KUTUP YILDIZI*2*

22.bölüm

''Dein vater ist lungenkrebs. Er stirbt.''

(''Baban akciğer kanseri ölüyor.'') 

''Was willst du von mir? Was kann ich den  machen?''

(Benden ne istiyorsun? Ben ne yapabilirim ki?)

''Erzehl alles Semih und Emre.''

(Semih ve Emreye her şeyi anlat.)

''Es entresiert mich gar nicht.''

(Bu olanlar beni ilgilendirmez.)

''Esra bitte. İch bin hier ganz allein ich mus meine söhne sehen!'' 

(Esra lütfen. Burada tek başımayım. Oğullarımı görmem lazım.)

''Hıh! wir waren auch ganz alleine ohne vater! Niemand hatte uns geholfen! Wir mussten immer alleine kaempfen! Du hast mein vater von uns genommen, du hast uns selbst alleine gelassen! Und jetzt ruftst du mich an und sagst ich bin alleine! Bist du bescheuert oder was? ''

(Hıh! Bizde babasız çok yalnızdık! Kimse bize yardım etmedi! Biz hep tek başımıza savaşmak zorundaydık! Sen bizim babamızı elimizden aldın, Sen kendin bizi yalnız bıraktın! Şimdi de beni aramış ben yalnızım mı diyorsun?! Kafayı mı yedin?)

''Esra bitte. İch brauche deine hilfe.'' 

(Esra lütfen senin yardımına ihtiyacım var!)

''Wir brauchte auch hilfe!Aber du hasst von uns alles genommen!Du hast uns ganz alleine gelassen! Und jetzt sagts du ich brauch dene hilfe! Entschuldigung! İch kann für dich je für dein schtaz gar nichts machen! '' dedim ve telefonu kapattım.

(Bizimde yardıma ihtiyacımız vardı! Ama sen elimzdeki her şeyi aldın! Bizi tamamen yalnız bıraktın! Şimdide benden yardım mı istiyorsun?! Özür dilerim! Ben ne senin için ne de kocan için bir şey yapamam.)

Toprak-''Ne olmuş?''

''Ölüyormuş?''

Ekin-''Baban mı?''

''Evet. Benim hemen Denizlere gitmem lazım.'' dedim ve koşarak odama çıktım. Arabamın anahtarını alıp aşağı indiğimde Ekin beni durdurdu

''Bu halde araba kullama bizde seninle gelelim.'' dedi ve beni arabasına bindirip Annemlere sürdü. Arabadan inip hemen buğranın kapısını çaldım.

''Canımın içi sabah sabah bu ne heyecan?''

''Buğra abimler evde mi?''

''Ne odlu?'' bu sefer onun da gözleri fal taşı gibi açılmış bana bakıyordu

''Abimler evdeler mi değiller mi?''

''Abicim buradayız nerede olacağız?'' dedi merdivenlerden inen Deniz.

''Güzel. Şimdi git Emreyi  de çağır.'' dedim ve içeri girdim. 

Bir kaç dakika sonra ekin, toprak, buğra, deniz, emre, emir, aleyna, çağatay ve eda salonda toplanmışlardı. 

emre -''Abicim anlatacak mısın ne olduğunu?''

''Almanyaya gideceğiz.'' 

Deniz-''Kim gidiyor?''

''Sen Emre ben isterlerse eda ve ablam da gelebilirler.'' 

Emir-''Bu nereden çıktı şimdi?''

''Öyle olması gerekiyor.'' eğer her şeyi şimdi açıklarsam ya perişan olurlardı ya da gitmek istemezlerdi

''Ne demek öyle olması gerekiyor?! Sırf dün akşam gelmedim sabah da saçma sapan bağırdım diye gideceksin demi?! Bu kadar basit yani! Bizi bitirmek bu kadar kolay? Sen en uf-''