Between us /ft. B-Brave

hoofdstuk 49

.
.
Samuel leijten
.
.

Ik zit te wachten ineen stoel ik zit hier nu al ongeveer een uur op iemand te wachten die me kan vertelen wat er met jill gebeurt is. Ik kijk nu voor de zoveelste keer op mijn mobiel hoe laat het is "sam drink wat alsjeblieft" ik schud mijn hoofd en kijk in de rood doorlopen ogen van zoë. Ze komt naast me zitten en pakt mimn hand vast. Ik glimlach zwak naar haar "waarom duurt het zo lang" ik haal mijn schouders op. Ik heb amper wat gezecht "het zou een keer fout gaan, ze houd het al zo lang vol" een traan glijd weer langs haar gezicht zoë heeft somige mensen al op de hoogte gestelt aangezien het als een lopend vuurtje gaat dat jill in een ambulance wagen werd gelecht. Ik heb nog niet de moeite gednn om de berichten te bekijken "zoë" mijn hoofd verplaatst zich langzaam naar de plek waar de stem vandaan komt ik zie lian aan het eind van de gang staan. Ze komt naar ons toe gerent ze pakt zoë vast en knuffelt haar stevig "sam" ik kijk naar lian die zoë voorzichtig los laat "gaat het nog" ik schud mijn hoofd en vouw mijn handen rond mijn gezicht. En veeg de tranen uit mijn ogen. "Hij zegt amper wat" zegt zoë met een trillende stem "godver net een dag voor haar verjaardag stel ze viert haar verjaardag hier" zoë haalt haar schouders op als antwoord op lian "ze moet nu gewoon beter worden" zegt zoë. ik ben op een of andere manier gewoon verdooft. het enige waar ik nu aan kan denken is mezelf in controle houden. om niet te in huilen uit te barsten om me niet rampzalig te voelen want het gaat nu gewoon om jill om haar gezondheid en hoe dit verder gaat. "sam" ik veeg een traan uit mijn ooghoek en kijk naar zoë die me wanhopig aankijkt "het komt goed" ik knik en kijk naar beneden. "voor jill rose blaak?" ik sta op en loop naar de balie toe "familie?" ik schud mijn hoofd zoë komt naast me staan. "haar familie heeft niet de mogelijkheid om te komen" de vrouw achter de balie knikt en typt wat dingen in. zoë pakt mijn arm aan de ene kant en lian komt aan de andere kant naast me staan en pakt voorzichtig mijn hand vast. ik heb lian de laatste tijd best wel goed leren kennen. een traan verlaat mijn ooghoek door de stress ven het laatste uur waarin er zoveel is gebeurt in 1 keer. "de dokter komt eraan voor jullie" ik knik zacht en stap rustig weg ij de balie. "sam doe kalm alsjeblieft"ik heb nu pas door dat ik heel erg aan het trillen ben. "jill rose blaak?"ik knik en sta weer op een man met een lange witte jas en een stethoscoop om zijn hals. "jill is stabiel ze slaapt en ze zal haar rust nodig hebben" ik knik en kijk hem vragent aan "ze had een paniek aanval geleid met een te lage bloed druk we zijn ook bang dat we toch wat onderzoeken moeten doen aangezien haar verleden" ik knik op een verdoofde manier. "er mag iemand bij maar ik zou haar genoeg rust geven" ik knik "waneer zullen de onderzoeken plaats vinden?" vraagt zoë met veel verdriet en een sprankje hoop in haar stem. hij kijkt in een boekje "aanstaande woensdag om 11 uur zal de eerste zijn" geschokt knijpt lian in mijn hand "dus er is geen mogelijkheid dat ze morgen naar huis kan" hij kijkt in het boekje en knikt "ik zal het overleggen maar met genoeg rust vandaag en vanacht zou hetwel mogelijk zijn" zoë knikt en geeft een kneepje in mijn arm en laat me langzaam los "ga maar vast" lian laat me ook los en ik begin in een snelle pas naar haar kamer te lopen. Achter me hoor ik zoë nog wat dingen bespreken. Ik loop haar kamer binnen er glijd een traan van mijn gezicht maar een kleine glimlach komt eraf.