39.bölüm

158 3 0
                                    

Sabah ilk işim uyanır uyanmaz Buğranın evine geçmek oldu. Ne tesadüf ki normalde top patlasa uyanmayan beyler çoktan uyanmış kafa kafaya vermiş bir şeyler konuşuyorlardı. 

''Ooo Beyler! Günaydın. erkencisiniz.'' 

''Öyle oldu canımın içi.''

''Neye borçluyu?''

''Dünkü olaydan sonra kimseyi pek uyku tutmadı herhalde.'' 

''Emre nasıl?''

''İyi olacak abin.'' 

''Tabi ki iyi olacak ama dünden bugüne de iyi olacak hali yok değil mi? Nerede o uyanmadı mı?''

''Hayır ablacım Abimiz çoktan uyanıp eşyalarını topladığı gibi kaçmış.'' 

''Sen ne ara uyandın da geldin.''

''Abla gerçekten sorunumuz bu mu sen kaçıncı uykundayken kimsecikler uyuyamadı.'' 

''Pardon da nasıl izin verdiniz gitmesine. Hem nereye gitti.'' 

''Akşam eve gelince hastaneden alan yıllık izinlerini almış ve gitmiş. Nereye gittiğini bilmiyoruz.'' 

''Bütün eşyalarını mı toplamış.'' 

''Yok öyle eline geçtiyse sabah edanın gelmesiyle haberimiz oldu bizimde.'' 

Sorgu dolu gözlerle ona bakınca derin bir nefes alıp denizin yanına oturup göğsüne sokuldu 

''Sabaha karşı mesaj attı bana. Veda mesajı gibi bir şeydi. Aradığımda da telefonu kapalıydı. ''

''Keşke gitmeseydi. Tek başına daha kötü olacak.'' 

''Esra aslında siz bir gidip Badeyle mi konuşsanız? Onunda derdi var gibi.'' 

''Asl-Cümlemi bölen çalan telefonum oldu. Bade arıyor.'' 

''İyi insan mi ya da andık ondan mi bilemedim.'' 

Deniz kolunun altındaki edayı dürterek uyarınca 

''Tamam bir şey demedim.'' 

''Alo Bade?''

''Esra çok vaktini almayacağım. Emre? O nerede? Arıyorum ama açmıyor.''

''Canım abim şuan nerede bilmiyoruz.''

''Nasıl yani ? Emre gitti mi?'' sesi titriyordu abimin gidebileceğini hiç düşünmemişti ya da düşünmek istememişti.

''Kalıcı değil yıllık iznini kullanmış. Yani izni bitince eninde sonunda dönecek.'' 

''Anladım.''

''Bade ikinizin de biraz nefes almaya dinlenmeye  ihtiyacı var. ''

''Ben onun gittiğini duyunca...''

''Bir daha geri gelmez sandın değil mi? Ama geldiğinde eski Emre olur mu onu bilemem tabi.'' 

''Benim kapatmam lazım. Bir gelişme olursa bana haber verir misin?''

''Tabi ki merak etme. Bu arada ne aman istersen beni arayabilirsin. Konuşmak için ya da başka bir şey için işte. Tamam mı?''

''Tamam. Teşekkür ederim.'' 

Telefonu kapattığımda hepsi yüzüme sen ne yapmaya çalışıyorsun der gibi bakıyordu. 

''Ne var biraz korkutursam daha çabuk çözülür. Ne olup bittiğini daha çabuk anlatır.'' 

''Tabi eğer Emreyi gerçekten çok seviyorsa.'' 

''Ben sevdiğini düşünüyorum.''

''Nereden bu kanıya vardın kuzen.'' 

KUTUP YILDIZI*2*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin