Between us /ft. B-Brave

hoofdstuk 61

.
.
Jill Blaak
.
.

"Zoë sorry ik ga naar huis ik voel me niet zo goed" ik glimlach kort en draai me weg van een verbaasde zoë "ik kom straks wel even langs" ik knik en loop dan bachstage weg ik trek de hoedie van mijn vest over mijn hooft en loop het terein af richting de bushalte "jill" hoor ik iemand achter me roepen dioni komt op me afgerent "wat is er" ik knuffel hem heel even "ik ga naar huis heen" hij kijkt me verbaast aan "waarom?" Ik haal mijn schouders op "voel me niet zo goed" hij knikt. Ik zie uit de verte mijn bus al aankomen "komt door samuel he?" Ik knik zacht "mede ik kan niet zo met hem gaan praten na anderhalfe maand gemengde gevoelens en nu nogsteeds" hij knikt en kijkt me met een liev glimlach aan de bus stopt voor de halte "doei" zeg ik zacht en loop de bus in. Ik pak mijn ov-kaart en scan die af ik ga rustig zitten en kijk naar het bord ik moet 5 haltes zitten ik sluit mijn ogen kort en ik heb nu pas door wat ik net tegen samuel zei waarom? Ik vouw mijn hoofd in mijn handen en blijf een aantal minuten zo zitten. Ik voel mijn mobiel trillen in mijn zak ik pak hem eruit en zie anoniem op mijn beeld staan ik neem op "jill blaak?" "Jill lieverd" ik glimlah kort "hoi papa hoe is het daar?" "Geweldig jill je had het hier prachtig gevonden al de instrumenten de inrichting" "waneer mag je naar huis?" "Nog even niet ik wil geen terugval ik ben zo blij dat ik je even kan bellen" ik kijk uit het raam naar de huizen die voorbij vliegen. Ik denk even aan de tijden hoe het was voor ik ziek werd "pap ik zit in de bus" "ik wou je gewoon een aantal dingen vertellen" ik zucht een keer in en wacht op wat hij me wilde vertellen. "Jill ik weet dat ik je zo verschrikkelijk veel pijn heb gedaan daar wil ik nu even sorry voor zeggen en ik zou je willen vrage om over 2 week hier te komen zodat we even kunnen praten" ik knik zachtjes natuurlijk heb ik door dat hij dit niet weet ik staar een beetje voor me uit alsof ik de vraag niet hoorde natuurlijk hoorde ik het wel maar ik moet hier gewoon even over na denken "papa mag ik daar even over na denken "natuurlijk schat het komt ook heel onverwacht ik bel je over 2 dagen weer want we mogen niet teveel belen" "goed pap" ik weet dat hij ook doorheeft dat ik hem op afstand wil houden. Ik vind het niet gek. Ik zit nu met zoveel dingen in mijn hoofd en ik moet echt proberen alles een plek te gaan geven maar ik heb er gewoon even tijd voor nodig. "Dan spreek ik je maandag" "is goed meid hou je goed" "doei" ik hang op en kijk dan voor een paar seconden naar mijn telefoon en stop hem dan weer inmijn broekzak zal dit allemaal nog normaal worden?