"Bu eller hiç ayrılmasın Lalin... Her şeye dayanabilirim ama bu olmaz. Çok şey gördüm, çok şey yaşadım ama beni buradan vurma. Ben ilk kez bu duyguları yaşamışken beni buradan vurma. Yapamam, dayanamam."
Lalin Gamze & Asrın Kayalar
HİKAYENİN İÇERİSİ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selaaaaam!
Nasılsınız?
İyi okumalar🍷
-Yazar (Yıllar öncesi, Lalin 5 yaşlarında)
Küçük kız eline aldığı papatyalarla çimenlerinüzerinde koşarken hemen ilerisindeki annesine ulaşmak istiyordu.
Bugün yine her hafta sonu olduğu gibi pikniğe gelmişlerdi. Cajı sıkıldığı için dolaşmak isteyen kız annesinden izin alıp dolaşmaya başlamıştı çok uzaklaşmadan. En sonunda ise yerdeki papatyaları toplayıp elinde minik birdeste oluşturmuştu.
Onu gören annesi tebessüm ederken doğradığı domatesi bir kenara bırakmış, kızınıizliyordu. En sonunda dizlerinin önünegelen kızının uzattığı çiçeklerle gülümsedim.
"Annecim bunlar sana."
Gülümseyip aldı kızının elinden çiçekleri. Hepsini koklayıp kokularını içine çekerken ilk göz ağrısının sesini duydu.
"Abla biliyor musun bugün ne oldu?" Küçük kızın hızlı hızlı bugün yaşadıklarını anlatmasını dinledi ablası. Ardından biraz daha konuşup ip atlamaya kararverdiler.
İki kardeş ip atlamaya giderlerken annelerinin arkalarından seslenmesiyle durdular. Gülümseyerek arkalarını döndüklerinde gördükleri görüntü ile yüzlerindeki gülümseme soldu yavaşça.
Annelerinin kafasına dayanmış silahla güçlükle yutkundu küçük kız. Elleri yavaşça titrerken birden önlerine geçen iri bedene baktı. Babası, kahramanı önlerine geçmiş; onları koruyordu.
Ablasının elini tuttu sıkıca. Derin bir nefes aldılaraynı anda. Babaları önlerinde onlara kalkanken duydukları silah sesiyle çığlık attılar. Önlerindeki bedenin sarsıldığını gördükleri an onlara doğru düşen babalarını tuttular.
