The Scenery of Waves (Teenage Series #1)

Chapter 8

The Scenery of Waves

"Merry Christmas! Whooo!" malakas na sigaw ni Coleen habang isa-isa n'yang inaapuyan ang fireworks namin, parang stick lang iyon at hindi naman daw harmful.

"Finally!" sigaw din ni Yace.

Tatlong buwan nalang ang titiisin at college na kami, we've been through a lot for this. Ang bilis lang lumipas ng mga araw at hindi ko maitatangging mayroong lungkot, saya, kaba, takot, at hirap ang dinanas namin para marating ito. It's funny how we all fought together and face each others struggles. We knew that there is more painful and tiring situations that we can experience in the next chapter of our lives, and it's not our plan to give up just like that. We'll always be each others comfort, we'll be here whenever one of us needs us. Ni hindi ko nga ma-imagine ang buhay ko kung wala sila sa tabi ko, ang boring siguro? hindi ko siguro mararamdamang may nagmamahal saakin kahit papaano, hindi ko siguro matututunang magtiwala, hindi ko siguro mararamdamang may proud at sumusuporta saakin sa mga bagay na mahal ko at napapasaya ako. It's not just a simple friendship, because it's gold and pure that people will do everything to have.

"May the Christmas give us luck, cheers!" iniangat namin ang mga basong may lamang cocktail, at pinatunog ito sa pamamagitan ng paguuntog-untog sa mga baso.

We use to celebrate Christmas together, complete. Our friendship is like a family, it wasn't perfect but we're trying our best to validate each others feelings, to understand what we need to understand and to listen for something that we must heard.
Tulad ng tipikal na magkakaibigan nagaaway din kami, nagkakatampuhan, but we're always doing our best to fix it, to save our friendship. We always choose friendship over relationship, except Trina. She stole the things or the people that makes me happy without knowing that it doesn't affect at all, she's my treasure but she didn't even notice it. Sobrang halaga n'ya para saakin... nuon.

"Wishing for the better days, hope the pain fades away!" nakangiting saad naman ni Yace.

"Sana'y makapagtimpi pa'ko kay aling maring dahil konting-konti nalang ay mauuna ko pa s'yang mapatay kaysa kay Yace!" kagaguhang hiling naman ni Coleen.

"gago! tangena ka talaga!" Yace muttered.

"My wish is... uhm... sana magkalove life na kayo! tapos iwan kayo, then balikan nalang nila kayo after a year" para namang hindi hiling iyon, it's more likely a curse.

Natakot naman ako sa sinabi ni Ash, wag gan'yan! ganitong 2 years na'kong nililigawan ni Madi at malapit ko na s'yang sagutin. This past few weeks sobrang busy ako at hindi ko na rin ito nakakausap masyado sa personal, busy din naman s'ya kaya sa gabi nalang kami nakakapagcall. Madalas naman itong pumunta sa University ko at magdala ng kung ano-ano tulad ng mga pagkain at bulaklak, iniiwan n'ya lang iyon sa guard at sasabihing iabot sa'kin kapag vacant ko na.

"kailan mo pala balak sagutin ang lalaki?" speaking off, tanong ni Coleen. "ako boto ako duon ah! imagine nakakalibre ng pagkain si Yace dahil saiyo, parang gusto ko narin tuloy na magaral sa Ateneo" she pout her lips.

"ang kapal naman ng mukha mong kulangot ka! mas madalas ko kayang nililibre 'yan si Solen!" she yelled.

Totoo naman iyon dahil madalas nga ako nitong ilibre sa Cafeteria tuwing vacant at ako naman ang nanlilibre sakan'ya kapag tapos na ang klase. Kumakain lang kami ng shawarma sa malapit na kainan bago s'ya magdive pauwi ng kasama ako, benefits din na may kotse s'ya at same building kami ng inuuwian. Nagpractice narin akong magdrive because mom and dad gave me their black toyota innova car when i turned 17. Kaya ko nama nang patakbuhin iyon ngunit nagiingat ako dahil wala pa ako sa wastong edad para magkaroon ng lisensya.

"hindi ko pa alam... pwede na kaya?" i asked.

"tangena mo! feeling inosenteng kabute girl? nagjowa ka nga ng mukhang kulugo sa paa nung grade 8 tayo tapos ngayon parang sinapian ka ng banal ah..." they laughed because of Coleens words.