Between us /ft. B-Brave

hoofdstuk 21

.
.
Samuel leijten
.
.

Ik hoor hoe jill de deur sluit en haar zachtjes zeggen "blijf even staan" ze komt naar me toe gelopen "sam sorry" ik kik haar nietbegrijpent aan  hoezo sorry wat is er opeens aan de hand "ze kent je niet en ik heb eigelijk nog niemand over ons vertelt" oke en dan wie is ze wat komt ze doen "jill wat is er" ze kijkt op van de grond en kijkt me recht in de ogen aan "er is iets met een vriendin ze staat in de gang vind je het erg?" Wat meent ze dit moet ik weg? "Moet ik nu weg gaan" "nee tuurlijk niet" ben ik nu zo dom of begrijp ik het echt niet "je moet blijven maar ze gaat het waarschijnlijk erg raar vinden dat samuel leijten van b-brave hier zit" ik glimlach en knik ik til met mijn vinger haar kin omhoog en geef haa een kus "haal haar maar" zeg ik ze lijkt nog te twijvelen maar staat dan op en loopt naar de gang ik hoor het gepraat "li doe wel normaal zo" "hoe bedoel je" "mijn vriend is hier en je gaat het raar vinden" mijn vriend wat klinkt dat leuk "ik snap je niet" "je moet normaal doen en gewoon vertellen wat er is" "ja is goed" ik pak snel mijn mobiel en doe net of ik bezig ben ik hoor voetstappen achter me binnen komen. Jill ploft naast me neer ik zie  een hand "ik ben lian sorry dat ik jullie stoorde" ik draai me om en kijk in de betraande rode ogen van dit meisje ik ze kijkt van schrik weg "samuel leijten" zegt ze bijna muisstil opeens draait ze een vragende blik naar jill die van mij naar lian kijkt "ga zitten dan" zegt jill tegen lian met grote ogen die op mij lijven hangen loopt ze naar een stoel toe en neemt plaats. "Wat doe jij hier" vraagt ze me "film kijken" ik haal mijn schoueers op alsof het de normaalste zaak van de wereld is van mij kijkt ze naar jill niet begrijpent en verwar kijkt ze de hele tijd heen en weer ik kijk nar jill die lian aandachtig aanstaart "wat is er gebeurt" jills doordringende ogen zorgen dat lian alleen naar haar kijkt "ja dat wil ik ook wel weten" lian verheft haar stem ik zie hoe jill haar wenkbrouw omhoog trekt en lian aankijkt "ze heeft het gedaan" lians stem verandert opeens in een kwetsbaar klein meisje de tranen lopen weer over haar wangen. Al snap ik niet wat er is, is dit niet goed jill slaat haar handen voor har mond en ook bij haar zie ik kleine traantjes "waar is ze?" Vraagt jill snikkent kikt lian op de tranen staan in de ogen van de bijde meiden ik snap het niet wat is er is ik wil helpen maar ik weet niet hoe als ik jill troost dan voelt lian zich zo alleen en niemand wil dat nu. Lian veegt d tranen uit haar ogen en gaat voor jill op de grond zitten zachtjes wrijft lian over jill haar knieen "ze is in het ziekenhuis er mag niemand bij uitgezondert familie" jill haar tranen worden nog erger "welke fucking familie" schreuwt jill  ze staat op en slaat de vaas die op het tafeltje naast haar om ze gaat op de grond zitten n vouwt zich op als een klein balletje, ik sta op en ga achter haar zitten ik sla mijn armen om haar heen zacht komt er nog uit haar mond "welke verdomde familie" ik aai zacht over haar arm om haar gerust te stellen ik till haar op en breng haar naar boven ik leg haar in bed sla de deken om haar heen en loop naar beneden. Lian zit met knalrode ogen op de bank en kijkt naar beneden "wat is er aan de hand" haar ogen kijken op maar slaan gelijk naar beneden "een vriendin van ons heeft geprobeert zelfmoort te plegen" zegt ze zacht bijna onverstaanbaar ik knik en kijk naar beneden "waarom?" "Ze heeft een rot leven gehad en ik denk dat ze het niet meer aankon" de tranen lopen over lians wangen ik loop naar de keuken en pak een stuk keuken papier. Dat geef ik aan lian ik probeer haar kalm te maken met woorden wat wel lukt "ik ga" zegt ze ze staat op en loopt nar de deur "let op haar alsjeblieft" zegt ze tegen mij dan stapt ze de deur uit en een klein limlachje kan eraf ik kijk naar boven let op haar  hoe bedoelt ze. Ik schrik op als ik iets hoor vallen ik ren zo snel mogelijk naar boven en kijk nar jill die op de grond aan het huilen is ik ga voor haar zitten en trek haar in een knuffel. Ik aai haar rustig over haar rug en ferluister lieve woordjes in haar oor wat haar duidelijk kalmeert "waarom doen mensen zo" vraagt ze zacht als ze opgehouden is met huilen "hoe bedoel je" "sanne werd mishandelt door haar vader sinds haar moeder en haar zusje zijn omgekomen bij een schietpartij" jill begint weer te snikken "ze heeft geen familie ze heeft ons"  geschokt kijk ik op. "Kom we gaan" zeg ik als ik opsta "waarheen" zegt jill ze kijkt me met waterige ogen aan "naar sanne" jill kijkt geschokt maar knikt dan "zoë moet ook mee" ik knik en samen lopen we richting zoë waar cassius waarschijnlijk ook zit te troosten