Between us /ft. B-Brave

hoofdstuk 50

EXTRA POV.
.
.
Samuel Leijten
.
.

Voozichtig ga ik op de stoel naast haar bed zitten, en pak voorzichtig haar hand vast. Ze voelt redelijk koud aan dus vouw ik mijn andere hand er ook omheen. Ze licht er vredig en lief uit. Ik kijk naar de deur die voorzichtig open gaat. Zoë komt naast me staan en pakt haar schouder vast "nooit gedacht hier voor jill te staan" zegt een zachte en schore stem van zoë. Ik kijk haar aan waarna ze zwak naar me lacht. "Ik ga eten halen wil je echt niks?" Ik schud mijn hoofd en richt e weer op jill. Een traan verlaat mijn ooghoek en ik kijk naar haar hand haar perfect zwart gelakte nagels "sam je maakt mijn bed nat" ik schrik op en kijk naar een kleine glimlach van jill ik sta gelijk op "hoe voel je je?" Geschokt kijk ik haar aan "beter dan jij denk ik" ik glimlach om haar reactie "je moet gaan slapen je hebt rust nodig" ze knikt en blijft me aan staren "wat is er?" "Kun je alsjeblieft bij me komen liggen dan" ik knik glimlachent en ga naast haar liggen vouw mijn armen om haar heen en zo vallen we bijde in slaap.

"Hmm" mijn ogen schieten open als ik een verpleegsted aan het bed zie staan "zou je uit het bed willen gaan" ik knik en haal voorzichtig mijn hand uit jill haar hand. Waardoor er een kreunend protest ondstaat uit jill haar mond "niet weg gaan" een schore schattige stem komt uit jills mond ik plaats een kus op haar voorhoofd "het mag niet lieverd je zuster is er" haar oogjes gaan langzaam open en die prachtige helder blauwe ogen zijn te zien. "Hallo ik ben emily stors je verpleegster" ze gaat rechtop zitten "jill rose blaak" zegt ze en bij rose kijkt ze mij aan. Ik wist dat ze een tweede naam had maar niet dat het rose was. Ik ga op een soel zitten en luister na wat de verpleegster te zeggen heeft. "Oke jill de dokters zijn aan het bespreken of je morgen of vandaag naar huis mag" ze knikt maar blijft haar vraent aankijken ze weet natuurlijk niet wat ze nu heeft "je moet wel veel rust houden en woensdag moet je nuchter zijn want je krijgt een klein onderzoek aangezien je bloeddruk te laag was/ ze knikt en haar ogen straen wanhoop en verdriet uit ze is angstig voor wat er gaat gebeuren. Angstig voor de uitslagen en de gevolgen. Ik pak haa hand als teken dat ik haar steun en haar wil helpen. Maar ik zou eigenlijk nu niet weten wat ik zou moeten doen. De vrouw tekent wat dingen af en loopt dan mijn kamer uit. "Het komt wel goed dat beloof ik je" ze knikt en sluit haar ogen voor een paar seconde "het zal wel zo zijn" ze glimlacht zwak en kijkt dan naar beneden en haar ogen sluiten weer
.
Jill blaak
.
Ik zie een zwarte schim in de deur staan. "Hallo wie ben je?" Zeg ik zacht en angstig. Ik pak mijn zakmes van mijn nachtkastje en kijk hoe de schim staat voorzichtig loop ik naar de schakelaar en klik hem aan mar de lichten blijven uit. "Wie ben je?!" Begin ik te schreeuwen hij beweegt niet en blijft gewoon doodstil staan. I, loop naar de deur en open hem dan helemaal. Ik begin te schreeuwen om hulp. Maar niemand hoort me de schim komt nu recht op me af gelopen en pakt mijn bijde polsen stevig vast ik steek het mes meerdere keren in zijn hand maar him geeft geen kick. Als ik ruik herken ik de geur van alcohol sterk. Uit het zwarte deel ontstaat het gezicht van mijn vader. Gillend word ik wakker de zuster pakt mijn handen vast en binnen 10 seconden staat sam ook naast mijn bed hij pakt met beide handenmijn gezicht vast enbegint me te liefkozen "jill kalm het is een droomh et is niet echt ik ben bijje e is niks aan de hand" ik begin kalm te worden en kijk in de ogen van sam de zuster kijkt hem verbaast aan en sam kijkt haar aan alsof het niks was. De zuster loopt weg en sam gaat op mijn bed zitten en houd mijn handen vast "samuel" hij humt en kijkt me dan vragent aan "sorry dat ik je dit allemaal aan doe" nit begrijpend staart hij me aan "hoezo aandoe" ik zit met onze vingers te spelen "nou alles eerst sanne en nu dit" hij glimlacht "weetje jill dat ik het over heb voor jou? Je doet me niks aan ik kies hier voor een leven vol geluk e ongeluk want zo is het leven en jill jij bent alles wat mij gelukkig maakt ook met de ongelukjes" ik glimlach en begin te blozen. Hij weet alijd zo goed alles te vertellen en alles zo goed op te vatten. Er word op de deur geklopt en er komt een gigantische bos bloemen naar binnen gebracht. "Jill blaak deze zijn voor jou wil je even tekenen alsjeblieft" verbaast kijk ik naar sam en teken dan het computertje ik pak het kaartje eruit enlees wat erop staat jill het spijt me van alles zou ik alsjeblieft aan je zijde mogen staan? Ik lach sarcasisch en laat samhet briefje zien het is duidelijk van mijn vader maar ik wil hem niet aan mijn zijde tenminste de eerste tijd niet.