Possessive You (Enhypen Series #2)

08

viii.

Pinagtatawanan ako ng lahat nang pumasok ako sa gate ng Enhyfun, with those judging looking eyes directly at me I frowned. Kailangan ko na bang masanay? These people are rich, and I am the only one who's being left out.

Pumasok ako sa room saka naupo, lumapit sa akin sina Shaira kasama ang dalawa niyang kaibigan na may malaking ngiti ag naupo sa may table ko.

"So, kamusta ang pagiging you know...loser?"

"Shai huwag ka namang ganyan, baka mamaya dumating ang superhero niya at ikaw pa ang maging masama."

Hindi ko sila pinansin at nagpatuloy nalang sa pag upo sa pwesto ko. It's something na kinasanayan ko, and while everyone is laughing at me the bell suddenly rang.

Pumasok ang teacher namin saka ako tinitigan ng masama, I gulped.

"You know the rules when it comes to Enhyfun! There will be no part- timing! Idadala niyo ba sa kahihiyan ang school natin?!" galit niyang sambit.

Hindi ako nagreact, working as a part- timer for me is fine. Nagpaalam na ako patungkol sa bagay na iyon dahil alam kong mapapagalitan ako if ever man na dumating ang puntong ganito.

"May kumakalat ngayon na video sa buong campus na nagpa-part time ang isa sa mga estudyante ko. Do you even think na maaaring kumalat ito sa ibang school at pandirihan tayo?!"

I accidentally rolled my eyes, kaya agad kong inayos yon habang kinukusot ang mata na wari'y napuwing lamang. Nag iinit na ang dugo ng teacher namin sa akin, ramdam ko iyon.

"Poor Karen Sebastian, she's being scolded indirectly. Alam na ng school na sobrang poor mo, hindi kaba nahihiya?" Shaira asked.

Umiling ako, "Anong nakakahiya sa pagiging mahirap? Proud pa nga ako e, mahirap man ako atleast may utak. Do you think makakapasok ka sa enhyfun if ever na mahirap ka? Hindi, pagbabalance lang ng debit credit hindi mo kaya." I fight back.

Nagsasawa na din ako sa mga pang aapi nila, but the more I fight back, the more I suffer.

"Kainin mo yan! Do you think na ililigtas ka ng mga enha boys? You should know your place! And I'll make sure that you'll regret what you did to me!" aniya at umalis.

She grabbed me palabas ng room at pinakain sa akin ang dalawang crumpled paper. She even slapped me kaya bahagya akong natawa, she's bullying me just because she's rich. Mga spoiled nga naman.

Inayos ko ang sarili ko saka nagpunta ng banyo, naghilamos ako at huminga ng malalim. Everything will be fine.

Paglabas ko ay syang pagdaan ni Jay, nagkatinginan kaming dalawa at agad akong nag iwas ng tingin. Isinara ko ang pinto saka na nilagpasan siya,

"Sandali." he said. Napatigil ako sa paglalakad saka tumingin sakaniya, he licked his lips bago nagsalita. "I know what happened earlier--"

I cut him off, "Ayos lang, you do not have any businessess with me so..." kibit balikat ko.

I can see that he's pitying me. I chuckled, "Ano ba, huwag mo akong tignan ng ganiyan-"

I was shocked when he suddenly hugged me, my body froze. Hindi agad ako nakareact dahil sa gulat,

"I'll do something." aniya.

The next day was scary, masasama na ang mga binibigay na tingin sa akin ng mga estudyante dito. Some of them even curses habang paparating ako, agad ko namang iniangat ang bag ni Jay na pinapadala noong kasambahay nila.

"Heto." sabay abot ko.

Tinignan niya ako saka ngumiti, "Thanks."

The video was deleted thanks to Jay, and para makabawi ako at mabayaran siya, I'll be his personal alalay for three months. Ayoko pa noong una, since everything is legal naman dahil nagpaalam akong magta-trabaho, but Shaira's parents are stockholders here in Enhyfun.

Jay said that he will make sure na hindi na ulit ako mahuhuli, if I'll do his favor. And this is his favor.

"Bibili ka? Pabili din ako ng dalawang sandwich, saka isang soda." aniya.

"Oh? Ako rin! Pabili!" sambit ni William. "Isang mint choco ice cream!"  aniya.

Nag angalan naman ang mga kasama niya, they seems like they hate mint choco, but it's good tho.

Inilista kona sa cellphone ko ang mga bibilhin at pumila sa canteen. Dalawang malalaking plastic bag ang bitbit ko habang pabalik na sa cafeteria kung saan sila kumakain. Yes, hiwalay ang cafeteria sa canteen dito. And the canteen was almost like a grocery store, parang 7-11.

"Need some hands?" napatingin ako kay Benjamin, tumango ako at ibinigay sakanya ang pinakamabigat na plastic, nauna na rin akong naglakad sakaniya but he's just stuck there kung saan ko siya iniwan.

"May problema ba?" I asked.

"Hindi ko mabuhat, mabigat." aniya. "I asked if you need some hands, kaya ibibigay ko yung isa kong kamay, tig isa tayo ng hawakan." aniya.

Kumunot ang noo ko, ano daw? Then I heard Jake laughed, pinagtulungan nilang buhatin ang isang plastik. Tawang tawa parin si Jake at ikinuwento niya iyon kina Ethan, Jay, Ni-Ki, at William.

"I think you should go back to your work out bro." ani Jake kay Benjamin.

Kumain sila habang nagkukwentuhan kaya nagpaalam na akong aalis na, pinigilan nila ako and asked if they can asked something.

"Ano kasi..." ani Ethan. "What if you hate a man, then the man you hate wants to court you, anong reaction mo?" He asked.

My eyebrows met, "If I were Yvette, I'll be disgust." sabi ko. "I hate you nga diba? Bakit mo ako liligawan? Nahihibang kana ba?"

"Hindi ba totoo ang the more you hate, the more you love?" tanong niya pabalik, nagsitanguan naman ang mga kasama niya.

Umiling ako, "Sa libro lang nag e-exist ang bagay na iyon, if that person answered yes, pero hate ka niya talaga, hindi kayo magtatagal."

Napaisip tuloy siya, pinagtawanan siya ni William, "Desperado!"

"Teka...paano mo nalaman na si Yvette?"

"Kalat sa buong school, hello?" irap ko. "Saka if you want to get her, be the man she wants, be her standard."

I thought they are already dating? Nasa getting to know each other stage palang ba sila? Ethan should really know more about courtship.

"You want my help? I can spare time to teach you then." ngiti ko dito.

Umubo ng malakas si Jay na nasa tabi ko kaya agad siyang inabutan ng tubig ni William, "Tinapay na nga lang ang kinakain mo, mabubulunan kapa!" aniya.

Tumayo ako at nagpaalam na, mainit na ang mga mata ng mga taong nasa paligid namin at parang anomang oras na hindi pa ako umalis sa mesang ito, ay mapapatay nila ako.

"I gotta go, I might get killed in an instant kapag di pa ako umalis. Nasa heartthrob table yata ako, naligaw." tawa ko.

I waved my hand to them for a goodbye, lumabas na ako ng campus saka na naglakad pauwi. I sighed as I realized na di pa pala uwian. Agad akong pumasok sa classroom at yumuko sa mesa na hingal na hingal. Masyado yata akong lutang ngayong araw, to the point na akala ko ay uwian na.

We studied numbers again, since nasa accounting ako ay hindi mawawala iyon. Sinulyapan ko si Shaira na halos sabunutan na ang sarili dahil hind makuha kuha ang lesson, I wanna approach her and teach her but I'm sure ay ipapahiya niya nanaman ako.

I was the highest sa quiz, at dahil doon ay iniirapan nanaman ako ng mga kaklase ko. They don't want me, and they hate me. At mas lalong ayaw nila sa aking ngayong napalapit ako sa mga enha boys.

This is a new normal for me, I am Jay's personal alalay for three months because of a reason, and people are starting to avoid physically bullying me. Takot nalang nila kay Jay, it's a win-win situation I think. And I hope, I won't regret this decision I made.