. Bir çanta istiyorsa Gucci diyordu. Sadece marka yerlerden giyiniyordu. Kolye istiyorsa pırlanta olmak zorundaydı. Yemek yiyeceklerse elit olan yerlerde yemek zorundalardı. Ne içindi bu kadar şatafat? Ufak bir yerde sadece birbirini seven iki insan yemek yiyebilirdi. Bunu herkesin gözüme sokmak zorunda değildik ki. Taehyung annesi ve babasından da para kabul etmiyordu sanırım. Bunun için birkaç defa kavga etmiştik. Onlardan para kabul etmesi onu küçük düşürmezdi ki. Onlar, onun ailesiydi ve oğullarına yardımcı olmak istiyorlardı sadece. Bu gurur yapacak ya da onurun kırılacağı bir şey değildi.

Ellerimi sıkıp tırnaklarımın kenarlarına tırnaklarımı geçirdim. Beklemek yorucu ve gericiydi. Bu sanki ölümünü bekleyen idam mahkumu gibi hissettiriyordu. Bir şey olmayacaktı ki. Ben ona neden evden taşınmak istediğimi anlatacaktım. Belki anlardı beni. Bu evi iki kişi olarak tutmuştuk ve o artık neredeyse hiç evde kalmıyordu. Tek başıma bu işin altından çıkamıyordum. Çok zorlanıyordum. Okul ve çalıştığım işlerin yanında Taehyung ve ev beni yoruyordu. Bütün düşüncelerimi bölen bir şey oldu bu sırada.