(Zawgyi)
"သတင္းေကာင္းပဲစြဲမက္ ၊ မင္းနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ေက်ာက္ကပ္အလွဴရွင္ကိုေတြ႕ၿပီ"
ဖုန္းထဲမွ ကိုစိုးစကားေၾကာင့္စြဲမက္ရင္ထဲ အေပ်ာ္လႈိင္းေလးေတြ လႈပ္ခက္လာေတာ့ မ်က္နွာဖက္အၿပံဳးမ်ားေဝဆာေနေလသည္။
ီ
လက္ထဲမွဖုန္းေလးအားက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ကာ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္လို႔။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေတြ႕ၿပီ။
သူအဆင္ေျပေတာ့မည္။
"ကြၽန္ေတာ္တကယ္အစာထိုးလို႔အဆင္ေျပၿပီလား"
"တကယ္ေပါ့ကြာ ၊ သူ႔ဘက္က အားလံုးအဆင္ေျပတယ္ ၊ မင္းသာခြဲစိတ္မဲ့ရက္ကိုသတ္မွတ္လိုက္ေတာ့"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေရျပင္နဲ႔ညႇိၿပီး ခြဲစိတ္ဖို႔ကိုေဆြးေနြးၾကည့္ပါ့မယ္"
ဖုန္းခ်ၿပီးသည့္ေနာက္စြဲမက္မ်က္နွာထက္စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ား အမ်ားအျပားေပၚေပါက္လာသည္။ ဖုန္းကိုက်စ္ေနေအာင္ကိုင္ထားၿပီးေမြ့ရာေပၚပက္လက္ေလးလွဲေနမိ၏။
အလွဴရွင္ရွိေနၿပီမို႔ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာသူလူေကာင္းတစ္ေယာက္ျပန္ျဖစ္ေတာ့မည္။ ဒါကဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းသာစရာေကာင္းလိုက္သလဲ။
အခိ်န္က ညေန၃နာရီပဲရွိေသးတာမို႔ ေရျပင္ျပန္လာဖို႔ကေစာေသးသည္။ ဟင္းေတြကလည္းခ်က္ၿပီးျပဳတ္ၿပီးသားမို႔ ေနြးၿပီးစားရံုသာ။
အိပ္မယ္ႀကံေတာ့လည္း စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္မအိပ္နိုင္ေတာ့ပါ။ ေမြ့ရာေပၚမွာဟိုလွည့္သည္လွည့္လုပ္ေနရင္း အခ်ိန္ကုန္ေနမိသည္။
"အလွဴရွင္ေတြ႕ၿပီေရျပင္"
အိမ္ျပန္လာရံုရွိေသး စိတ္လႈပ္ရွားၿပီးေျပာလိုက္သည့္ စြဲမက္စကားေၾကာင့္ ေရျပင္က တအံ့တၾသ။
ဖိနပ္ခြၽတ္ေန႐ံုရွိေသးသူ႔စကားေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းကို ၿပံဳးကာေပြ႕ဖက္လာ၏။
ပခံုးေပၚေခါင္းတင္ကာ ဆံပင္ေလးကိုနမ္းရႈိက္ရင္း နွစ္ေယာက္အတူတူၿပံဳးမိသည္။
"ကိုစုိး ဆက္သြယ္ၿပီလား"
"အင္း ငါ့ကိုဖုန္းဆက္တယ္ ၊ အဆင္ေျပမဲ့ရက္ကိုလာခြဲစိတ္မရံုေလးတင္ပဲတဲ့"
