My Maniac Bestfriend

Chapter Forty Five

Nagising akong magkayakap ang hubad naming katawan.

I never felt this home again after 2 years being away from her.

I can't even feel a single regret or guilt. Wala na ata talaga akong paki-alam kahit sabihing may kanya kanya kaming karelasyon.

Ngayon lang ulit ako sumaya ng ganito kaya hindi ko na ipagkakait sa sarili ko.

Isa pa dalawang araw na lang matatapos na bakasyon namin at babalik na ako sa Barcelona. Magkakalayo na naman kami and she will be left with Neri.

Kaya hangga't may pagkakataon, susulitin ko na.

                                                                 
Unti unting nawala ang ngiti ko sa naisip ko.

Bakit humantong sa ganito? Bakit parang namamalimos ako ng atensyon niya ngayon?

All my life, I know that all her attention and love is mine.

What did i do? Why we end up like this?

What happened to us?

Malalim ang naging buntong hininga ko. Ang bigat.

Bigla naman humilik ng mahina si Jez kaya natawa ako.

"Pagod ka? Hehe" natatawang tanong ko sa kanya kahit alam kong di siya sasagot.

Actually i'm tired and sore too but i'm fine.

Pinagmasdan ko na lang sya hanggang makatulog ulit ako.

                                                                   

Muli akong nagising ng makarinig ng katok mula sa pinto 'ko.

"Klaisse, tanghali na. Bumangon ka na dyan. May mga pupuntahan pa tayo. Bakit ba naka-lock kwarto mo?" nakita ko na sinusubukan ni Mommy buksan ang pinto.

Mabuti na lang naka lock iyon kundi malaking gulo.

"Susunod na lang po ako My." unti unti namang nagising si Jez sa sigaw ko.

"Osige. Bilisan mo. Si Jez nawawala din. May pinuntahan ata hindi man lang nagpaalam." nakatingin lang ako kay Jez habang nagmamaktol si Mommy tungkol sa kanya.

Nang matiyak namin na nakaalis na si Mommy ay nagsalita na si Jez.

"Shit. They're looking for me. How will i go out here?" nag-aalalang tanong niya.

"Simple. Open the door then go out." balewalang sagot ko.

Naiinis akong isipin na baka natatakot siyang mabisto kami. Mabisto kami ni Neri.

Anong tingin niya? Hindi makikita ang mga kissmark sa leeg niya na nilagay ko? Tsk.

"Baka may makakita sa akin. Hindi ka ba natatakot sa iisipin o sasabihin ni Renz?" tanong nito.

Ow. I almost forgot i have a boyfriend.

"No. Wala akong pinagsisihan sa nangyari." paninindigan ko.

Napabuntong hininga naman siya. Bumangon at dumiretso sa CR.

Nanatili lang akong nakahiga. Tinatamad pa akong bumangon.

Paglabas niya ay suot nya ang damit na suot niya kahapon. May marka pa ng basa at gusot iyon.

"Bahala na. Sa kwarto na ako magpapalit." pahayag niya na halatang di komportable sa suot.

Sa arte niya talagang madidiri siya sa suot niya ngayon.

Lumapit siya at yumuko. Akala ko kung anong gagawin niya pero naramdaman ko na lang ang pagdampi ng labi nya sa akin.