"Bu eller hiç ayrılmasın Lalin... Her şeye dayanabilirim ama bu olmaz. Çok şey gördüm, çok şey yaşadım ama beni buradan vurma. Ben ilk kez bu duyguları yaşamışken beni buradan vurma. Yapamam, dayanamam."
Lalin Gamze & Asrın Kayalar
HİKAYENİN İÇERİSİ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selaaaaam!
Nasılsınız?
Bölüm benim ağzımdan.
İyi okumalar🍷
Lalin stresle oturduğu sandalyede bacağını sallıyordu. Düğüne geleli yarım saat oluyordu ama hâlâ Asrın'dan bir haber yoktu. Bu onu daha da gererken sadece işinin uzamış olmasını temenni etti.
Ayla ise Lalin gibi gelin odasında gerginlikle kardeşinden bir haber bekliyordu. Ona bir şey olmaması için dualar ederken Osman müstakbel karısını sakinleştirmeye çalışıyordu.
Asrın ise son sürat İstanbul trafiğinde düğüne yetişmeye çalışıyordu. Ara yollardan geçerek düğünün olacağı mekana varmıştı. Telefonunu alıp hızlıca arabadan indikten sonra arabayı kitledi.
Görevden döneli birkaç saat olmuşken beraber göreve gittikleri İstanbul'dan gelen timle İstanbul'a dönmüştü. Buradayken kaldığı küçük 1+1 dairesine gidip hızlıca hazırlanmış ve gelmişti. Şarjı biten telefonunu şarj edemediği için kimseyle iletişim kuramamıştı.
Hızlı adımlarla otelin kapısından içeri girdiğininde düğün salonuna değil gelin odası olarak bildiği odaya ilerledi. Kapıyı tıklattığında ablasının sesini duydu.
"Gir."
Kapıyı yavaşça açıp içeri girdiğinde suç işlemiş çocuk gibi sırıttı. Ayla sırıtarak ona bakan kardeşini görür görmez oturduğu yerden kalkıp kardeşine ilerledi. Asrın bedenini tamamen içeri sokup kapıyı kapattı ve sarıldı ablasına.
İki kardeşi yalnız bırakmak için Asrın'a selam verip çıktı odadan Osman. Onun odadan çıkmasıyla Ayla hafif geri çekilip kardeşinin yüzünü kontrol etti.
Dolu gözlerle kendine bakan kardeşinin yanağına elini yasladı. "Bebeğim neden doldu gözlerin?"
Asrın yavaşça omuz silkti. Dışarıda terör estiren, adımlarıyla bile bazılarını korkutan adam şimdi ablasının yanında masum bir çocuğa dönüşmüştü. Ablası onun için çok değerliydi, şimdi ise evleniyordu.
Ayla karşısında ona bakan kardeşine anlayışla gülümseyip sıkıca sarıldı. Bir elini boynuna sarmışken bir elini saçlarına attı. "Ne olursa olsun ben hep yanındayım Asrın. Evlenip evden gitsem bile seni bırakmam. Kendi ailemi kuracağım ama her zaman o ailenin içinde olacaksın."
Asrın ablasının huzur kokan kokusunu içine çekti. Eskiden korktuğu zamanlar ablasının yanına gider sıkıca sarılırdı. Ablasının kokusunda bulurdu huzuru.
