My Maniac Bestfriend

Chapter Forty Seven

Natagpuan ko si Renz na mag-isang umiinom sa balcony.

"What are you doing?" lumingon siya sa akin at sinamaan ako ng tingin.

"Jez told you already right? That's why you're breaking up with me." kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Hindi ko nakuha.

"What do you mean?" nagugulohang tanong 'ko.

Umiwas sya ng tingin sakin at muling tinungga ang pocket scotch ng Black label na iniinom.

Naupo ako sa tabi niya at tinitigan siya pero di nya ako iniimik.

"Renz, don't make this hard for the both of us." muli niya akong nilingon at tinitigan ng masama.

"Hard? For the both of us? It's harder in my part. Kung papayag akong makipag-break, i'm sure you'll come back to her then what about me?"

I felt disappointed with his answer. He's selfish but i do trying to understand him.

"If i stay with you, i'm just gonna waste our time." umiling agad sya, tutol sa sinasabi 'ko.

"I can spend the rest of my life with you, Klaisse and i won't regret it. If you'll just try to love me, we can be both happy."

Paulit ulit na lang kami ng pinag-uusapan ni Renz. Isa din ito sa pagkakapareho namin, gusto namin masunod kung ano man gusto namin. Ipipilit naming dalawa kung anong gusto namin...

Kaso sa pagkakataong ito, magka-iba ang gusto naming mangyari.

"Renz, ano bang kailangan ko sabihin para bitawan mo na ako? Hindi pa ba sapat na nakikita mo kung paano ako mabaliw kay Jez?"

Napasapo siya sa muka niya, minasahe ang kilay hanggang sa ilong. Namumula na rin siya. Halatang nakainom na.

"I can still endure the pain. I can wait until you realized again that i'm better than Jez." may halong frustation na pahayag niya.

Pati ako napapasapo na rin sa ulo ko. Hindi ko maintindihan ano ba nagustohan niya sakin, wala naman sya napapala sa akin. We don't even have intimidate actions.

Just holding hands, hugs and sometimes a kiss in a cheek. That's all.

"You know? You really better than her. You're smart, gentleman, successful and a total nice guy..."

"Then why her?!" putol niya sa sinasabi ko.

"I don't know either. It's just that i love her. And i felt that i was born to be with her. She own me since we're ten." yumuko si Renz at nagtaas baba ang kanyang balikat. Tanda ng pag-iyak.

And it's breaking my heart seeing him like that. When i was broken he was there for me. Now, i broke him.

Pinatong ko ang kamay ko sa balikat niya at humingi ng tawad.

"I'm sorry, Renz."

Para na akong sirang plangka na humihingi ng tawad sa kanya pero alam ko iyon ang dapat sabihin.

Nag-angat siya ng ulo kaya nakita ko ang mamumula niyang mata dahil sa pag-iyak.

"Can i ask a favor for one last time?" nagmamakaang saad niya, hindi ko magawang makatanggi.

"What is it?"

"Tomorrow is the last day of our vacation. Can we act like a real couple?" napanganga naman ako sa hinihingi niya.

"Just this one, Klaisse. Bago kita tuloyang bitawan gusto ko minsan man lang sa buhay ko maramdaman kong mahal mo 'ko." umiiyak na paki-usap niya.

"Kung inaaalala mo ang sasabihin ni Jez, Pagtapos ng bakasyon ako mismo magsasabi sa kanya tungkol dito.."