40.bölüm

143 1 0
                                    

''Pastamı yedim hadi anlat bakalım.''

''Aslında Badeye hiç kızmıyorum. Belki de ben kendi kendime gelin güvey olmuşumdur. ''

''Bence olay öyle değil.''

''Nereden biliyorsun konuştun mu Badeyle.'' 

''Hayır konuşmadım. Yani konuştum ama bu konuyu değil bir şey sormak için aramıştı. ''

''Ne sordu?''

''Seni. Gittiğini duymuş. Hastaneden herhalde beni aradı Emre nerede diye. Anladığım kadarıyla temelli gittin sandın. Yani endişeliydi. Nereden bildiğime gelirsek de içimden bir ses başka bir şey olduğunu söylüyor. ''

''Peki öyleyse bile benim suçum günahım ne?''

''Senin suçun ben sana ne dedim git kızla konuş dedim demi. Sen ne yaptın kızla barıştın ama niye hayır dediğini ne olduğunu sormadan bilip bilmeden tekrar evlilik teklifi ettin. Sonuç yine hüsran.'' 

''Ben nereden bileyim böyle olacağını. O da varsa bir derdi söyleseydi.''

''Of abi! Biz kadınlar siz erkekler bizi anlayın isteriz.'' 

''Ama maalesef bizim aklımız da duygularımızda hiç bir şekilde sizin ki gibi çalışmıyor ki. Bu durumda nasıl sizi anlamamızı istiyorsunuz.'' 

''Hayır hiçte bile işinize gelince her şeyi leb demeden anlıyorsunuz. Bazı şeyler işinize gelmiyor. Neyse sorunumuz bu değil ayrıca konuya  dönelim.'' 

''Konumuz ben bok gibi hissediyorum. Ne yapacağımı ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Canım yanıyor. Nefes alamıyorum. ''

''Normal. Ee ne yapmayı düşünüyorsun. Keşke buraya kaçmak yerine gidip onunla konuşsaydın. Sorsaydın.'' 

''Soramazdım. Yine gitmesinden korktum. Hayır demesindeki sebebin benimle ilgili olmasından korktum. O gitmesin diye ben gittim ya zaten.'' 

''Sen bu kızı baya seviyorsun...'' 

Tebessüm edip ''Ben inanmazdım aslında aşka sevgi der geçerdim. Ama varmış... Ben aşkı onda buldum...Yalan yok ben insanları seven biriydim. Ama babamızı babamı anneni annemi öğrendikten sonra. Yaşadıklarınızı yaşatılanları öğrendikten sonra herkese lan güvenim kırıldı . İnsanlara olan güvenim de saygımda sevgimde kayboldu. '' dedi. 

'' Bir tek sen değil hepimiz bunu yaşadık. Özellikle biz Babamız bile bizi terk ettikten sonra sevmedikten sonra elin adamı bizi neden sevsin dedik. En güvenmemiz kendimizi teslim etmemiz gereken kişi bile bizi bunu yaptıysa diğer insanlar neler yaparlar dedik. Hepimizi aynı düşünceye ittiler. Sonrada böyle boktan toparlanamayan hayatların içinde bulduk kendimiz. Ne kadar toparlamaya çalışsak da eksik kalan duygular yüzünden sarpa sardı her şey. Kimi zaman toparladık. Kimi zaman o bataklıktan çıkamadık.'' 

''Peki söyle bakalım bayan çok bilmiş. Ben şimdi ne yapacağım.'' 

''Sen şimdi sadece beleyeceksin. Bana kalırsa iznin bitene kadar burada kalma bir kaç güne dön. Dön ki Badede cesaretini toplayıp seninle konuşabilsin.'' 

''Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var abicim.'' 

''Biliyorum ama üç  hafta kadar bir süre değil. Hadi bir hafta olsun. Ama daha fazla sürmesin tamam mı?''

''Umarım...'' 

Ayağa kalkıp abimin arkasından boyuna kollarımı dolayıp başımı omuzuna yasladım ve yanağına kocaman bir öpücük kondurdum. O sırada telefonum çaldı 

KUTUP YILDIZI*2*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin