Secret Series 3: Loving, HIM [R-18] ON-GOING

SECRET 21

**medyo bastos**

(ABEE)

"Okay ka lang ba?" tanong sa akin ni Manager Josh, pagkatapos ay inabutan ako nito ng tissue. Mabilis ko iyong kinuha at pinusan ang aking bibig.

Sumenyas na lang ako kay Manager na okay lang ako, tumango lang naman ito saka muling ibinalik ang tingin sa harapan.

"Isang masigabaong palakpakan naman ulit diyan bilang pasasalamat natin" sabi ng MC.

Nang magsipalakpakan naman ang mga kasalo sa event na ito ay nakipalakpak na din ako.

Nakakaloka naman talaga, sumama ako dito sa Batangas para takbuhan siya at makapag-isip naman ng panadalian pero kita mo nga naman, nandito din ang kolokoy.

"Magandang araw po sa inyong lahat, paumanhin at naistorbo ko pa ang event" panimula ni Jonas na nasa stage na ngayon para magsalita.

"Naku, It's our pleasure Chef to have you today" sabi naman agad ng MC.

"Thank you. Wala naman akong masyadong sasabihin, I just want to say that it's our pleasure to served all of you here and I hope that this event that we organized helps you a lot. Once again thank you for your warm welcome and please enjoy your meal" sabi nito bago bahagyang yumuko sa mga tao.

Nang mag-angat ito ng tingin ay diretso na sa akin ang kanyang tingin. Hindi ko alam pero biglang nagtayuan ang mga balahibo ko nang magtama na ang mga mata namin. Hindi ko maintindihan kung ano ang nakita kong emosyon sa mga mata niya. I can see anger but at the same time...... longing? Am I seeing it right? Bakit bigla na lang kumabog ng mabilis ang puso ko?

"CR lang po ako Manager" mabilis kong paalam kay Manager Josh, hindi ko na nahintay na magsalita ito dahil mabilis kong kinuha ang aking bag at tumayo para pumunta sa CR.

Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa sobrang bilis ng tibok nito. Habang mabilis na naglalakad patungo sa banyo ay sinusubukan ko ding pakalmahin ang sarili ko.

Nang malapit na ako sa banyo ng mga babae ay napabuntong hininga na lang ako dahil may pila sa labas, maluwang naman ang banyo na iyon may walong cubicle, dahil na din siguro sa dami ng bisita at lunch time na din naman kaya maraming nagbabanyo.

Wala akong choice kung hindi ang lumiko pakanan, dahil sa hallway papunta sa garden ng hotel ay may CR din, doon na lang ako magbabanyo, para din hindi ako makita ni Jo—

"SHI—ummpp" nilukob ng takot ang buong katawan ko ng may biglang humigit sa akin at walang kahirap-hirap akong binuhat at ipinasok sa banyo na pang PWD.

I want to scream so bad ngunit ng makita ko kung sino ang may hawak sa akin mula sa repleksyon naming dalawa sa salamin ay bigla na lang akong naiyak.

Hindi ko alam kung bakit iyong takot ko kanina na akala ko may masamang mangyayari sa akin at sa higpit ng pagkakayakap nito sa akin mula sa likuran ay nagpaluha sa akin. Ang takot ko kanina at ang seguridad na nararamdaman ko sa bisig niya ay naghalo na.

"Shh, I'm sorry. I'm sorry. Hindi ko sinasadyang takutin ka." paulit-ulit na bulong nito sa aking tainga.

Hindi ko alam kung anong gagawain ko, hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi ko man lang mahawi ang mga braso nitong naka palibot sa akin.

Nakatingin lang ako sa saming dalawa gamit ang salamin. Kahit malabo na ang aking paningin, malinaw at malinaw naman sa akin kung bakit ako umiiyak ngayon.

Ngayon lang, ngayon ko lang napagtanto na miss na miss ko na pala siya. Iyong pagtitiis ko ng ilang araw, pagpipigil ko para i-text o tawagan man lang sya, ngayon luminaw sa akin ang lahat.

Ilang minutong katahimikan ang bumalot sa amin sa banyo. Hikbi ko lang ang maririg sa loob at ang paulit-ulit na pagsambit nito na miss na miss na niya ako.

Hinawakan ako nito sa aking braso at marahang iniharap sa kanya.

I look at him with tears in my eyes, kainis ayaw pa tumigil ng luha ko.

"Tahan na" marahang sabi nito saka pinunasan ang mga luha ko.

"Alam mo, galit ako." sabi nito pero sa pinaka malumanay nitong boses.

"Hindi ka mang lang nagpaalam na aalis ka, hindi ka man lang nagsabi kung saan ka pupunta. Alam mo bang alalang-alala kami sayo" sambit nito saka naman inayos ang buhok ko.

Hindi ako nakapagsalita, tinitignan ko lang siyang titig na titig din sa akin.

Tumingin pa ito sa gilid at bahagyang tumawa na parang nakakaloko.

"Galit ako, sobrang alalang-alala ako sayo, hanap ako ng hanap tapos ang madadatnan ko, kumakain ka ng breakfast kasama ang isang lalaki na halatang-halata naman na hindi lang kaibigan o empleyedo ang tingin sayo." sabi nito na may panggigigil talaga. I can see the protruding veins on his hand and on how he clenches his teeth.

Dahil sa sinabi niyang iyon, hindi ko napigilang umangat ang kaliwang kilay ko.

Naiintindihan kong galit siya dahil wala akong pasabi na aalis at kung saan pupunta.

"Galit ako, dahil hindi ka man lang nagsabi kung saan ka pupunta, kailangan ka pang ipahanap para matunton namin kung nasaan ka kasi nga nag-aalala kami. Maiintindihan naman namin, basta sana nagsabi ka lang" sabi nito bago nag-iwas ng tingin sa akin saka tinignan ang sariling repleksyon sa salamin.

Kitang-kita kong pigil na pigil ang galit niya. Hindi na lang ako nagsalita, dahil bakit ganon? Galit siya pero ang gwapo gwapo pa din?

Ilang beses itong huminga ng malalim bago ulit humarap sa akin.

"I'm sorry." mahinang sabi nito bago ako mahigpit na niyakap.

Wala akong nasabi, nablangko na lang ang utak ko, kaya naman ipinikit ko na lang ang aking mga mata at dinama ang mainit na yakap nito.

Hindi pa rin ako nag mumulat hanggang sa bumitaw ito sa kanyang pagkakayakap sa akin. Nagulat na lang ako ng may malambot ng labi ang nakalapat sa aking labi.

Ang pagkabog ng aking dibdib ay lalo pang bumilis. I can't help but cry, kasi miss na miss ko siya.

Hinapit ako nito sa aking beywang at mas lalong pinalalim ang halik. Dinama ko ang mainit at mapusok nitong halik. Tinugon ko ito ng walang pag-aalinlangan, upang sa pamamagitan man lang ng halik maipadama kong miss na miss ko siya kahit hindi na magmumula sa aking bibig.

He slowly lifts me up then place me on the bathroom sink. He spread my legs then settled in between.

I wrap my arms around his neck then pull him closer to me. Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata ng maramdaman ko ang buhay na buhay at matigas na tumutusok sa pagitan ng aking mga hita.

His tongue seeks for entry and I gladly welcome it. He explored my mouth, arousing my whole damn body. His kisses are intoxicating; all I can do is return it with the same intensity.

"I miss you so bad" he sexily whispered on my ear before his lips went down to my neck and stayed there for a little.

His hand from my waist travelled to my back, slowly caressing it. It made my whold body shiver in excitement. His touch is the only thing; I can feel this way.

"Gustong-gusto kitang hawakan at halikan, hindi ako nag fu-function ng maayos Abee, simula ng hindi kita mahagilap" mahinang usal nito habang inuumpisang ibaba ang aking dress mula sa aking balikat.

Bigla kong naimulat ang aking mga mata ng maramdaman ang mainit na haplos nito sa aking balikat. Napahinto din ito at tinignan ako ng may pagtataka.

"What's wrong?" tanong nito. Hindi ako sumagot bagkos ay tumingin lamang ako sa may pinto ng banyo.

He suddenly hugged me again as he wishpered that he locked it.

Mabilis pa sa kidlat na nagpatuloy ito sa pagbaba ng aking dress. Gusto ko siyang pigilan dahil nasa pampubliko kaming lugar, mamaya bigla na lang may kumatok at kailangan gumamit ng PWD na banyo. Nakakahiya naman, lalabas kaming dalawa dito na parang naglaro lang ng jack n' poy.