9 Kasım
Ekrana son kez bakıp telefonu bıraktım. Hangi cesaretle bunu yaptım bilmiyorum. Sanki şimdi yapmasaydım bir daha yapamayacak gibi ani bir kararla yazdım. Gecenin dördünde hangi akılla tanımadığım birine yaşadıklarımı anlattım.
Dolan gözlerimi zorlamadan yaşları rahat bıraktım. Sesizce düşen yaşlardan benden başka kimsenin haberi yoktu. Olsun da istemem zaten. Bilinmesini istemediğim için değil mi zaten ağzımı kapatarak engellemeye çalışmam.
Sırtımı duvara yaslayıp ağlamak zor geliyordu. Neden duvar? Neden bir omuz değil? Ben neden kimsenin omzunda ağlamadım? Neden kimse bana derdin var mı diye sormadı?
Ne yaşarsam yaşayayım belli etmediğim için mi?
Duvara yaslanmak zor gelirken cenin pozisyonunda, yastığı ses çıkmasın diye ağzımı kapatarak yatağa uzandım.
Ağlamaktan yorulan ve acıyan gözlerim beni zorlamadan kapanırken rüyamda yeşil saçlı çocuğu görmek için dilek diledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AİNSLEY | MYG
Novela JuvenilSırtımı duvara yaslayıp ağlamak zor geliyordu. Neden duvar? Neden bir omuz değil? Ben neden kimsenin omzunda ağlamadım? Neden kimse bana derdin var mı diye sormadı? Ne yaşarsam yaşayayım belli etmediğim için mi?
