KUTUP YILDIZI*2*

62.bölüm

Eşya almadan önce girişteki temizlik odasına gidip cam parçalarını toplayabileceğim bir şey aldım ve geri dönüp orayı temizlemeye başladım. O sırada Emir de yeni cam taktırabileceğimiz birini arıyordu akşam akşam. ben her yeri tertemiz ettikten sonra gelen iki kişi oraya tekrardan cam taktılar. Emir onların parasını öderken bende yukarı yatak odasına çıktım. 

Sudeyi bulduğum banyoya doğru adımladığımda yerde kurumak üzere olan kan birikintisine bakakaldım. O an fark etmemiştim ne kadar kanadığını ama şu an durumu daha çok idrak edebiliyordum. Omuzuma dokunan elle başımı çevirip emire baktım 

''İyi misin?'' 

Sadece başımı salladım 

''Sen eşyaları hallet burayı da ben hallederim.'' 

''Yok ben silerim. iyice temizlemek lazım. Çamaşır suyuyla falan.'' 

Nerden nasıl başlasam diye kendi kendime düşünüp dolapların içinde de temizlik yapabileceğim bir şeyler arıyordum 

''Sevgilim aşağıda ya temizlik malzemeleri.'' 

eğildiğim dolap kapağını kapatıp doğruldum ve banyodan çıkıp yatak odasının kapısına yönelmiştim ki beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Sarılmasıyla göz yaşlarımı serbest bıraktım 

''Çok korktum... Ona bir şey olacak yetişemeyeceğim diye bebeği kaybedeceğiz diye çok korktum... Ben ne yapacağımı bilemedim. Buraya nasıl geldim Hastaneye nasıl gittim hiç bir şey bilemedim.... Ben bir an olsun korktuğumu ona belli etmedim... O daha çok korkup üzülmesin diye. Geldiğimde ne haldeydi bilmiyorsun... Yüzü bembeyaz olmuştu her yerinde kan vardı.'' 

Eli sırtımda ileri eri giderken bir yandan da saçlarımı okşuyordu. Biraz daha sakinleşince geri çekilip akan göz yaşlarımı sildi 

''Sadece kıyafet alalım temizlik için birini yollarım.'' dedi ve elimden tutup giyinme odasın götürdü beni. 

O yukarıda duran el çantasına uzanırken bende iç çamaşır ve pijama takımlarını hazırladım. Almam gerektiğini düşündüğüm her şeyi aldıktan sonra el ele çıktık evden ve arbaya bindik. Bu sefer direksiyona o oturdu bende başımı cama çevirip dışarıyı izlemeye başladım. 

Hastaneye geldiğimizde Denizler dışarıda çay içiyorlardı ben arabadan inip yanlarındna geçtim ve Sudenin kaldığı odaya çıktım. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde Sude uyuyordu Topraksa elini sıkı sıkı tutumuş başına nöbet tutuyordu. 

''Aklıma gelen ne varsa içine koydum. '' dedim ve koltuğun üzerine bırakıp odadan çıktım. 

Kapıyı kapatacakken açıp peşimden geldi ''Doktor ne dedi biz gittikten sonra.'' 

''Aynı. Dinlenmesi lazımmış. Yormayacak kendini Düşük riski 3 ay bitene kadar devam edermiş. O riskli dönemi atlatınca biraz daha rahatlayabilirsiniz dedi.'' 

''Sevindim. Şey ben geldiğinizde söylediğim şeyler için de özür dilerim. '' dedim gözlerini içine bakarak bir yandan da çekinmiştim çünkü aslında bir suçu yoktu. O da bir insandı ve sadece arkadaşlarıyla dışarı çıkmıştı belki de burada olan tek hatası hamile karısı aradığında o telefonu açmamaktı. 

''Saçmalama!'' deyip beni kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı 

''Ne kızması ne özrü !Sen olmasan belki Sude bu kadar sakin kalamazdı, belki o ekip eve daha çabuk giremezdi, belki bebeğimiz şu an yaşamıyor olurdu. Ben sana kızmam. Kızamam...'' 

Omuzlarımdan tutup beni kendinden uzaklaştırdığında gözlerimden akan yaşları sildi 

''Ne yaşadığını anlamıyorum ama tahmin edebiliyorum sen haber verince buraya nasıl geldim bilmiyorum. Çaresizliğin yüzünden okunuyordu. O yüzden ortada bir sorun yok.''