Akşam Yıldızı

1. Bölüm

Eveeet, Ada'nın güncellenen ilk bölümüyle yeniden karşısınızdayım. Ancak devamı için Beni Sen İnandır'ın bitmesini bekleyeceğiz. Şimdilik yeni karakterlerimizle tanışabilelim diye ilk bölümü hızlıca paylaşıyorum. Keyifli okumalar dilerim🖤

Bölüm şarkısı: Bon Jovi - It's My Life

Serin bir ilkbahar akşamıydı. Yaz yaklaşırken ısınan hava gündüzleri kendini iyiden iyiye hissettirse de güneş gökyüzünden çekilmeye karar verdiğinde ortalık serinliyordu. Ada, kliniğindeki son muayeneyi bitirdikten hemen sonra batan güneşi fark etti. Klinikteki odasının camından büyük bir ateş topuna benzeyen ve maviye çalan koyu gri bulutlar arasından sessizce kayıp giden güneşi gülümseyerek izlerken telefonunun çaldığını fark etti. "Alo!" diyerek yanıtladı telefonu genç kadın. Arayan çok sevdiği ağabeyi Bulut'tu.

"Kızılcık," dedi heyecanla karşıdaki ses. "Neredesin?" Kızıl ve upuzun saçları yüzünden ağabeyi yıllardır genç kadına böyle seslenirdi.

"İşyerindeyim," diyerek ağabeyinin sorusunu yanıtladı Ada ve kısa bir sohbetten sonra telefonu kapattı. İşten çıkınca önce ağabeyi ile yemek yiyecekti. Sonra da onun Cihangir'deki dairesinde kalacaktı. Ada, kendisine ait bir evi olmasına rağmen haftada bir iki günü ağabeyinde kalmayı ve onunla zaman geçirmeyi severdi. Bulut Saruhan fazlasıyla eğlenceli bir adamdı. Onun yanında olmaktan aldığı keyfi çok az yerde hissederdi Ada. Bu yüzden kliniği Kadıköy'de olsa da aradaki mesafelere ve trafiğe rağmen hiç üşenmez, motoruna atladığı gibi kendisini Cihangir'de buluverirdi. Kişiye kendisini iyi hissettiren şeylerin peşine düşerken üşenmemesi gerektiğine inanıyordu, hem üşenen insanlardan da pek hoşlanmazdı.

Genç kadının kendisine ait bir veteriner kliniği vardı. Henüz kliniğini açalı birkaç ay olmasına rağmen işleri beklediğinden iyi gidiyordu. Hem işlerinin iyi gidişinin hem de çocukluk hayalini gerçekleştirmiş olmanın mutluluğunu açık mavi gözlerinin parlamasından anlamak mümkündü. İşlerinin iyi gidiyor oluşu maddi anlamda onu daha rahat günlerin beklediğinin habercisiydi.

"Ben çıkıyorum Yıldız," dedi sekreterine. "Acil bir şey olursa ararsın."

"Tamam, Ada Hanım," diyerek Ada'ya cevap verdi Yıldız. "Bu arada sizi bugün beş defa anneniz Sema Hanım aradı, sizin kendisini aramanızı bekliyor."

Ada sıkıntılı bir nefes verirken bir yandan da annesinin kendisinden ne istiyor olabileceğini düşünüyordu. "Tamam, ben onunla konuşurum," diyerek klinikten ayrıldı. Yıldız'ın söyledikleri canını epey sıkmıştı zira annesi Ada'ya ne zaman ısrarla ulaşmaya çalışsa Ada kendisini istemediği olaylar zinciri içerisinde buluyordu. Sema Hanım Ada'nın canını sıkmak ve onun karakterine uymayan ne varsa ona yaptırmak için ant içmiş gibiydi.

Annesiyle tuhaf bir ilişkisi vardı Ada'nın. İnsanlar doğduklarında genellikle ilk rol modelleri anneleri ve babaları olurdu. Küçük bir kız çocuğu olarak annesini örnek alması ve ona benzer huylar geliştirmesi beklense de bu durum Ada'da farklı bir biçimde kendisini göstermişti. Sema Hanım'ın sevdiği, beğendiği ne varsa Ada onlarla arasına mesafe koymuştu. Kısa bir an için annesine özendiği zamanlar olmamış değildi elbette. Onun makyaj malzemelerini kullanmaya çalıştığı, kürk mantolarını giydiği ve hakiki deri çantalarını kollarına takıp gezdiği zamanlar. Sonra televizyonda bir belgesele rasgelmişti. Belgesel kullanılan makyaj malzemeleri için yapılan hayvan deneylerinden bahsediyordu. Ada deney hayvanlarının halini görünce dehşete düşmüş ve günlerce ağlamıştı. Ağlamanın hayvanlara bir faydası olmayacağını fark ettiği anda aklına gelen harika bir fikirle ağlamayı kesmişti. Ada büyüyünce veteriner olacak ve hayvanlara yardım edecekti. Çok sevdiği mesleğinin aklına ilk düştüğü günler annesiyle arasına girecek mesafeleri ve anlaşmazlıkları da beraberinde getirmişti.