hoofdstuk 42

180 5 0
                                    

.

.

Jill Blaak

.

.

ik open langzaam mijn ogen en het licht wat door het raam schijnt komt recht door mijn ogen heen ik wrijf in mijn ogen en sluit ze dan weer. mijn hand verschuift naast me maar ik voel alleen de kreukels van het onder laken van mijn bed. verbaast kijk ik op en ga recht op zitten. en kijk recht voor me uit ik gaap en sta dan op ik doe een paar enkel sokjes aan en sta op trek mijn hempje iets naar beneden en loop dan de trap af voor de trap hangt een spiegel waar ik in kijk mij haar lijkt wel een bom ik loop de trap af en knijp mijn ogen als spleetjes aangezien ik net 2 sec uit bed ben het het liefst nog een uur lig ofzo ik kom de kamer in en op de een of andere manier ruik ik sinaasappel sap. Ik ren op een nogal rare mnier naar de keuken en zie samuel achter het fornuis staan en hij ziet me niet. Ik ga zo zacht mogelijk op de stoel aan de eettafel zitten die compleet gedekt is met broodjes beleg en verse jus d'orange het ziet er heerlijk uit uit puur geluk laat ikeen klein glimlachje uit mijn mond komen. Ik ben op dit moment het gelukkiste meisje op aarde gewoon nergens aan denken alleen aan dit momentq hier nu "goedemorgen" ik glimlach naar sam die ik begroet hij draait om en loopt naar me toe ik geef hem een kus "waar is dit voor ik heb niks speciaals gedaan" hij glimlacht en zet een kop thee voor mijn bord en gaat zitten aan de andere kant. Het is fijn dat ik hem nu recht in zn ogen aan kan kijken. Ik vraag me af hoelang hij eigenlijk al wakker is? Want die broodjes duren een kwartier de eitjes ook het sam ligt aan hoe sterk je bent laten we zeggen zon uurtje half uur shittt! Geschokt kijk ik op de klok 10:17 opgelucht haal ik adem "wat is der?" "Ik heb een curses vanmiddag" hij vormt een o met zijn mond wat er best schattig uit ziet "hoelaat" "half 1 geloof ik curses spaans met nora" hij knikt verder stelt hij geen vragen en pakt een broodje ik zie de slaap nog in zijn ogen en kijk dn naar het ontbijt ik weet namelijk niet waar ik moet beginnen.

"Moet ik je echt niet brengen?" Ik schut mijn hooft en geef hem een kus "oke dan ga ik naar de jongens ik knik en geef hem een laatste kus "veel plezier" ik zwaai naar hem als hij weg rijd in zijn auto. Ik zie hem de straat uit rijden en gooi de deur dicht ik ren ls een gek nar boven om mijn kleding aan te treken en naar nora te racen binnen 10 minuten ben ik klaar iets slordiger dan gehoopt maar toch redelijk goed ik pak mijn vespa en rij naar nora die al staat te wachten "goedemiddag slaapkop" ik schut mijn hooft "mijn lieve vriendje had ontbijt gemaakt en hij kon niet weg komen" ze knikt en lacht "je zoumaar bijna jarig zijn" ik kijk nora boos aan ik word volgende week 18 zon mijlpaal hebben mensen het over moet je groots vieren al denk kk er anders over ik hpu niet zo van slingers en opas en omas die opeens langs komen en je eigenlijk een half jaar niet hebt gexien en ooms en tantes waar je je eerst aan moet oorstellen. Al mijn vrienden vragen zich af waarom ik het klein wil houden nou omdat ik liever een avondje ga stappen dan thuis taart eten.

Between us /ft. B-BraveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu