(Zawgyi)
ေရခဲေသတၲာထဲက ဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အေအးဗူးဆိုလို႔ ကိုလာသာရိွတာမို႔ ႏွစ္ဗူးေလာက္ထုတ္ၿပီး ဧၫ့္ခန္းထဲထြက္လာခဲ့သည္။
laguage ကိုေဘးနားခ်ၿပီး ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနသၫ့္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔အိမ္ကိုစူးစမ္းေနတုန္း။
"ေရာ့ ေသာက္"
ကိုလာဗူးကိုေမာ့ၾကၫ့္လာၿပီး သြားၿဖဲျပံဳးျပသၫ့္သေကာင့္သားေလးေၾကာင့္စြဲမက္သက္ျပင္းသာခ်မိသည္။
ဘယ္လိုမ်ားေရာက္လာတာလဲမသိ။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆိုဖာေလးမွာထိုကာ လက္ထဲကတစ္ဗူးကိုေဖာက္ေသာက္လိုက္သည္။ကိုလာေအးေအးကလည္ေခ်ာင္ထဲစီးဝင္သြားတာမို႔ မ်က္ႏွာမဲ့လိုက္မိ၏။
"ေျပာ ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ"
"ေတာ္တယ္မလား"
"ငါNorwayမွာရိွတယ္လို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာပါဘူး၊ အဆက္အသြယ္လဲမလုပ္ဘဲနဲ႔"
စြဲမက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွမဆက္သြယ္ခဲ့ပါ။ ဦးေလးႏွင့္ႀကီးႀကီးကိုေတာင္ မေျပာ။ အဆင္ေျပတဲ့ေန နရာကိုသြားမွာမို႔ မစိုးရိမ္ဖို႔သာေျပာခဲ့တာ။
မြန္မြန္တို႔လည္းမသိပါဘူး။
"စြဲမက္ မင္းတအားအသည္းမာတယ္"
ခပ္ေကာက္ေကာက္ဆံပင္ေလးကိုဖြၿပီး ကိုလာကိုဗူးကို လႈပ္ေနေသး။ စြဲမက္သက္ျပင္းခ်မိ၏။
"စြမ္းရည္ ၊ ငါအတိတ္ကို ျပန္သတိမရခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ငါလက္ရိွအတိုင္းေလးပဲေနခ်င္ေတာ့တယ္၊စိတ္ညစ္စရာေတြ ျပန္မေတြးခ်င္ဘူး"
"ငါအခုလာတာမင္းအတြက္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္လို႔လားစြဲမက္ "
သူ႔ကိုစိုက္ၾကၫ့္ကာေမးလာသၫ့္စြမ္းရည္ေၾကာင့္စြဲမက္ အၾကၫ့္လႊဲမိသည္။ ဆိုဖာကို မွီထိုင္ကာကိုလာဗူးကိုလာဗူးကိုအာရံုစိုက္ေတာ့စြမ္းရည္ဆီက သက္ျပင္းခ်သံၾကားရ၏။
"ငါမင္းကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္သတိရေနလဲသိလားစြဲမက္၊ ငါတို႔ကေျပးၾကည့္မွ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္တည္းရွိတာ က်စ္!! ထားေတာ့ မင္းသူ႔ေၾကာင့္ထြက္သြာခ်င္တယ္ဆိုလဲ ငါ့ကိုေတာ့ေျပာသင့္တယ္မလား ၊ မင္းေပ်ာက္သြားလို႔ငါ့မွာ ဘယ္ေလာက္ျပာယာခက္ခဲ့လဲသိလား"
