"Bu eller hiç ayrılmasın Lalin... Her şeye dayanabilirim ama bu olmaz. Çok şey gördüm, çok şey yaşadım ama beni buradan vurma. Ben ilk kez bu duyguları yaşamışken beni buradan vurma. Yapamam, dayanamam."
Lalin Gamze & Asrın Kayalar
HİKAYENİN İÇERİSİ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selaaaaam!
Nasılsınız?
İyi okumalar🍷
-Yazar (Yıllar öncesi, Lalin 5 yaşlarındayken)
Karanlık odanın içinde tek bir ışık tanesi bile yokken küçük kız sessizce ağlıyor. Bir yandan da yanındaki küçük bedene sarılıyordu.
Kendisinin burayagelmesindenbirkaç gün sonra yanına şimdi sarıldığı çocuk gelmiş, onunla arkadaş olmuşlardı.
Karanlık arkadaşı...
Kendinden birkaç yaş büyük olan çocuk ona abisi gibi yaklaşırken kendini bir nebze de olsa güvende hissediyordu. Yüzünü bile tam görmediği çocuğun adı kaçtı ağzından.
"Emir..."
"Efendim melek?" Ona bu şekilde hitap ediyordu. Bu hitap onu rahatlatırken aklına babasıgeliyordu. Gözleri hafif dolarken titreyen sesiyle sordu.
"Babam beni bulur değil mi?"
Kafasını koyduğu göğüs havalanırken iç çektiğini anladı. Daha sıkı sarıldı sanki kötü bir şey söylememesi için onu uyarır gibi.
"Bulur... Senin baban benim babamgibi değil. Senin kahramanın seni her yerde bulur."
Çocuk yaşadıklarını düşünürken küçük kız ise ailesini düşünüyordu.
Aynı karanlığa tesadüfen düşmüş iki çocuk.
Biri ailesinin prensesi, biri ailesi için fazlalık.
Biri babasının meleği, biri babasının hatası.
Biri annesinin saçlarını okşadığı kızı, biri annesi hiç görememiş bir çocuk.
Biri abisinin değerlisi, biri abisinin katili.
İki farklı çocuk, aynı karanlıkta sarılıyorlardı birbirlerine. Gelecekte olacakları bilmeden...
-Asrın Kayalar (Günümüz)
Elimdeki boş kaseyi sehpaya koyduktan sonra sessizce koltukta uzanan Lalin'e baktım. Hastaneden çıkıp eve geleli 3 gün olmuştu ve bu üç günde önemli şeyler dışında ağzını açmamıştı. Tek tük kelimelerle cevap veriyor, kimsenin yüzünebakmıyordu doğru dürüst.
