My Maniac Bestfriend

Chapter Thirty Two: JEZ POV

I locked myself in my room for almost a week already. I still didn't get why she broke up with me.

I-I thought she loves me but why did she let me go that easy?

"Jez!!"

Napatingin ako sa pintuan ng kwarto ko ng marinig ko mula sa labas ang boses ni Veer.

"If you want to die just kill yourself, hindi yung ginugutom mo sarili mo! Or do you want me to put poison on your food here?" ilang araw nya na rin akong kinukulit mukang nagsasawa na sya at gusto na akong mamatay.

"C'mon Jez! Hindi babalik si Ate Klaisse sayo kung ganyan ka." agad sumikdo ang puso ko ng marinig ang pangalan niya.

Naluluha na naman ako. Akala ko ubos na ang luha ko pero hindi pa rin pala.

Mag-iisang buwan na rin simula ng makipag break sa akin si Klaisse. Sinubukan kong makipag-ayos sa kanya pero ayaw niyang makipag usap sa akin.

Para na akong tanga na buntot ng buntot sa kanya kung saan man siya magpunta kaso hindi nya ako pinapansin.

Hindi niya rin ako pinapayagang pumasok sa bahay nila kaya hindi ko na alam ang gagawin ko.

Basta ang last naming pag-uusap ay last week nang masigawan nya ako sa hallway ng school. Gusto nya kasing lubayan ko sya dahil hindi sya makapag focus sa paparating na finals namin.

Bukas na yun pero ito ako, nakakulong lang sa kwarto 'ko. Isang linggo na ata akong nakahiga dito. Walang ligo, minsan lang kumain, hindi rin ako makatulog kakaisip ng maling nagawa 'ko. Kung ano ba yun.

Hindi naman kasi magkakaganon si Klaisse ng walang dahilan. Sigurado ako meron pero di nya lang sinasabi sa akin.

"Jez.." napalingon ulit ako kay Veer ng marinig ko ang boses nyang mas malapit na sakin.

"Pumasok na ako. You should eat. Don't worry, i put poison on that." seryosong pahayag niya pero alam ko namang nagbibiro lang siya.

"Thanks." tipid na sagot ko at kinuha ang dala niya.

Wala naman talaga akong balak mamatay sa gutom. Sadyang nawawalan lang ako ng gana sa lahat ng bagay.

Naupo lang ako sa kama 'ko at nagsimula ng kumain. Naupo din siya sa sofa di kalayuan sa kama habang pinapanuod ako.

"How's Klaisse?" di natingin sa kanyang tanong 'ko.

"Hmm.. She's fine. Normal. Studying, eating on time, sleep properly." i smiled timidly.

"That's good."

Akala ko talaga dati, kung magiging kami at magbbreak kami ay si Klaisse ang mas mahihirapan. I didn't know that i'll be like this. Nawalan na ako ng gana mabuhay.

"Jez, hindi matutuwa sila Mommy kapag di ka naka-graduate. They might blame Ate Klaisse and we both know that you don't want that. So please my dear sister, fix yourself. You need to take your final exams." natahimik lang ako sa sinabi niya.

Sa aming dalawa ngayon, nagmumukang si Veer ang mature. Not to mention she's just turned 16.

Sabagay immature naman talaga ako. Like Klaisse always told me.

               
Pagkatapos ko kumain ay lumabas na rin siya. Naiwan na naman ako sa kwarto at nagmuni muni.

Tinitignan ko ang mga picture namin ni Klaisse sa phone ko at di ko maiwasan maiyak.

Lahat ng picture namin ay mukang napipilitan lang siya. Well, i really force her to took photo with me. I just want a lot of remembrance with her.

Haay. Ang daming pumapasok sa isip ko. Kung binuntis ko siguro siya hindi niya ako iiwaan, k-kung siguro nagsimula kami sa mas maayos, yung niligawan ko siya talaga.. Siguro hindi rin kami basta magtatapos.