Between us /ft. B-Brave

hoofdstuk 39

.
.
Samuel leijten
.
.

ik zie een vage schim binnenkomen en hoor daarna meisjes stemmen ik hoor zoë haar zachte stem, ik hoor lian haar arrogante stem en nog 2 andere stemmen die ik niet herken. Cassius komt samen met zoë de kamer binnen en de 3 andere meiden er achteraan ik herken de meisjes wel een is sanne het meisje in coma ze is snel herstelt en eerlijk? Verkeert ziet ze er nie uit ze zou echt een meisje voor dioni zijn blond lief en een vechter. Het andere meisje is nora ik ken haar niet goed heb haar ontmoed in het ziekenhuis niet de beste plek ik dacht dat sanne en nora familie waren maar nora is ook een vriendin hecht met het groepje. Jill zei dat nora de slimme was. Nu ik toch nadenk waar is jill ik kijk vragent naar zoë die nee naar me schud, oke teken genoeg jill wil nog niet praten wat opzich nogal begrijpelijk is ze vertelt me iets in vertrouwen en ik maak er misbruik of gebruik van. Ik sta op en loop naar sanne "hoi ik ben samuel" ze knikt en schud mijn hand "weet ik, ik ben sanne maar dat wist je al aangezien je mij wel zag en ik jou niet" ik knik en ga zitten, echt iets voor dioni pittig ook nog. De meiden kijken me vragent aan "wat is er?" Cass staat op "waar ga je heen" vraag ik "dit is jou gesprek niet de mijne" hij geeft zoë een kus en loopt naar boven. Wat is dit!? Een of ander spel? Vragent kijk ik rond en mijn blik stopt voor een moment bij lian die met opgetrokken wenkrouw naar me kijkt "wat is er nou?" Vraag ik zo kalm mogelijk "je hebt haar pijn gedaan" begint lian met een vals toontje "en we weten dat je spijt hebt" gaat nora verder. Wat is dit een of ander wolfpact zo van jij doet har pijn ik jou? Van de boze en wantrouwende blikken krijg ik de kriebels maar hou me sterk "maar als je spijt hebt waarom zit je da hier?" Vraagt sanne. Wat eigenlijk best wel een goede vraag is al lijkt het niet zo. "Geen idee" beantwoord ik de vraag van sanne waarop lian nee knikt met haar ogen dicht dan komt ze opeens voor me staan en hurkt neer "luister vriend" zoë pakt haar vast waardoor lian boos naar haar kijkt en zich weer op mij richt en me strak aankijkt "jill is een van mijn beste vriendinnen en ze is er kapot van weet je waarom?... omdat ze van je houd daarom dus sodemieter op nu en ga naar haar toe en wees lief en zeg sorry want dat verdient ze zeker wel vind je niet?" Ik knik en kijk naar de meiden "ga dan" zegt sanne ik knik en glimlach ik sta op en ren in speedy tempo naar mijn scooter waar ik op spring en ik zo snel mogelijk naar jill rij. Oke nu is het dus zover hoop het beste verwacht het slechtste. Ik open de deur met de sleutel onder de pot en nadat ik binnen ben sluit ik de deur. "Zoë ga weg alsjeblieft" hoor ik een vage schore stem in de woonkamer zeggen ik loop langzaam de kamer binnen en kijk naar het hoopje wat op de bank zit onder een deken de staart van haar langs de bank glijden. Haar lange prachtige bruine haar. Langzaam schuif ik naar haar toe en blijf ik op een afstand staan "jill, we moeten even praten" van schrik draait ze om en kijkt ze me aan met vele emoties in haar ogen woede,verdriet en meer "samuel je kunt beter gaan" ze zegt dit op een kille toon wat me een steek door mijn hart geeft op de een of andere manier ik schud mijn hoofd "sam ga nu!" "Nee jill ik wil met je praten en je hoeft alleen maar te luisteren" ze draait zich om en kijkt op een verwaarloosde manier vooruit. Het is verschrikkelijk haar zo te zien ik ga op de stoel naast haar zitten ze kijkt me niet aan "alsjeblieft jill" ze knikt "het spijt me echt, ik heb je pijn gedaan dat snap ik je familie betekent veel voor je en ze doen zo tegen je ik snap dat het je pijn doet hoe ik deed en he spijt me maar jill ik hou zoveel van je en het spijt me echt" een traan glijd langs haar wangen ik rkuip naar haar toe op mijn knien ga ik voor haar zitten en pak haar had vast "jill ik had dat niet moeten doen en ik zweer het je ik doe het niet weer" ze knikt en kijkt me aan ze drukt een kus op mijn mond waardoor ik iets omhoog veer en i haar optil en op mijn schoot neer leg ondertussen is onze kus veranderd in een passievolle zoenpartij haar zachte lippen op de mijne ik duw haar iets van minn lippen "jill die 5 dagen zonder jou waren een complete hell" ze glimlacht "doe me dit nooit meer aan" nogsteeds hoor ik pijn in haar stem